Ελληνικό: «Πράσινο φως» για την επένδυση - Το ΣτΕ απέρριψε τις προσφυγές
Με την έκδοση της απόφασης, το ΣτΕ βάζει τη σφραγίδα του στη νομιμότητα και το κύρος των πολεοδομικών μελετών
Κατά πλειοψηφία, η Ολομέλεια του Συμβούλιο της Επικρατείας, με δύο ακόμα αποφάσεις της, έδωσε την έγκρισή της για να προχωρήσουν τα έργα στην περιοχή του Μητροπολιτικού πάρκου του Ελληνικού που έχει σχεδιάσει η Lamda.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου με τις αποφάσεις της (πρόεδρος η Μαίρη Σάρπ και εισηγητής ο σύμβουλος Επικρατείας Χρήστος Ντουχάνης) απέρριψε τις αιτήσεις ακυρώσεως κατοίκων της ευρύτερης περιοχής του Ελληνικού.
Οι κάτοικοι υποστήριζαν ότι τμήματα του Μητροπολιτικού Πόλου στην περιοχή του Ελληνικού Αττικής είχαν δασικό χαρακτήρα, και ζητούσαν την ακύρωση των πράξεων των δασικών αρχών, οι οποίες έκριναν το αντίθετο.
Ωστόσο, η πλειοψηφία της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε πως όταν μια περιοχή, έστω δασικού χαρακτήρα, είχε αλλάξει προορισμό πριν από την ισχύ του Συντάγματος του 1975 και αυτό δεν είχε γίνει αυθαίρετα, αλλά βάσει διοικητικής πράξης εξοπλισμένης με το τεκμήριο νομιμότητας, η περιοχή αυτή δεν διέπεται, πλέον, από τη δασική νομοθεσία.
Έτσι και έγινε και στην περίπτωση του Μητροπολιτικού Πόλου του Ελληνικού, κατά το ΣτΕ, γιατί το μεγαλύτερο μέρος του, ακόμη και αν είχε δασικό χαρακτήρα κατά το παρελθόν, είχε, πάντως, αλλάξει προορισμό μετά την έκδοση των πράξεων αναγκαστικής απαλλοτρίωσης για τη λειτουργία του τότε κρατικού αερολιμένα, πολύ πριν από την ισχύ του Συντάγματος του 1975.
Όμως, συνεχίζουν οι δικαστές του ΣτΕ, «δεν υπήρχε νόμιμη ευχέρεια χαρακτηρισμού της έκτασης του τέως αεροδρομίου ως δασικής, ακόμη και αν ορισμένα τμήματά του, όπως αυτό στις τέως εγκαταστάσεις της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, διατηρούσε τη βλάστησή του, αφού και αυτή θα μπορούσε να είχε απομακρυνθεί αν το είχαν επιβάλει οι ανάγκες της λειτουργίας του αεροδρομίου».
Ακόμη, η πλειοψηφία, επισημαίνει ότι «δεν αποκλείεται αλλαγή προορισμού δασικής έκτασης με σκοπό την εφαρμογή χωροταξικού σχεδίου, που έχει θεσπιστεί σύμφωνα με το Σύνταγμα».
Κατόπιν αυτών, η Ολομέλεια του ΣτΕ θεώρησε ότι δεν υπήρχε έδαφος υπαγωγής του Μητροπολιτικού Πόλου στο προστατευτικό καθεστώς της δασικής νομοθεσίας .
Αντίθετα, η μειοψηφία έξι δικαστών εξέφρασε την άποψη, ότι όσες από τις εκτάσεις του Ελληνικού είχαν διατηρήσει τη δασική τους βλάστηση, υπήχθησαν στη δασική προστασία κατά το Σύνταγμα, παρά την απαλλοτρίωσή τους για τη λειτουργία του αεροδρομίου και έστω και αν αυτό συνέχισε να λειτουργεί.
Προκειμένου, λοιπόν, να γίνει οποιαδήποτε επέμβαση σ’ αυτές, ήταν αναγκαία σχετική πράξη των δασικών οργάνων, η οποία προϋπέθετε το χαρακτηρισμό τους ως δασικών ή μη, ακόμη και αν η επέμβαση επιβαλλόταν από προηγούμενο χωροταξικό σχεδιασμό, καταλήγει η μειοψηφία της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου με τις αποφάσεις της (πρόεδρος η Μαίρη Σάρπ και εισηγητής ο σύμβουλος Επικρατείας Χρήστος Ντουχάνης) απέρριψε τις αιτήσεις ακυρώσεως κατοίκων της ευρύτερης περιοχής του Ελληνικού.
Οι κάτοικοι υποστήριζαν ότι τμήματα του Μητροπολιτικού Πόλου στην περιοχή του Ελληνικού Αττικής είχαν δασικό χαρακτήρα, και ζητούσαν την ακύρωση των πράξεων των δασικών αρχών, οι οποίες έκριναν το αντίθετο.
Ωστόσο, η πλειοψηφία της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε πως όταν μια περιοχή, έστω δασικού χαρακτήρα, είχε αλλάξει προορισμό πριν από την ισχύ του Συντάγματος του 1975 και αυτό δεν είχε γίνει αυθαίρετα, αλλά βάσει διοικητικής πράξης εξοπλισμένης με το τεκμήριο νομιμότητας, η περιοχή αυτή δεν διέπεται, πλέον, από τη δασική νομοθεσία.
Έτσι και έγινε και στην περίπτωση του Μητροπολιτικού Πόλου του Ελληνικού, κατά το ΣτΕ, γιατί το μεγαλύτερο μέρος του, ακόμη και αν είχε δασικό χαρακτήρα κατά το παρελθόν, είχε, πάντως, αλλάξει προορισμό μετά την έκδοση των πράξεων αναγκαστικής απαλλοτρίωσης για τη λειτουργία του τότε κρατικού αερολιμένα, πολύ πριν από την ισχύ του Συντάγματος του 1975.
Όμως, συνεχίζουν οι δικαστές του ΣτΕ, «δεν υπήρχε νόμιμη ευχέρεια χαρακτηρισμού της έκτασης του τέως αεροδρομίου ως δασικής, ακόμη και αν ορισμένα τμήματά του, όπως αυτό στις τέως εγκαταστάσεις της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, διατηρούσε τη βλάστησή του, αφού και αυτή θα μπορούσε να είχε απομακρυνθεί αν το είχαν επιβάλει οι ανάγκες της λειτουργίας του αεροδρομίου».
Ακόμη, η πλειοψηφία, επισημαίνει ότι «δεν αποκλείεται αλλαγή προορισμού δασικής έκτασης με σκοπό την εφαρμογή χωροταξικού σχεδίου, που έχει θεσπιστεί σύμφωνα με το Σύνταγμα».
Κατόπιν αυτών, η Ολομέλεια του ΣτΕ θεώρησε ότι δεν υπήρχε έδαφος υπαγωγής του Μητροπολιτικού Πόλου στο προστατευτικό καθεστώς της δασικής νομοθεσίας .
Αντίθετα, η μειοψηφία έξι δικαστών εξέφρασε την άποψη, ότι όσες από τις εκτάσεις του Ελληνικού είχαν διατηρήσει τη δασική τους βλάστηση, υπήχθησαν στη δασική προστασία κατά το Σύνταγμα, παρά την απαλλοτρίωσή τους για τη λειτουργία του αεροδρομίου και έστω και αν αυτό συνέχισε να λειτουργεί.
Προκειμένου, λοιπόν, να γίνει οποιαδήποτε επέμβαση σ’ αυτές, ήταν αναγκαία σχετική πράξη των δασικών οργάνων, η οποία προϋπέθετε το χαρακτηρισμό τους ως δασικών ή μη, ακόμη και αν η επέμβαση επιβαλλόταν από προηγούμενο χωροταξικό σχεδιασμό, καταλήγει η μειοψηφία της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας.
