«Ο βιαστής με την τυρόπιτα» - Η συγκλονιστική μαρτυρία των θυμάτων και το «κατηγορώ» για την ελληνική δικαιοσύνη
Έδινε στα θύματά του το χάπι που παραλύει τις γυναίκες
Συγκλονιστικές μαρτυρίες θυμάτων βιασμού στην Ελλάδα έφερε στο φως η εκπομπή «Μεγάλη Εικόνα» του Mega, με τη Νίκη Λυμπεράκη. Στην εκπομπή μίλησε η Καναδή δημοσιογράφος Νάταλι Κάρνιφ, θύμα του λεγόμενου «βιαστή με την τυρόπιτα», που δρούσε στην Αθήνα με θύματα τουρίστριες.
Αφηγήθηκε όσα πέρασε από το 2005 και το βιασμό της, ως την τελική καταδίκη του δράστη 8 ολόκληρα χρόνια αργότερα, αλλά και τη συντριβή της στην είδηση της πρόωρης αποφυλάκισής του το 2015 χάρη σε διάταξη περί αποσυμφόρησης των φυλακών.
«Ταξίδευα στην Ελλάδα μόνη μου το 2005 τον Αύγουστο. Έμενα σε ένα χόστελ κοντά στην Ακρόπολη. Με προσέγγισε ένας άνδρας που προσφέρθηκε να μου δείξει την περιοχή, είπε ότι την ήξερε πολύ καλά. Πήγε και αγόρασε τυρόπιτα από κάπου κοντά. Είχε βάλει μέσα υπνωτικά χάπια. Ξύπνησα σε ένα ξένο σπίτι. Είχα ένα αόριστο συναίσθημα για το τι είχε συμβεί αλλά δεν ήξερα».
Ένας μεσήλικος ναυτιλιακός υπάλληλος, πατέρας δύο παιδιών, έστηνε καρτέρι στα πλακόστρωτα σοκάκια της Πλάκας και των μονοπατιών γύρω από την Ακρόπολη περιμένοντας σαν λαγωνικό ασυνόδευτες τουρίστριες. Τις προσέγγιζε με το αθώο ύφος χαμένου τουρίστα, τους μιλούσε αρχικά στα ελληνικά για να βεβαιωθεί ότι δεν πρόκειται για Ελληνίδες και στη συνέχεια με σπαστά αγγλικά ρωτούσε να του πουν πώς θα πάει, δήθεν, σε κάποιο μαγαζί. Σε όσες άνοιγαν ανυποψίαστα και ευκολόπιστα κουβέντα μαζί του, τους έλεγε ότι είναι Ελληνογάλλος πιλότος της Air France, ονομάζεται Αλέξανδρος, λατρεύει την αρχαία Ελλάδα και προθυμοποιούνταν να τις ξεναγήσει στις αρχαιότητες ανάμεσα σε πλήθος επισκεπτών.
Ακόμα και η πιο καχύποπτη τουρίστρια δεν φανταζόταν ότι σε ένα πολυσύχναστο τουριστικό μέρος θα κινδύνευε να βιαστεί μέρα μεσημέρι. Έτσι αποδεχόταν χωρίς ανησυχία την προτροπή «να δοκιμάσει ελληνικές γεύσεις», άλλωστε τι κακό μπορεί να έκρυβε μια τυρόπιτα; Πού να διανοηθεί ότι θα έκρυβε επιμελώς ένα δισκίο από το βαρύ υπνωτικό χάπι Stilnox. Στη συνέχεια τους προσέφερε ένα ποτό και οι κοπέλες έχαναν τη συνείδησή τους, όπως ακριβώς περιγράφεται στις αντενδείξεις της ανάμειξης του χαπιού με το αλκοόλ.
Έτσι έγινε το πρωινό της 5ης Μαρτίου του 2005, όταν η Καναδή Ντάνα Μαρί Σέιντ έφτανε στην Αθήνα από την Αγγλία όπου θα έμενε λίγες ημέρες και μετά θα πέταγε για Αίγυπτο. Τον συνάντησε στην Πλάκα και ξύπνησε σε ένα ξενοδοχείο.
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 2005 ήδη τρεις ακόμα επώνυμες καταγγελίες για βιασμό είχαν υποβληθεί στο Αστυνομικό Τμήμα της Ακρόπολης. Με τον ίδιο προκάτ τρόπο, ένας περίεργος μεσήλικας τις τάισε τυρόπιτα και τις κέρασε ποτό και μετά, όταν ήταν μισολιπόθυμες, τις βίασε. Η Ασφάλεια έδειξε στα θύματα φωτογραφίες υπόπτων, όμως κανένα δεν αναγνώρισε το βιαστή του. Άλλωστε είχε λευκό ποινικό μητρώο και διέθετε το προφίλ ενός συνηθισμένου οικογενειάρχη της διπλανής πόρτας, αδιάφορου φυσιογνωμικά, που ουδέποτε είχε δώσει δικαιώματα υποψιών για διαστροφική δραστηριότητα.
Οι μυστικοί αστυνομικοί που όργωναν την περιοχή κατάφεραν να τον εντοπίσουν τον Σεπτέμβριο του 2005 μετά την τέταρτη καταγγελία για βιασμό εις βάρος του και να του περάσουν χειροπέδες. Αποκαλύφτηκε ότι επρόκειτο για τον 46χρονο τότε Ε.Α. ο οποίος ομολόγησε τα αδικήματά του, παραδεχόμενος ότι έλιωνε τα υπνωτικά χαπάκια δήθεν για να χαλαρώσει τα θύματά του. Υποστήριξε ότι ναι μεν χορηγούσε στα θύματά του χάπια, αλλά δεν τις βίαζε αφού είχε τη συγκατάθεσή τους για την ερωτική πράξη.
«Άρχισε μια σειρά δικών, νομίζω ότι ήταν συνολικά 7 δίκες μέχρι να καταδικαστεί, με αναβολές, καθυστερήσεις, ακυρώσεις, απεργίες. Αισθάνθηκα μεγάλη ανακούφιση όταν το 2013 μπήκε φυλακή. Το ότι τον άφησαν δύο χρόνια μετά μου ράγισε την καρδιά» λέει η Καναδή δημοσιογράφος, που είχε απευθυνθεί τότε και στη βουλευτή και δικηγόρο του δράστη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Στο διάστημα που ήταν συνήγορός του είχε αναβληθεί η δίκη συνολικά εννέα φορές. Επί σειρά επτά και πλέον ετών η υπόθεση σερνόταν και επαναλαμβανόταν εφιαλτικά το ίδιο κακόγουστο και προσβλητικό σκηνικό για τα τέσσερα θύματα που υποχρεώνονταν να έρχονται στην Ελλάδα από τον Καναδά και την Αυστραλία και να αναχωρούν προς τις πατρίδες τους άπρακτες, δίχως δικαίωση. Χώρια που οι νεαρές αυτές γυναίκες έπρεπε κάθε φορά να υποβάλλονται στο μαρτύριο της οδυνηρής ανάμνησης και να καλύπτουν εξ ιδίων πόρων τα δαπανηρά έξοδα μετάβασης και παραμονής τους στην Ελλάδα.
Δημοσιεύτηκε στην ΟΝ ΤΙΜΕ στις 9 Φεβρουαρίου 2022
Αφηγήθηκε όσα πέρασε από το 2005 και το βιασμό της, ως την τελική καταδίκη του δράστη 8 ολόκληρα χρόνια αργότερα, αλλά και τη συντριβή της στην είδηση της πρόωρης αποφυλάκισής του το 2015 χάρη σε διάταξη περί αποσυμφόρησης των φυλακών.
«Ταξίδευα στην Ελλάδα μόνη μου το 2005 τον Αύγουστο. Έμενα σε ένα χόστελ κοντά στην Ακρόπολη. Με προσέγγισε ένας άνδρας που προσφέρθηκε να μου δείξει την περιοχή, είπε ότι την ήξερε πολύ καλά. Πήγε και αγόρασε τυρόπιτα από κάπου κοντά. Είχε βάλει μέσα υπνωτικά χάπια. Ξύπνησα σε ένα ξένο σπίτι. Είχα ένα αόριστο συναίσθημα για το τι είχε συμβεί αλλά δεν ήξερα».
Ένας μεσήλικος ναυτιλιακός υπάλληλος, πατέρας δύο παιδιών, έστηνε καρτέρι στα πλακόστρωτα σοκάκια της Πλάκας και των μονοπατιών γύρω από την Ακρόπολη περιμένοντας σαν λαγωνικό ασυνόδευτες τουρίστριες. Τις προσέγγιζε με το αθώο ύφος χαμένου τουρίστα, τους μιλούσε αρχικά στα ελληνικά για να βεβαιωθεί ότι δεν πρόκειται για Ελληνίδες και στη συνέχεια με σπαστά αγγλικά ρωτούσε να του πουν πώς θα πάει, δήθεν, σε κάποιο μαγαζί. Σε όσες άνοιγαν ανυποψίαστα και ευκολόπιστα κουβέντα μαζί του, τους έλεγε ότι είναι Ελληνογάλλος πιλότος της Air France, ονομάζεται Αλέξανδρος, λατρεύει την αρχαία Ελλάδα και προθυμοποιούνταν να τις ξεναγήσει στις αρχαιότητες ανάμεσα σε πλήθος επισκεπτών.
Ακόμα και η πιο καχύποπτη τουρίστρια δεν φανταζόταν ότι σε ένα πολυσύχναστο τουριστικό μέρος θα κινδύνευε να βιαστεί μέρα μεσημέρι. Έτσι αποδεχόταν χωρίς ανησυχία την προτροπή «να δοκιμάσει ελληνικές γεύσεις», άλλωστε τι κακό μπορεί να έκρυβε μια τυρόπιτα; Πού να διανοηθεί ότι θα έκρυβε επιμελώς ένα δισκίο από το βαρύ υπνωτικό χάπι Stilnox. Στη συνέχεια τους προσέφερε ένα ποτό και οι κοπέλες έχαναν τη συνείδησή τους, όπως ακριβώς περιγράφεται στις αντενδείξεις της ανάμειξης του χαπιού με το αλκοόλ.
Έτσι έγινε το πρωινό της 5ης Μαρτίου του 2005, όταν η Καναδή Ντάνα Μαρί Σέιντ έφτανε στην Αθήνα από την Αγγλία όπου θα έμενε λίγες ημέρες και μετά θα πέταγε για Αίγυπτο. Τον συνάντησε στην Πλάκα και ξύπνησε σε ένα ξενοδοχείο.
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 2005 ήδη τρεις ακόμα επώνυμες καταγγελίες για βιασμό είχαν υποβληθεί στο Αστυνομικό Τμήμα της Ακρόπολης. Με τον ίδιο προκάτ τρόπο, ένας περίεργος μεσήλικας τις τάισε τυρόπιτα και τις κέρασε ποτό και μετά, όταν ήταν μισολιπόθυμες, τις βίασε. Η Ασφάλεια έδειξε στα θύματα φωτογραφίες υπόπτων, όμως κανένα δεν αναγνώρισε το βιαστή του. Άλλωστε είχε λευκό ποινικό μητρώο και διέθετε το προφίλ ενός συνηθισμένου οικογενειάρχη της διπλανής πόρτας, αδιάφορου φυσιογνωμικά, που ουδέποτε είχε δώσει δικαιώματα υποψιών για διαστροφική δραστηριότητα.
Οι μυστικοί αστυνομικοί που όργωναν την περιοχή κατάφεραν να τον εντοπίσουν τον Σεπτέμβριο του 2005 μετά την τέταρτη καταγγελία για βιασμό εις βάρος του και να του περάσουν χειροπέδες. Αποκαλύφτηκε ότι επρόκειτο για τον 46χρονο τότε Ε.Α. ο οποίος ομολόγησε τα αδικήματά του, παραδεχόμενος ότι έλιωνε τα υπνωτικά χαπάκια δήθεν για να χαλαρώσει τα θύματά του. Υποστήριξε ότι ναι μεν χορηγούσε στα θύματά του χάπια, αλλά δεν τις βίαζε αφού είχε τη συγκατάθεσή τους για την ερωτική πράξη.
«Άρχισε μια σειρά δικών, νομίζω ότι ήταν συνολικά 7 δίκες μέχρι να καταδικαστεί, με αναβολές, καθυστερήσεις, ακυρώσεις, απεργίες. Αισθάνθηκα μεγάλη ανακούφιση όταν το 2013 μπήκε φυλακή. Το ότι τον άφησαν δύο χρόνια μετά μου ράγισε την καρδιά» λέει η Καναδή δημοσιογράφος, που είχε απευθυνθεί τότε και στη βουλευτή και δικηγόρο του δράστη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Στο διάστημα που ήταν συνήγορός του είχε αναβληθεί η δίκη συνολικά εννέα φορές. Επί σειρά επτά και πλέον ετών η υπόθεση σερνόταν και επαναλαμβανόταν εφιαλτικά το ίδιο κακόγουστο και προσβλητικό σκηνικό για τα τέσσερα θύματα που υποχρεώνονταν να έρχονται στην Ελλάδα από τον Καναδά και την Αυστραλία και να αναχωρούν προς τις πατρίδες τους άπρακτες, δίχως δικαίωση. Χώρια που οι νεαρές αυτές γυναίκες έπρεπε κάθε φορά να υποβάλλονται στο μαρτύριο της οδυνηρής ανάμνησης και να καλύπτουν εξ ιδίων πόρων τα δαπανηρά έξοδα μετάβασης και παραμονής τους στην Ελλάδα.
Δημοσιεύτηκε στην ΟΝ ΤΙΜΕ στις 9 Φεβρουαρίου 2022
