Επιδρομή με μπογιές, σπρέι και προκαλώντας υλικές ζημιές στο γραφείο του πρύτανη του Πανεπιστημίου Πειραιά έκανε σήμερα το μεσημέρι ο Ρουβίκωνας.
Όπως αναφέρουν με ανάρτησή τους, τα μέλη της αναρχικής συλλογικότητας, αφορμή για την επίθεση ήταν «η απόφαση του πρύτανη να τιμήσει τον Μυτιληναίο αναγορεύοντας τον επίτιμο διδάκτορα».
Αναλυτικά η ανάρτηση:
«Τα αφεντικά αυτού του κόσμου είτε είναι μεγαλοεπιχειρηματίες, είτε κυβερνώντες, είτε πρυτάνεις έχουν οικοδομήσει αιώνες τώρα ένα συγκεκριμένο περιβάλλον ηθικών κωδίκων και συμπεριφορών που επιβάλλουν ως πλύση εγκεφάλου στην κοινωνία. Με βάση αυτούς τους κώδικες και φυσικά την υπάρχουσα παραγωγική διαδικασία που μετατρέπει την εργασία σε μισθωτή σκλαβιά, η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Πειραιώς και το τμήμα οργάνωσης και διοίκησης επιχειρήσεων αναγορευσαν ομόφωνα τον Ευάγγελο Μυτιληναίο επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου, γιατί όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά έχει «συμβάλλει εξαιρετικά στους τομείς της επιχειρηματικότητας, της καινοτομίας και της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης».
Να κάνουμε όμως μια δικιά μας μετάφραση αυτής της ανακοίνωσης στο σημείο αυτό αφού λίγο μας ενδιαφέρουν οι ορολογίες που χρησιμοποιεί ολόκληρο το αστικό συμπλεγμα για να ξεπλύνει τις βρωμιές που αναπαράγει και συγκαλύπτει, και καθως τα πολλά λόγια είναι περιττά ορίστε σε πραγματική αποδοση: «ως Πανεπιστήμιο Πειραιώς και τμήμα οργάνωσης και διοίκησης επιχειρήσεων αποφασίσαμε να επιβραβεύσουμε έναν κατά συρροή δολοφόνο εργατών, έναν δυνάστη όσων πέφτουν στην ανάγκη να δουλέψουν στα κολαστήριά του, έναν μεγαλοκαρχαρια της ελληνικής αστικής τάξης που έχει καταστρέψει τόσους βιότοπους για να φουσκώσει η τσέπη του, τον Ευάγγελο Μυτιληναίο, απονέμοντάς του τον τιμητικό αυτό τίτλο προκειμένου να δώσουμε σε όλους τους φοιτητές το λαμπρό παράδειγμα να γίνουν κάποια μέρα σαν κι αυτόν κι αν δεν τα καταφέρουν, τουλάχιστον να γίνουν μικροαστοί αριβίστες που θα το προσπαθούν αιώνια. Ετσι εμείς, ως εγκάθετοι του πολιτικού συστήματος της αριστείας και φερέφωνα επιχειρηματικών λόμπι θα έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο αφου οι φοιτητές δεν θα σηκωσουν το δικό τους»
Ωστόσο επειδή η τσίπα έχει αποδειχθεί πως δεν είναι το ατού των παραπάνω κύκλων, οι οποίοι προσπαθούν με ύπουλες μεθοδεύσεις και επικοινωνιακα τρικς (άλλοτε βεβαια και εξοθαλμα) να εντατικοποίησουν την εκπαίδευση με ο.τι αυτό συνεπάγεται για την αγορά εργασίας και τη θέση μας μέσα σε αυτήν, ας κάνουμε μια περιήγηση σύντομη (γιατί τα παραδείγματα είναι πολλά και δεν θέλουμε να κουράσουμε με λόγια) και πρόσφατη (γιατί άμα πιάσουμε το κουβάρι από πιο πίσω θα χρειαστεί να βγάλουμε περιοδικό) στο «βίο και την πολιτεία» του Ευαγγέλου Μυτιληναίου, μία περιήγηση από ταξική σκοπιά…
Ο όμιλος του οποίου φυσικά είναι πρόεδρος και φέρει το επίθετό του, κατέχει αρκετές εταιρίες οι οποίες κατά βάση δραστηριοποιούνται στον τομέα της ενέργειας. Η εγκατάσταση αιολικών πάρκων και η εκμετάλλευσή τους είναι ένα σύνηθες πεδίο ενασχόλησης του ομίλου, όπως και η κατασκευή ενεργειακών έργων. Στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες δεν θα εστιάσουμε τόσο στην κακουργηματικη δίωξη εναντίον του για δωροδοκία και ξέπλυμα μαύρου χρήματος στο νταλαβερι του με τον πρόεδρο της ΔΕΗ, καθώς είναι γνωστό σε όλους, για ποιους ισχύουν οι νόμοι και για ποιους όχι, καθώς επίσης και υπό ποιες συνθήκες χαρακτηριζεσαι από τις πρυτανικές αρχές και την καθεστωτική «ενημερωση» εγκληματίας και σε ποιες όχι (στην περίπτωση του Μυτιληναίου και άλλων εγκληματιών του λευκού κολάρου σίγουρα όχι, στην περίπτωση φοιτητών που καταλαμβάνουν τις σχολές για να μην ισοπεδωθεί το μέλλον τους πάντοτε).
Στο δια ταύτα ο Μυτιληναίος ως πρόεδρος του ομίλου «συμβάλλει» καθημερινά στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος μέσω των αιολικών πάρκων, τα οποία ξεγυμνώνουν ολόκληρα βουνά από τη βλάστησή τους και η ισχύς που παράγουν οι ανεμογεννήτριες διώχνει από την εκάστοτε ευρύτερη περιοχή πολλά είδη ζώων με αποτέλεσμα τη διατάραξη των τοπικών οικοσυστημάτων. Όσον αφορά τα μεταλλεία βωξίτη που λειτουργεί μια απ’ τις εταιρίες του, έχουν μολύνει και καταστρέψει ολόκληρο τον κόλπο της Αντίκυρας με τα απόβλητα τους. Κοινωνική συνεισφορά πρώτη λοιπόν: καταστροφή και λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος στο βωμό του κέρδους.
Δεκάδες άνθρωποι της τάξης μας έχουν τραυματιστεί σοβαρά και αρκετοί έχουν δολοφονηθεί από τις απάνθρωπες συνθήκες δουλειάς και την πλήρη απουσία μέτρων ασφαλείας, αφού καθάρματα σαν τον Μυτιληναίο αντιλαμβάνονται τους εργάτες ως αναλώσιμα εργαλεία ασταμάτητης παραγωγής κέρδους. Είναι γνωστές άλλωστε οι θέσεις και η στρατηγική του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων απέναντι στο εργατικό δυναμικό. Πριν λίγους μήνες ο ΣΕΒ εναντιώθηκε στην αύξηση του κατώτατου μισθού με προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας! Και ο … κύριος Μυτιληναίος έχει περίοπτη θέση μέσα σε αυτόν αφού έχει διατελέσει και πρόεδρός του, ενώ φιγουράρει πρώτος μαζί με τον Μπιλ Γκέιτς στις προτιμήσεις της ελληνικής επιχειρηματικής κοινότητας σε έρευνα που έχει διενεργηθεί από τον ΣΕΒ και την MRB.
Σειρά λοιπόν παίρνει το Πανεπιστήμιο Πειραιώς που θεώρησε έξυπνη ιδέα να του απονείμει τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα. Γιατί φυσικά ένα Πανεπιστήμιο που δεν είναι αυτόνομο από τον κρατικό έλεγχο και τα επιχειρηματικά πάρε – δώσε, προφανώς και είναι προγραμματισμένο έτσι ώστε να αναπαράγει εσαεί το υπάρχον κοινωνικό μοντέλο οργάνωσης με όσο το δυνατόν πιο αυστηρούς όρους για τους από τα κάτω, και στην αρένα της αγοράς εργασίας αλλά και στους κοινωνικούς ταξικούς αγώνες, που δέχονται ολοένα και μεγαλύτερη καταστολή. Παράλληλα, όμως, είναι προγραμματισμένο έτσι ώστε να στρώσει κόκκινο χαλί στο ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο έτσι ώστε να κάνει έφοδο στις σχολές μας. Αυτό είναι το σκεπτικό και είναι ξεκάθαρο. Το κομμάτι που αναλογεί σε εμάς είναι να δομήσουμε τη δική μας απάντηση σε όλα τα παραπάνω και να αποτελέσουμε επιτέλους παράγοντα που θα ανακόψει την επίθεση στις ζωές μας.
Προφανώς και δεν καιγόμαστε για τους τιμητικούς τίτλους. Δεν μας νοιάζει το πρακτικό κομμάτι, ότι ο Μυτιληναίος θα είναι πλέον επίτιμος διδάκτορας του ΠΑ.ΠΕΙ. Αυτό καθεαυτό δεν θα αλλάξει κάτι ουσιώδες στις ζωές μας. Η απόφαση αυτή, όμως, πέρα από χυδαία βεβήλωση των νεκρών που έχει στοιχίσει ο Μυτιληναίος στην εργατική τάξη, αποτελεί και κομμάτι αναπόσπαστο της επίθεσης που δέχεται η εκπαίδευση αυτή τη χρονική στιγμή. Είναι απλώς ένα βέλος στη φαρέτρα των από τα πάνω για να κάμψουν τις αντιστάσεις των φοιτητών και να πετύχουν εξολοκλήρου το πανεπιστήμιο που οραματίζονται. Ένα Πανεπιστήμιο που όχι και τόσο σιγά έχει αρχίσει ήδη να διαμορφώνεται. Με την κατάργηση του ασύλου. Με την ψήφιση του νομοσχεδίου. Με τους ταξικούς φραγμούς να υψώνονται μέσω επί πληρωμή προπτυχιακών και άλλων τεχνασματων. Με τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στις εστίες και την συνεχή υποβάθμιση της σίτισης. Η επίθεση κράτους και κεφαλαίου στους φοιτητές είναι παρούσα. Εμείς οφείλουμε να μην αφήσουμε τιποτα να πέσει κάτω. Από τις μαζικές κινητοποιήσεις του φοιτητικού κινήματος στο κέντρο μέχρι τις παρεμβάσεις κόντρα στην καθηγητική και πρυτανική αυθαιρεσία και την κρατική καταστολή, και τις επιθέσεις στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, ο αγώνας πρέπει να διεξαχθεί με όλα τα μέσα, πιο πολύ από ποτέ.
Σήμερα κάναμε παρέμβαση με μπογιές, σπρευ (και κάποιες υλικές ζημιές) στο γραφείο του πρύτανη του Πανεπιστημίου Πειραιά με αφορμή την απόφαση του να τιμήσει τον Μυτιληναίο αναγορεύοντας τον επίτιμο διδάκτορα. Ο πρύτανης του ΠΑ.ΠΕΙ. και ο κάθε πρύτανης να το ξανασκεφτεί δύο και τρεις φορές όταν θελήσει να πάρει κάποια αντίστοιχη απόφαση, η υπουργός Παιδείας και η κυβέρνηση να το σκεφτούν ακόμα περισσότερο εάν θέλουν να συνεχίσουν την επίθεση στους φοιτητές. Γιατί αργά ή γρήγορα θα έχει κόστος.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
