Ο διεθνούς φήμης Γάλλος ιστορικός Ζακ Λε Γκοφ απεβίωσε χθες στο Παρίσι σε ηλικία 90 ετών, όπως ανακοίνωσε η οικογένειά του μέσα από τη γαλλική εφημερίδα «Le Monde».

Στη διάρκεια της μακράς σταδιοδρομίας του, ο Ζακ Λε Γκοφ αφιερώθηκε στην ανθρωπολογία του Μεσαίωνα, την προσέγγιση στην οποία άλλαξε, εξετάζοντας όλες τις πλευρές της κοινωνικής ζωής.

Το 2004 τιμήθηκε με το βραβείο Ιστορίας Dr A.H. Heineken, επειδή "άλλαξε θεμελιωδώς την αντίληψη για το Μεσαίωνα".

Βιογράφος του Αγίου Λουδοβίκου (Λουδοβίκος Θ') και συγγραφέας του βιβλίου "Η Γέννηση του Καθαρτηρίου", δεν δίσταζε να εγκαταλείπει την ιστορική περίοδο, στην οποία είχε αφοσιωθεί, για να σχολιάσει και την πιο «καυτή» επικαιρότητα.

Γεννημένος την 1η Ιανουαρίου 1924, παλιός μαθητής της Ecole Normale Superieure, που εκπαιδεύει την πανεπιστημιακή ελίτ της Γαλλίας, είχε διαδεχθεί το 1972 έναν άλλο μεγάλο ιστορικό, τον Φερνάν Μπροντέλ, επικεφαλής της Ecole Pratique des Hautes Etudes, μιας σχολής η οποία θεωρείται ένα από τα «χωνευτήρια» της ευρωπαϊκής έρευνας στις κοινωνικές επιστήμες και το 1975 μετονομάσθηκε σε Ανωτάτη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών (EHESS).

Το πρώτο βιβλίο του, "Οι διανοούμενοι κατά τον Μεσαίωνα" (1957), τον επέβαλε στα 35 του ως κληρονόμο της Ecole des Annales, της σχολής που, στη δεκαετία του 1930, έφερε μια επανάσταση στην προσέγγιση της Ιστορίας. Από το 1967 διηύθυνε άλλωστε την έγκυρη επιθεώρηση "Annales".

Ακολούθησαν δεκάδες βιβλία, μεταξύ των οποίων τα εξής: "Έμποροι και τραπεζίτες κατά το Μεσαίωνα" (1957), "Το φαντασιακό στο Μεσαίωνα" (1985), μια βιογραφία του "Αγίου Λουδοβίκου" (1995) και "Η Ευρώπη γεννήθηκε το Μεσαίωνα;". Έγραψε συνολικά περίπου 40 έργα, ανάμεσα στα οποία το αγαπημένο του ήταν "Η γέννηση του καθαρτηρίου" (1981).

"Πριν, υπήρχαν η κόλαση και ο παράδεισος. Αποκάλυψα ένα νέο χώρο του υπερπέραν", έλεγε το 2008 στο Γαλλικό Πρακτορείο.

Το έργο του συνοδευόταν πάντα από ένα στοχασμό για το επάγγελμα του ιστορικού. Στη δεκαετία του 1970, έγινε ένας από τους πατέρες του κινήματος της "Νέας Ιστορίας".

Ως νεαρός ερευνητής, έζησε από πρώτο χέρι, το 1948 στην Πράγα, την κατάληψη της εξουσίας από τους κομμουνιστές. 

Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του άνθρωπο της αριστεράς και αγωνιζόταν για μια ενωμένη, ισχυρή και ανεκτική Ευρώπη. Μιλούσε αγγλικά, ιταλικά, πολωνικά και γερμανικά και ενσάρκωνε αυτή την Ευρώπη του διαλόγου, την οποία και επιθυμούσε.

Επιδιώκοντας να αγγίξει ένα ευρύτερο κοινό, ο Ζακ Λε Γκοφ παρουσίαζε επίσης από το 1966 την εκπομπή "Οι Δευτέρες της Ιστορίας" στο ραδιοφωνικό σταθμό France Culture.

Υπήρξε επίσης επιστημονικός σύμβουλος στα γυρίσματα της ταινίας "Το Όνομα του Ρόδου", μια ταινία του Ζαν-Ζακ Ανό βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ουμπέρτο Έκο.