Ο 53χρονος Χουσεΐν Τζαμπάρ ζει και εργάζεται στην Ιερουσαλήμ, έχοντας γεννηθεί στην παλαιστιανική κωμόπολη Αμπού Γκος. Είναι ένας συνηθισμένος επιτυχημένος επαγγελματίας στο Ισραήλ, που όμως -ως Παλαιστίνιος και μουσουλμάνος- γίνεται κάθε χρόνο για περίπου οκτώ ημέρες ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη χώρα. 

Πότε και γιατί; Κατά την διάρκεια της εβδομάδας του Εβραϊκού Πάσχα, το οποίο φέτος ξεκινά την Παρασκευή και κλείνει το επόμενο Σάββατο, στην κατοχή του Τζαμπάρ περνούν τεράστιες ποσότητες τροφίμων του ισραηλινού Δημοσίου. Ο Τζαμπάρ μπορεί να μην έχει τα χρήματα να τα πληρώσει, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. 

Κανονικά, τις ημέρες του εβραϊκού Πάσχα καταναλώνονται μόνο άζυμα τρόφιμα (σε ανάμνηση της Εξόδου). Αν τηρηθούν εντελώς αυστηρά οι κανονισμοί, καμία εβραϊκή οικογένεια δεν θα έπρεπε στο επταήμερο της γιορτής ούτε να έχει καν αποθηκευμένα στο σπίτι τρόφιμα που δεν είναι άζυμα.   

Παλιότερα, το πρόβλημα αυτό λυνόταν προληπτικά με έναν απλό τρόπο: Τις ημέρες πριν την γιορτή, οι εβραϊκές οικογένειες δεν αγόραζαν τρόφιμα ώστε να μην μείνουν στο σπίτι, και ό,τι έμενε το πετούσαν. Αυτό άρχισε να αλλάζει όταν, στην Ευρώπη, άρχισαν να δραστηριοποιούνται στην παραγωγή μπίρας (το κόστος να πετούσαν τέτοιους είδους αποθέματα θα ήταν πολύ μεγάλο). 

Αναπτύχθηκαν τότε διάφοροι άλλοι τρόποι να παρακαμφθεί το πρόβλημα και αυτό που συμβαίνει και σήμερα στο Ισραήλ είναι, από μία άποψη, συνέχεια αυτής της «τεχνογνωσίας». 

Κάθε χρόνο τις παραμονές του εβραϊκού Πάσχα, ο Χουσεΐν Τζαμπάρ έχει συνάντηση με ομάδα ραββίνων και αντιπροσωπειών ισραηλινών υπηρεσιών οι οποίες του πουλούν οποιαδήποτε τρόφιμο σε αποθήκη του Δημοσίου δεν είναι άζυμα (από ψωμί σε κουζίνες νοσοκομείων μέχρι ζύμες ή γλυκίσματα σε αποθήκες στρατοπέδων) έναντι, στα χαρτιά, ενός αστρονομικού ποσού. 

Ο Τζαμπάρ τους δίνει μία προκαταβολή - φέτος, όπως αναφέρει ο ίδιος μιλώντας στην γερμανική FAZ, ανέρχεται σε 50.000 σέκελ (δηλαδή σχεδόν 12.000 ευρώ). Δεν είναι, από μόνο του, μικρό ποσό, αλλά σε σχέση με την αξία των εμπορευμάτων που περνούν στην ιδιοκτησία του είναι αστείο.

Τα εμπορεύματα αυτά ο Τζαμπάρ δεν θα τα δει ποτέ, επειδή θα μείνουν κανονικά στις θέσεις τους. Μετά την γιορτή, ο Τζαμπάρ δηλώνει κάθε χρόνο αδυναμία να πληρώσει ολόκληρο το ποσό που είχε συμφωνηθεί και επιστρέφει το εμπόρευμα, παίρνοντας πίσω την προκαταβολή. Και ούτε γάτα ούτε ζημιά: Για τις ημέρες της γιορτής, το ισραηλινό κράτος δεν είχε τυπικά στην κατοχή του «χαμέτζ» («απαγορευμένα» τρόφιμα) και όταν πια τα ξαναπάρει η γιορτή έχει περάσει. 

«Εξαιτίας μου, το ισραηλινό κράτος γλιτώνει πολλά λεφτά επειδή, διαφορετικά, θα πετούσε τα τρόφιμα. Μου έχουν πει ότι η αξία τους ανέρχεται στην περιοχή των 300 εκατ. δολαρίων» αναφέρει στην εφημερίδα.