Μάρτιος 1933 και η ηγεσία του Ναζιστικού καθεστώτως αποφασίζει να συγκεντρώσει τους “εχθρούς” της Γερμανίας σε στρατόπεδα.

Το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης που κατασκευάζεται βρίσκεται νότια της Γερμανίας, στο Νταχάου. Από 22 Μαρτίου 1933 έως και τον Απρίλιο του 1945, περίπου 188.000 άνθρωποι πέρασαν από εκεί.

Υπό την ηγεσία των SS -ο λεγόμενος εκλεκτός στρατός του Φύρερ- αρχικά φυλακίζει Γερμανούς κομμουνιστές, σοσιαλοδημοκράτες. Καθίσταται σαφές πως όποιος δεν είναι υπέρ του Εθνικοσοσιαλισμού είναι εχθρός της χώρας και άρα φυλακίζεται. Αργότερα, συλλέγονται και ρομά, ιαχωβάδες, ομοφυλόφιλοι ανεξαρτήτως εθνικότητος ενώ το 1938 μετά τη γνωστή “Νύκτα των Κρυστάλλων”, 10.000 εβραίοι οδηγούνται στο Νταχάου.



Οι εγκαταστάσεις χωρίζονταν σε 2 τομείς. Ο πρώτος τομέας είναι o χώρος συγκέντρωσης και ο δεύτερος είναι κρεματόρια. Ο προαύλιος χώρος ανάμεσα στη φυλακή και την κεντρική κουζίνα χρησιμοποιούνταν για εν ψυχρώ δολοφονίες ενώ η περίμετρος αποτελούνταν από 7 φυλάκια.

Οι κρατούμενοι εφόσον δεν παρήγαγαν πλέον δουλειά, δηλαδή, δρόμους, κτίρια, γέφυρες και ότι άλλο απαιτούσε το ολοκληρωτικό καθεστώς – μεταξύ άλλων χρησιμοποιούνταν και ως ιατρικά πειραματόζωα, μεταφερόντουσαν στο Hartheim κοντά στην Αυστρία όπου και δολοφονούνταν.

Κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου πολέμου περισσότερα από 30 παραρτήματα δημιουργούνται υπό τη διοίκηση του Νταχάου για να εξασφαλίσουν ότι πολεμοφόδια χρειάζεται ο γερμανικός στρατός. 

Το μαρτύριο τελειώνει τον Απρίλιο του 1945, όταν ο Αμερικανικός στρατός έκπληκτος βρίσκει και ελευθερώνει περισσότερους από 65.000 πολίτες σε οικτρή κατάσταση εκ των οποίων περίπου τα 2/3 ήταν πολιτικοί κρατούμενοι και το υπόλοιπο 1/3 εβραίοι ενώ 30 βαγόνια ήταν γεμάτα από πτώματα.

Από το 1965 λειτουργεί ως μνημείο.

Α.Κ