Πριν φτάσουμε στις Καστανιές, προσγειωθήκαμε στην Αλεξανδρούπολη και μεταβήκαμε στο χωριό Φέρες, από όπου κι εξέπεμψε ο «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» 90,1 για κάποιες ώρες. Μιλήσαμε με αρκετό κόσμο, μαγαζάτορες, υπαλλήλους, κατοίκους διαφόρων ηλικιών. Από όλους πήραμε την ίδια αίσθηση: εθνική ομοψυχία! Βεβαίως, υπάρχει η ανησυχία. Όλοι, όμως, είχαν τον ίδιο ενθουσιασμό και από όλους έβγαινε η φράση: «Ευχαριστούμε τα αδέλφια μας που φυλάσσουν Θερμοπύλες».

«Ηθικόν ακμαιότατον», «εθνική ομοψυχία» και «Μάγκες, ο Έβρος δεν πέφτει με τίποτα» είναι οι φράσεις που ακούσαμε περισσότερο από κάθε άλλη στο οδοιπορικό μας στον Έβρο. Κάτοικοι, τοπικοί άρχοντες, φορείς, σώματα ασφαλείας, Στρατός, όλοι με την ίδια φωνή, όλοι με το ίδιο σθένος και τον ίδιο ενθουσιασμό μιλούσαν για τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών στα σύνορα.



ΠΡΟΣΦΟΡΑ

Εντυπωσιακό είναι, σύμφωνα με δηλώσεις από τα σώματα ασφαλείας, ότι οι κάτοικοι του Έβρου σταματούν τους αστυνομικούς στον δρόμο και τους προσφέρουν ό,τι μπορούν από είδη πρώτης ανάγκης και τρόφιμα. Όλοι οι φορείς συμμετέχουν έμπρακτα στις προσπάθειες των φρουρών των συνόρων μας. Καθημερινά, η περιφέρεια φροντίζει να παρέχει βασική σίτιση.
Συνεχώς, από όλη την Ελλάδα φθάνουν ολοένα και περισσότερες προσφορές, όπως αυτές του Ολυμπιακού και του ομίλου των «Παραπολιτικών». Οι κάτοικοι, εθελοντικά, βοηθούν με τον δικό τους τρόπο. Άλλοι συμμετέχουν στη φύλαξη των συνόρων, άλλοι σπεύδουν να προσφέρουν όχι απλώς τρόφιμα, αλλά και μαγειρεμένο φαγητό στους στρατιώτες μας στα σύνορα.
«Ο Τούρκος μάς ένωσε. Αφήσαμε πίσω κόμματα, χρώματα, κορονοϊούς, τα πάντα και είμαστε ενωμένοι και με το ηθικό πιο ψηλά από ποτέ», ανέφεραν χαρακτηριστικά στρατιωτικές πηγές στα «Π».

Σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πηγές, οι επιχειρήσεις της Αστυνομίας είναι σε τρία επίπεδα. Ακόμα κι αν περάσει κάποιος μετανάστης την πρώτη γραμμή των συνόρων, συλλαμβάνεται είτε στο δεύτερο είτε στο τρίτο επίπεδο και οδεύει προς κράτηση μέχρι την απέλασή του. Στα χωράφια από όπου προσπαθούν να περάσουν, είναι και πάλι κάτοικοι εθελοντές που προσφέρουν αγόγγυστα τη βοήθειά τους ακόμα και σε αυτό.



Στα σύνορα υπάρχουν περίπου 30.000 μετανάστες με βασικές χώρες προέλευσης το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, τη Σομαλία, το Κονγκό, τη Νότιο Αφρική και χώρες της Κεντρικής Ασίας. Ελάχιστοι από τους «εγκατεστημένους» στα ελληνοτουρκικά σύνορα είναι Σύροι, και μάλιστα έχουν στην κατοχή τους τα απαραίτητα δικαιολογητικά προκειμένου να αιτηθούν ασύλου. Χαρακτηριστικά, όμως, οι Αρχές τονίζουν ότι είναι «σαν να ψάχνουμε ψύλλους σε άχυρα». Οι ίδιες πηγές ανέφεραν πως οι τουρκικές δυνάμεις παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις και κάνουν τα πάντα ώστε οι μετανάστες στα σύνορα να καταλάβουν πως δεν θα φύγουν από εκεί, αν δεν εισέλθουν στην Ελλάδα. Ότι, δηλαδή, δεν θα τους μεταφέρουν πίσω. Γι’ αυτό και «στήνουν» hot spot μεταναστών στην Αδριανούπολη.

Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί η καταγγελία ότι οι μπροστάρηδες που απαιτούν να εισέλθουν στη χώρα, οι οποίοι στέκονται ακριβώς στην πύλη των συνόρων και προκαλούν τη συνεχόμενη ένταση είτε με φωνές είτε πετώντας πέτρες και χημικά προς τις ελληνικές Αρχές, βρίσκονται εκεί αμειβόμενοι από τις τουρκικές Αρχές. Οι ίδιοι μπροστάρηδες ακολουθούν την εξής συμπεριφορά: Όταν βλέπουν πολίτες στο σημείο, οι οποίοι μπορεί να έχουν κινητά μαζί και, πάντως, είναι με πολιτικά και άγνωστοι, αρχίζουν την «προσπάθεια λύπησης», όπως τη χαρακτηρίζουν από την ελληνική πλευρά. Μιλούν, δηλαδή, με ήρεμο ύφος λέγοντας «είμαστε σε απόγνωση» («we are desperate»). Μόλις, όμως, αντιληφθούν ότι αυτοί οι «καινούργιοι άγνωστοι» απομακρύνθηκαν, επανέρχονται πετώντας πέτρες και χημικά, κάτι που επιβεβαιώσαμε κι εμείς τη στιγμή που αποχωρούσαμε από τα σύνορα, όταν άρχισαν να επιτίθενται ξανά, με την ελληνική πλευρά να τους απωθεί με χρήση εκτοξευτήρων νερού.

ΧΗΜΙΚΑ

Σοκαριστικό είναι το γεγονός ότι τα χημικά που χρησιμοποιούνται από την πλευρά των μεταναστών, τα οποία και προμηθεύονται από τις τουρκικές Αρχές, είναι άγνωστης προέλευσης, με αποτέλεσμα να είναι ακραία επιβλαβή για την υγεία των στρατιωτών. Χαρακτηριστικά, όπως ανέφεραν αρκετοί από τους στρατιώτες, δεν μπορούσαν να μιλήσουν για μία ή και δύο ημέρες.
Στον δρόμο της επιστροφής από τις Καστανιές, όπως και πρότερα καθ’ οδόν, με καιρό ηλιόλουστο αλλά και βροχερό κατά στιγμές, συναντήσαμε αρκετά στρατιωτικά οχήματα.

Παρατηρούσαμε τα πρόσωπα και τα βλέμματα των στρατιωτών. Όλοι με ενθουσιασμό και φλόγα. Και μας θύμισαν ακριβώς την εικόνα που είδαμε στα σύνορα, από όπου αποχωρώντας μιλήσαμε με έναν φαντάρο. Τον ρωτήσαμε από πού έχει κληθεί ή αν υπηρετεί στον Έβρο και μας είπε ότι είχε κληθεί, δεν έχει σημασία από πού. Αστειευόμενοι, για να ελαφρύνουμε την ατμόσφαιρα, του είπαμε πως μάλλον δεν είχε το κατάλληλο μέσον. Παραθέτω αυτούσια την απάντησή του:

«Τι να το κάνω το μέσο; Αυτά εδώ θα διηγούμαι αύριο στα παιδιά μου»...


Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 07 Μαρτίου