Έχει ακουστεί πολλές φορές τον τελευταίο καιρό ότι οι μέρες που δυανύουμε είναι κρίσιμες και μάλλον το αυτί του Έλληνα πολίτη έχει αρχίσει να το συνθίζει όμως οι εξελίξεις έρχονται να δείξουν ότι η κατάσταση έχει αρχίσει να είναι ασφυκτική. Μπορεί πριν λίγο καιρό να φαινόταν απίθανη η επιβολή ελέγχου στην κίνηση κεφαλαίων στην Ελλάδα όμως, με την έλλειψη ρευστότητας για την κάλυψη των αναγκών και η νευρικότητα των καταθετών, κάνει τους αναλυτές να προειδοποιούν την Αθήνα ότι μπορεί σύντομα να αναγκαστεί να το επιβάλλει όπως άλλωστε αναφέρoυν σε άρθρο τους οι Financial Times.

"Απέχουμε μόλις τέσσερις έως έξι εβδομάδες από την ενδεχόμενη επιβολή ελέγχου στην κίνηση κεφαλαίων" δήλωσε στους FT ο γερμανός οικονομολόγος Ντάνιελ Γκρος, διευθυντής του Κέντρου Ευρωπαϊκών Πολιτικών Μελετών.

Όπως τονίζει το δημοσίευμα των FT, το πιο κοντινό στην Ελλάδα παράδειγμα επιβολής ελέγχου στην κίνηση κεφαλαίων είναι το κυπριακό, απόφαση που ελήφθη στις αρχές του 2013.

"Η βασική πρόκληση, δηλαδή ο περιορισμός στην εκροή καταθέσεων, φαίνεται αρκετά παρόμοια και στις δύο περιπτώσεις" ανέφερε ο Φρανσουά Καμπώ, οικονομολόγος της Barclays: «Είναι πιθανό, ως εκ τούτου, ότι οι περιορισμοί στην Ελλάδα θα μοιάζουν με εκείνους στην Κύπρο".

Μια άλλη ανησυχία για την ελληνική κυβέρνηση είναι και η ικανότητα να επιβάλει σωστά και να παρακολουθήσει τα capital controls, αναφέρουν οι FT.

«Για να δουλέψουν τα capital controls, πρέπει να δημιουργηθεί ένα αυστηρό σύστημα παρακολούθησης και εφαρμογής» δήλωσε ο Φρέντρικ Μαρ Μπάλντουρσον από το Πανεπιστήμιο του Ρέικιαβικ. «Αν υπάρχει διαφθορά, οι έλεγχοι απλά δεν λειτουργούν» συμπλήρωσε ο ίδιος.

Ακόμη κι αν όλα πάνε καλά, δεν υπάρχει εγγύηση ότι τα capital controls θα αρθούν σύντομα.

"Είναι πιο εύκολο να τους επιβάλεις παρά να τους άρεις" είπε ο Μπάλντουρσον στους FT.

"Η κυβέρνηση πρέπει να πείσει τους καταθέτες ότι μπορούν να φέρουν πίσω τα χρήματά τους στις τράπεζες, όπως και ότι δεν θα επιβληθεί ξανά έλεγχος. Αλλά η αξιοπιστία μπορεί να χαθεί πολύ γρήγορα και να πάρει πολύ χρόνο για να ανακτηθεί" κατέληξε.

Επίσης η βρετανική εφημερίδα Guardian σε κεντρικό της άρθρο την απελπιστική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας μετά από πέντε μήνες άκαρπων διαβουλεύσεων ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τους εταίρους και δανειστές της: «Επιτέλους το φινάλε για την Ελλάδα. Μετά από εβδομάδες καθυστερήσεων η Αθήνα προσπαθεί να αποφύγει την τελευταία στιγμή την χρεοκοπία και μια αναγκαστική έξοδο από το ενιαίο νόμισμα». 
Η βρετανική εφημερίδα κάνει έναν απολογισμό της τραγικής θέσης της Ελλάδας υπογραμμίζοντας πως «Ο Αλέξης Τσίπρας και ο υπουργός Οικονομικών του, Γιάνης Βαρουφάκης, ξόδεψαν πολύ χρόνο σε δημόσιες σχέσεις και γράφοντας αιχμηρά άρθρα στο διεθνή Τύπο (ή κάνοντας κουβεντούλα με τον Βλαντιμίρ Πούτιν) ενώ θα έπρεπε να είχαν εμπλακεί στις σκληρές τεχνικές διαπραγματεύσεις». Από την κριτική της εφημερίδας δεν λείπει και ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε καθώς  ο Guardian υποστηρίζει πως «ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, μερικές φορές φάνηκε να ενδιαφέρεται περισσότερο να αμφισβητήσει την αξιοπιστία των ελλήνων συνομιλητών του παρά να βρει κοινό έδαφος που θα εδραίωνε μια συμφωνία». 

«Θα ήταν απολύτως κατανοητό αν και εξαιρετικά επικίνδυνο, αν η Αθήνα πει ως εδώ. Χωρίς περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να δούμε μια βιώσιμη συμφωνία, καθώς οι «κόκκινες γραμμές» όπως η μείωση των συντάξεων και η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος φαίνεται πως απειλούνται. Τουλάχιστον, η απότομη υποτίμηση του νομίσματος, αν η Ελλάδα υιοθετούσε τη δραχμή θα μπορούσε να δώσει ώθηση στο εμπόριο και τον τουρισμό» αναφέρει χαρακτηριστικά η εφημερίδα. 

Από την πρώτη διάσωση της Ελλάδας το 2010 η χώρα έχει χάσει πάνω από το 20% του ΑΕΠ της – μια κατάρρευση αδιανόητη για μια προηγμένη οικονομία από την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης- ενώ η ανεργία έχει υπερδιπλασιαστεί, από το 12% στο 26%. 


Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ακόμα και αν η Ελλάδα καταφέρει να δεχθεί μια συμφωνία και να γλυτώσει τη χρεοκοπία για το επόμενο διάστημα, η αλληλεγγύη και η εμπιστοσύνη ανάμεσα στα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης έχουν προ πολλού ξεχαστεί.  Δεν θα ήταν ιδιαίτερα παράξενο αν σταδιακώς οι πολίτες της Ελλάδας, ίσως και άλλων πιεσμένων οικονομιών της Ευρωζώνης, αποφάσιζαν να πάρουν την τύχη στα χέρια τους και να αναμετρηθούν στην παγκόσμια οικνομία μόνοι τους.