Με σεβασμό και ευλάβεια προσέρχονται από το πρωί οι πιστοί στον βυζαντινό Ιερό Ναό της Αγίας Αικατερίνης στην Πλάκα, πλησίον του μνημείου του Λυσικράτους, για να τιμήσουν τη μνήμη της εορτάζουσας Μεγαλομάρτυρος. Εισέρχονται στην εκκλησία ανεμπόδιστα, προσκυνούν την αγία εικόνα, την περιβεβλημένη με άνθη, προσεύχονται και αποχωρούν.

Οι ιερείς και το προσωπικό της εκκλησίας, η οποία χρονολογείται από τον 11ο μ.Χ. αιώνα, συζητούν με τους πιστούς, μεριμνούν για τον προαύλιο χώρο και το εσωτερικό του ναού κατηχώντας τη ζωή και το έργο της Αγίας Αικατερίνης η οποία υπέστη μαρτυρικό θάνατο το 305 μΧ επειδή έμεινε ακλόνητη στην πίστη της.


Όσον δε για το κυλινδρικό μνημείο του Λυσικράτους («φανάρι του Διογένη») αποτελεί επίσης «φανό σταθερότητας κι ανεξίτηλης χροιάς» καθώς πρόκειται για το καλύτερα σωζόμενο αρχιτεκτόνημα της αρχαιότητας (4ο πΧ), στην κορυφή του οποίου τοποθετούνταν το έπαθλο για τον χορηγό του νικητήριου θεατρικού έργου στους δραματικούς αγώνες.

Ευνοήτως λοιπόν τεκμαίρεται ότι τέτοιου είδους «σήματα» των αιώνων, ούτε κηλιδώνονται ούτε και δέχεται κανείς να παρέμβει στην ιστορική – θρησκευτική φορά τους.