Φτωχότερη η δημοσιογραφία μετά τον θάνατο του Βασίλη Πάικου: Ο «δάσκαλος» που αγάπησε το Μεσολόγγι
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών ο δημοσιογράφος Βασίλης Πάικος. Ο Βασίλης Πάικος ασθένησε τον περασμένο Αύγουστο από μια βαριά πνευμονία που τον οδήγησε σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας για μεγάλο διάστημα. Κατάφερε να συνέλθει λίγο, όμως δυστυχώς οι δυνάμεις του τον εγκατέλειψαν και χθες το απόγευμα «έφυγε» από τη ζωή.
Αρθρογραφούσε επί χρόνια στην ΑΥΓΗ, ενώ ήταν σύμβουλος έκδοσης στην εφημερίδα. Παράλληλα ήταν ένας από τους πρωτεργάτες του ραδιοφωνικού σταθμού Αθήνα 9,84.
Η οικογένεια Πάικου εγκαταστάθηκε στο Μεσολόγγι το 1939 καθώς ο πατέρας του, που καταγόταν από τα Καλάβρυτα, ήταν Διευθυντής των Αλυκών.
Ο αείμνηστος Βασίλης Πάικος σπούδασε γεωπονική, όμως τον κέρδισε η δημοσιογραφία. Η οικογένεια έμεινε στο Μεσολόγγι μέχρι το 1963 όταν ο πατέρας του συνταξιοδοτήθηκε. Παρόλο που ζούσε στην Αθήνα ποτέ δεν εγκατέλειψε το αγαπημένο του Μεσολόγγι. Διατήρησε φιλίες όπως αυτή με τον Νίκο Κορδόση που ήταν μια φιλία αδελφική και βαθιά. Τουλάχιστον 5 φορές τον χρόνο επισκεπτόταν την πόλη και συναντούσε τους φίλους του, κάνοντας εδώ τις διακοπές του.
Ανθρωπος
Βοηθούσε αθόρυβα ανθρώπους που είχαν ανάγκη, είχε δωρίσει στην «Διέξοδο» πολλά αντικείμενα, ενώ είχε στηρίξει ιδιαίτερα την δημιουργία του Μουσείου Άλατος.
Στις Γιορτές Εξόδου ήταν πάντα παρών και παρακολουθούσε τις εκδηλώσεις με μεγάλη συγκίνηση. Η βαθιά αγάπη που έτρεφε για το Μεσολόγγι δεν έσβησε μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του. Η είδηση του θανάτου του, συγκλονίζει τους πολλούς φίλους που είχε στο Μεσολόγγι.
Η κηδεία θα γίνει τη Δευτέρα στο νεκροταφείο Ζωγράφου.
Αρθρογραφούσε επί χρόνια στην ΑΥΓΗ, ενώ ήταν σύμβουλος έκδοσης στην εφημερίδα. Παράλληλα ήταν ένας από τους πρωτεργάτες του ραδιοφωνικού σταθμού Αθήνα 9,84.
Η οικογένεια Πάικου εγκαταστάθηκε στο Μεσολόγγι το 1939 καθώς ο πατέρας του, που καταγόταν από τα Καλάβρυτα, ήταν Διευθυντής των Αλυκών.
Ο αείμνηστος Βασίλης Πάικος σπούδασε γεωπονική, όμως τον κέρδισε η δημοσιογραφία. Η οικογένεια έμεινε στο Μεσολόγγι μέχρι το 1963 όταν ο πατέρας του συνταξιοδοτήθηκε. Παρόλο που ζούσε στην Αθήνα ποτέ δεν εγκατέλειψε το αγαπημένο του Μεσολόγγι. Διατήρησε φιλίες όπως αυτή με τον Νίκο Κορδόση που ήταν μια φιλία αδελφική και βαθιά. Τουλάχιστον 5 φορές τον χρόνο επισκεπτόταν την πόλη και συναντούσε τους φίλους του, κάνοντας εδώ τις διακοπές του.
Ανθρωπος
Βοηθούσε αθόρυβα ανθρώπους που είχαν ανάγκη, είχε δωρίσει στην «Διέξοδο» πολλά αντικείμενα, ενώ είχε στηρίξει ιδιαίτερα την δημιουργία του Μουσείου Άλατος.
Στις Γιορτές Εξόδου ήταν πάντα παρών και παρακολουθούσε τις εκδηλώσεις με μεγάλη συγκίνηση. Η βαθιά αγάπη που έτρεφε για το Μεσολόγγι δεν έσβησε μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του. Η είδηση του θανάτου του, συγκλονίζει τους πολλούς φίλους που είχε στο Μεσολόγγι.
Η κηδεία θα γίνει τη Δευτέρα στο νεκροταφείο Ζωγράφου.