Πάντα όταν γράφω κάτι θέλω να κάνω τον αναγνώστη το δίχως άλλο να προβληματιστεί. Το θέμα που θα παρουσιάσω εάν το έκανα πριν χρόνια ίσως να με θεωρούσαν αιθεροβάμονα και ο λόγος δεν είναι άλλος από τον νου του ανθρώπου που είναι εγκλωβισμένος σε μία στενωπό που ελπίζω όμως ότι θα καταφέρει κάποτε να βγει και να είναι ελεύθερος στον κόσμο των ιδεών. Ελευθερία όχι ασυδοσία μην παρεξηγηθώ.

Η ανθρωπότητα όμως πρέπει να μας δημιουργεί προβληματισμούς με όλα τα τεκταινόμενα τα οποία έρχονται σαν κομήτες στη ζωή μας. Η  νέα πραγματικότητα χαρακτηρίζεται ως εποχή αποδόμησης του ανθρώπου. Μία κοινωνία που κυνηγά τον άνθρωπο και θέλει να τον αντικαταστήσει με ομοίωμα ανθρώπου που να είναι άνθρωπος στην μορφή αλλά χωρίς να κάνει σφάλματα. Τεχνητή Νοημοσύνη το σχέδιο, η οποία θα οδηγήσει να αντικατασταθεί ο νους του ανθρώπου. Θέματα βιοηθικής όμως που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής.

Η θεωρία κάποιων λέγει ότι οι  άνθρωποι είναι επιρρεπείς στα λάθη και ταυτοχρόνως μπορούν να διαφθαρούν γι’ αυτό πρέπει να συνταυτιστούμε με κάτι ιδιαίτερα καινοτόμο και το οποίο δεν θα μπορεί ούτε να διαφθαρεί ούτε να εξαπατηθεί και θα είναι ταυτοχρόνως και αλάθητο. Ο άνθρωπος θα έλεγε κανείς βάλθηκε να πάρει τη θέση του Θεού, θέλει να ορίζει τα πράγματα και τις καταστάσεις, θέλει να ελέγχει τα πάντα. Τελικά όμως θα διερωτάται κάποιος το ενδιαφέρον του ανθρώπου στην Τεχνητή Νοημοσύνη και σε τόσα άλλα είναι επειδή σκέπτεται  την βελτίωση και το καλό της ανθρωπότητας ή για την συγκέντρωση της εξουσίας στο χέρι του;

Μία δημοκρατία ντυμένη με την πορφύρα της ασυδοσίας που πολλές φορές έχει παρερμηνευτεί. Ο αιώνας μας χαρακτηρίζεται σαν αιώνας μεταλλαγμένης ασυδοσίας. Το ερώτημα που προκύπτει σήμερα, για το αν έχει μεγάλη σημασία να είσαι άνθρωπος, και τι είναι αυτό που διαφοροποιεί τον άνθρωπο από τα υπόλοιπα έμβια όντα και τις μηχανές, τι είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο να θεωρείται υπέρτερος έναντι αυτών; Όσο ευεργετική και αν είναι όμως για τους ανθρώπους η χρήση και η εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης, άλλο τόσο επιβλαβής μπορεί να καταστεί για ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Στο παρόν άρθρο εξετάζονται δυο ζητήματα που προκαλούνται από την ολοένα αυξανόμενη χρήση της Τεχνητή Νοημοσύνη και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν στον μέλλον για το ανθρώπινο είδος. Η πρώτη και σημαντική επίπτωση που έχει εμφανισθεί από την εξέλιξη της Τεχνητή Νοημοσύνη, είναι η χρήση της στην παραγωγή όπλων και η εγκατάσταση της σε οπλικά συστήματα. Αρκετοί είναι αυτοί, που υποστηρίζουν πως τα πυρηνικά όπλα αποτρέπουν ουσιαστικά τον πόλεμο μεταξύ των εθνών που τα κατέχουν επειδή προκαλούν αμοιβαίο τρόμο, άρα είναι λογικό όλα τα έθνη να έχουν τη δυνατότητα να κατασκευάσουν «νοήμονα» όπλα ώστε να αποτραπεί η πιθανότητα πολέμου. Ανεξάρτητα από τις ηθικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει ο πόλεμος, έχει συνεισφέρει αιώνες τώρα στην ανάπτυξη της τεχνολογίας και λογικά θα συνεχίσει να το κάνει και στο μέλλον. Αρκετοί αρχηγοί κρατών οραματίζονται τη χρήση αυτόματων οπλικών συστημάτων σε κάποια πολεμική επιχείρηση.

Το μόνο θετικό πλεονέκτημα της χρήσης αυτόματων όπλων, είναι η μείωση των στρατιωτικών απωλειών, ενώ παράλληλα ελαττώνεται το αίσθημα της αντιπάθειας που έχουν οι περισσότεροι στρατιώτες για τον αντίπαλο. Με τη θεωρία αυτή υποστηρίζεται το ενδεχόμενο οι πόλεμοι να γίνονται μεταξύ των μηχανών και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να μην χρειάζεται να σκοτωθεί κανένας στρατιώτης και κανένας αθώος πολίτης.

Σήμερα εμφανίζεται μια νέα πραγματικότητα, αυτής όπου η Τεχνητή Νοημοσύνη οδηγεί τους ανθρώπους σε ένα αλγοριθμικό πεδίο μάχης όπου δεν υπάρχουν σύνορα και που όλα τα όρια ξεπερνούνται. Η ιδέα αυτής της οπλοποίησης της Τεχνητής Νοημοσύνης, όπου κάθε όπλο θα έχει την δυνατότητα αφού ενεργοποιηθεί να μπορεί να επιλέξει και να στοχοποιήσει έναν άνθρωπο ή οποιοδήποτε άλλο στόχο χωρίς καμία ανθρώπινη παρέμβαση προκαλεί τρόμο. Η ιδέα της ύπαρξης ενός έξυπνου μηχανήματος ή μιας ευφυούς μηχανής που θα έχει την ικανότητα να εκτελεί οποιαδήποτε πολεμική εντολή χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση, χρησιμοποιώντας μόνο την αλληλεπίδραση των ενσωματωμένων του αισθητήρων, τον προγραμματισμό του υπολογιστή και τους αλγόριθμους στο ανθρώπινο περιβάλλον και το οικοσύστημα γίνεται πλέον πραγματικότητα και δεν μπορεί να αγνοηθεί. Η ταχεία πρόοδος στο τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης υπογραμμίζει το γεγονός ότι θα φέρει επανάσταση στον πόλεμο και ότι εκείνα τα έθνη που θα έχουν την οικονομική δυνατότητα, αναμφισβήτητα θα συνεχίσουν να αναπτύσσουν τα αυτοματοποιημένα συστήματα όπλων που θα δημιουργούνται από αυτή.

Τέλος, εκ των ανωτέρω θα ήθελα να κλείσω το άρθρο με την κάτωθι φράση, η οποία δίνει μήνυμα αισιοδοξίας: αγάπη η μόνη απάντηση στο πρόβλημα της ανθρώπινης ύπαρξης. Εάν υπάρχει τότε, όλα αλλάζουν.

*Ο Γιώργος Η. Αρκομάνης είναι Μεταπτυχιακός Φοιτητής στη Θεολογική Σχολή στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών με τίτλο: Η Θεολογία στον Σύγχρονο Κόσμο και ειδίκευση: Εκκλησία, Διαθρησκειακός Διάλογος και Διεθνείς Σχέσεις