«Καλώς τα παιδιά , 3-0»… Οι παλιοί, εκείνοι που δεν θα ξεχάσουν ποτέ αλλά κι όσοι ήθελαν να τον γνωρίσουν καλύτερα και δεν τα κατάφεραν, προσήλθαν χθες στο Α΄ Νεκροταφείο να πουν το τελευταίο αντίο στον δικό τους Νίκο, τον ντόμπρο , τον σεβαστικό, τον πρωτοπόρο, τον προστατευτικό με τις γυναίκες και τα παιδιά, τον άνθρωπο που προσωποποίησε τη σχέση του Έλληνα με το ποδόσφαιρο, την πάθιασε ακόμη περισσότερο και την παρέδωσε στις επόμενες γενιές. «Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα Κολωνάκι - Καραϊσκάκη» έλεγε με αγάπη ο εγγονός του Νίκος Αλέφαντος.

«Μάθε μπαλίτσα αγορίνα..» του έλεγε αφού τα πρώτα είκοσι λεπτά « πλακωνόμασταν μέχρι να βγούμε στην πλατεία και να παίξουμε». Όμως «παρότι είχα πάει και σε ομάδα με πήρανε τα γράμματα όπως και τον πατέρα μου» συνέχισε με αγάπη. Κι η φιλομάθεια, ήταν χαρακτηριστικό του Αλέφαντου. «Το ’70 και έως τις αρχές του ’80 πλήρωνε από την τσέπη του να πάει σε σεμινάρια προπονητκής στην Ιταλία, την Αγγλία, τη Γερμανία και αλλού. Μία και δύο φορές τον χρόνο έφευγε και γύριζε με ένα σωρό βιβλία και σημειώσεις» θυμάται ο Αντώνης Γλύκας, επικεφαλής των παλαίμαχων του Ολυμπιακού.

Δεν ήταν τόσο λαϊκός όσο πίστευαν αρκετοί όσο τελείως αυθεντικός. Γεννήθηκε στα Εξάρχεια, μεγάλωσε εκεί στη Νεάπολη κι αργότερα «ανέβηκε» στο Κολωνάκι με τα ρούχα, τους φίλους, την παιδεία, την αξιοπρέπεια και την παιδεία που πήρε από τη γειτονιά του. Ο Ολυμπιακός μπήκε στη ζωή του από νωρίς και πορεύτηκαν μαζί έως το τέλος. «Ήταν το τελευταίο σύμβολο του Θρύλου» ανέφερε κλαίγοντας ο Αργύρης Παπαργυρόπουλος. Όλοι κόμπιασαν χθες στο νεκροταφείο. Δυο χιλιάδες και βάλε. «Εκεί που πας δεν έχει φως…» ήταν ο στίχος που του έστειλε ο φίλος του ο Σπύρος Γιατράς, το σύμβολο μιας Ελλάδας που περιγράφτηκε στα τραγούδια του. Όπως και ο Ανδρέας ο Μαζαράκης, από τα χρόνια του Αστέρα Εξαρχείων που ο Αλέφαντος ποτέ δεν άφησε πίσω. «Μπείτε μέσα και πάρτε πρώτοι το γκολ για να τελειώνουμε» ζητούσε κάθε φορά από τους παίκτες του και φυσικά από τον αγαπημένο του «Αναστό» που πήρε πολύ βαριά τον θάνατο του αγαπημένου του Νικόλα. «Ήταν πολύ δικός μου άνθρωπος …Πολύ».

Ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, ο υπέροχος αυτός οικογενειάρχης που ξέρει όλη η Ελλάδα και δεν θέλει να ξεχάσει, θα πει ο δήμαρχος Πειραιά Πέτρος Μώραλης. Στους επικήδειους, ο Γιάννης Πολυκανδριώτης παλιός αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού και ο Ανδρέας Μαζαράκης, λύγισαν αρκετές φορές. Παναγιώτης Κελεσίδης για ΄κείνον: «Καλώς τους 3-0». Το ‘χε δεδομένο ότι θα κέρδιζε το ματς έστω κι εάν έχανε. Για το ποδόσφαιρο υπήρξε ο αυτοσκοπός του, η αφετηρία και το τέλος. Χθες το μεσημέρι σκεπάστηκε με τη σημαία του Ολυμπιακού κι ανέβηκε ψηλά. ‘Καλό ταξίδι…