«Το προσφυγικό δεν μπορούν να το λύσουν οι ΜΚΟ! Ούτε οι εξωτερικοί “σύμβουλοι”! Η Συνθήκη του Δουβλίνου επί χρόνια “καταργούσε” τη Συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες!», ανέφερε η πρώην Πρόεδρος της Επιτροπής Προσφυγών του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής επί ΣΥΡΙΖΑ, Χριστίνα Ακριβοπούλου.
Συγκλονιστικές πτυχές του προσφυγικού-μεταναστευτικού προβλήματος που καταδεικνύουν την ευρωπαϊκή ανεπάρκεια και αμηχανία, αλλά και τις ελληνικές καθυστερήσεις στη διαχείριση του προβλήματος, αποκάλυψε σήμερα στο Radio North 98 και στην εκπομπή «Βόρειος Αντίκτυπος» με τον Βαγγέλη Μωυσή, η Χριστίνα Ακριβοπούλου.

Η κα. Ακριβοπούλου δήλωσε χαρακτηριστικά: «Το κονδύλια θα έπρεπε να ελέγχονται - Δεν αξιοποιείται το έμπειρο ανθρώπινο δυναμικό και το πρόβλημα θα διογκώνεται όσο δεν λειτουργεί με ταχύτητα ο μηχανισμός – Δεν χρειάζεται δεύτερος βαθμός στη διαδικασία ασύλου».

«Δεν δικαιολογούμαστε πια να δουλεύουμε τόσο αργά», τόνισε μεταξύ άλλων και πρόσθεσε ότι «μετά από πέντε χρόνια η Ελλάδα είναι η χώρα με την μεγαλύτερη εμπειρία στο θέμα», γεγονός που σύμφωνα με την ίδια θα έπρεπε να της δίνει τη δυνατότητα «να ηγείται της διεθνούς καμπάνιας για τη σωστή αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού».

«Θα έπρεπε να εγκαλούμε, όχι μόνο την Ε.Ε. αλλά συνολικά τη διεθνή κοινότητα, για τη στάση της. Ο ρόλος και η υποχρέωση κάθε κράτους να υποδέχεται πρόσφυγες, είναι σαφής στη Συνθήκη της Γενεύης. Και ναι, η Συνθήκη του Δουβλίνου που περιόριζε το προσφυγικό στην Ελλάδα, στην ουσία καταργούσε εκείνη της Γενεύης», υπογράμμισε η ίδια.

Αυτή η πτυχή άλλωστε, εξηγεί και το γεγονός ότι τα κυκλώματα του trafficking προτιμούν τη διέλευση από Τουρκία προς την Ελλάδα: «Η Τουρκία δεν έχει υπογράψει τη Συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, η οποία δεν θεωρεί ως επαρκή προορισμό τις χώρες δεν την έχουν υπογράψει και ζητά ως προορισμό του πρόσφυγα, να είναι μια χώρα που μετέχει στη Συνθήκη. Έτσι όλα αυτά τα χρόνια έφταναν ως την Ελλάδα και με τη Συνθήκη του Δουβλίνου, παρέμεναν εδώ. Αλλά από εκεί και πέρα ούτε εμείς λειτουργούσαμε όσο γρήγορα θα έπρεπε για την εκκαθάριση των αιτήσεων ασύλου και την επαναπροώθηση όσων δεν πληρούν τις προϋποθέσεις. Ίσως να μη με συμφέρει αυτό που θα πω τώρα, γιατί ήμουν κι εγώ επικεφαλής ενός δευτεροβάθμιου οργάνου, αλλά δεν χρειάζεται δεύτερος βαθμός εξέτασης του αιτήματος. Και οι διεθνείς κανόνες μας παρέχουν την ευελιξία να μην έχουμε δεύτερο βαθμό και να διεκπεραιώνονται γρηγορότερα οι υποθέσεις. Όμως κι αυτό θα είναι δώρο-άδωρο αν σε διεθνές επίπεδο, με την Ευρώπη και με διμερείς επαφές με άλλες χώρες, δεν λυθεί το ζήτημα της προώθησης. Και φυσικά το θέμα του trafficking, από τις πηγές».

Η κ. Ακριβοπούλου με έντονη δραστηριότητα σε ΜΚΟ και η ίδια, τόνισε ότι το πρόβλημα θα διογκώνεται όσο δεν το χειρίζονται οι σωστοί άνθρωποι: «Υπάρχει ένα έμπειρο προσωπικό που δεν αξιοποιείται. Δεν χρειάζονται εξωτερικοί σύμβουλοι. Και φυσικά ούτε οι ΜΚΟ που εμπλέκονται, όπως δουλεύουν, μπορούν να λύσουν το πρόβλημα. Δεν μπορούν! Δεν ξέρω αν φαγώθηκαν λεφτά, ή αν ισχύουν άλλες καταγγελίες για τη δράση τους, δεν έχω προσωπική εικόνα για τέτοια πράγματα. Αμφισβητώ όμως την αποτελεσματικότητά τους. Και σίγουρα θα έπρεπε κάθε δαπάνη των ΜΚΟ να αναρτάται στη Διαύγεια! Πρόκειται για δαπάνες δημοσίου σκοπού και θα έπρεπε να υπάρχει απόλυτη διαφάνεια στη διαχείρισή τους».