Από αρχής κτίσεως κόσμου με τη δημιουργία του από τον Θεό και την γνωστή ιστορία των πρωτοπλάστων φαίνεται πως κανένας δεν θέλει να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεων του (φαντάσου ότι οι πρωτόπλαστοι έριξαν το φταίξιμο στο φίδι).

Δηλαδή πραγματικά που να το πεις; Ίσως είναι και για γέλια ίσως όμως και για κλάματα! Ευθύνη! Τι είπες τώρα θα μου πεις; Ευθύνη για ποιες πράξεις σήμερα; Αλήθεια η κοινωνία τι αντιλαμβάνεται από το όλον της; Καταλαβαίνει ότι παραπαίει; Γιατί η αρωγή του κράτους έχει πάει «περίπατο»; Ο εκμαυλισμός της κοινωνίας και ο διασυρμός της στο ναδίρ έχουν τέλος; Ποιος είναι άραγε ο υπαίτιος; Η οικογένεια; Το σχολείο; Οι παρέες; Η μουσική; Οι τάσεις της Ευρώπης που απορροφoύνται ως κάτι φυσιολογικό από την ελληνική επικράτεια αφιλτράριστα; Η αποξένωση; Ο ρατσισμός; Η βία ; τα ναρκωτικά; Τα διεφθαρμένα πρότυπα –ινδάλματα; η «ειδωλομανία» μας; Η θεοποίηση του ανθρώπου; Η ανεργία; Η πολιτική; Το συμφέρον; Το διαδίκτυο; Η φτώχεια; Η αστυφιλία;

Μία κοινωνία διεφθαρμένη άραγε μπορεί να ελπίζει; Σε καμία περίπτωση δεν είμαι εκμηδενιστής. Όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν και αστέρες που φωτίζουν μέσα στο σκοτάδι της παρακμής, της ασυδοσίας και της ηθικής αποσάθρωσης! Μπορούμε να κάνουμε λίγο χώρο να περάσουν αυτοί οι φωτεινοί αστέρες; Γιατί θαρρώ ότι από την παρακμή χορτάσαμε!

Εξάλλου οι ακτίνες του ηλίου όταν προβάλλουν τότε κανείς δεν μπορεί να της δει, είναι εκτυφλωτικές έτσι και οι φωτεινοί άνθρωποι θα λάμψουν. Όμως οφείλω ως μέρος της κοινωνίας να ψηλαφίσω έστω και αμυδρά τα κακώς κείμενα αυτής.

Συγκεκριμένα, τα κοινωνικά προβλήματα συνδέονται άμεσα με το σύστημα διαστρωμάτωσης και των κοινωνικών ανισοτήτων που επικρατούν μέσα στην ίδια τη χώρα. Για παράδειγμα δεν είναι μόνο οι διαφορές μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών, αλλά και οι διαφορές μέσα στην ίδια τη χώρας μας επί παντός επιστητού. Απολαμβάνουν όλα τα παιδιά της χώρας μας το αγαθό της εκπαίδευσης ή της περίθαλψης ή της κατοικίας; Τα κοινωνικά προβλήματα του σύγχρονου κόσμου δεν μπορούν να διαχωριστούν αυστηρά κατά γεωγραφικές περιοχές καθώς δεν μπορούν για πολύ καιρό να περιορισθούν σε μια περιοχή.

Οι κοινωνικοί επιστήμονες προσπαθούν να βρουν τις αιτίες και να αντιμετωπίσουν τα κοινωνικά προβλήματα. Ορισμένοι από αυτούς (π.χ. ψυχολόγοι) προσπαθούν να βρουν τη λύση δίνοντας έμφαση στα χαρακτηριστικά, στη συμπεριφορά, στις εμπειρίες και γενικά στην ψυχολογία των ατόμων (ατομοκεντρική προσέγγιση), ενώ κάποιοι άλλοι (όπως οι κοινωνιολόγοι) την αναζητούν στις κοινωνικές συνθήκες, στη δομή του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος και στα χαρακτηριστικά της οικονομίας (κοινωνιοκεντρική προσέγγιση).

Ωστόσο αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι η αλληλοϋποστήριξη και αλληλοσυμπλήρωση των δυο προσεγγίσεων επιφέρει τα καλύτερα αποτελέσματα. Δεν θα αναλωθώ όμως περισσότερο.

*Ο Γιώργος Η. Αρκομάνης είναι Μεταπτυχιακός Φοιτητής στη Θεολογική Σχολή στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών με τίτλο: Η Θεολογία στον Σύγχρονο Κόσμο και ειδίκευση: Εκκλησία, Διαθρησκειακός Διάλογος και Διεθνείς Σχέσεις