Ήταν μια πραγματική τραγωδία, που συντάραξε την Ελλάδα. Το χειρότερο σιδηροδρομικό δυστύχημα που συνέβη ποτέ στην ιστορία της χώρας μας. Μέσα σε λίγα λεπτά, δεκάδες, κυρίως νέοι, άνθρωποι βρήκαν τραγικό θάνατο, όταν τα δύο τρένα συγκρούστηκαν στα Τέμπη. Από το βράδυ της Τρίτης, όταν συνέβη το τραγικό δυστύχημα, η Λάρισα μετατράπηκε σε μια πόλη πένθους. Οι εικόνες ήταν συγκλονιστικές, καθώς από το σημείο του δυστυχήματος μέχρι και τους δρόμους του κέντρου της πόλης έβλεπες ανθρώπους να θρηνούν και να αγωνιούν για τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Από τη στιγμή που έγινε το τραγικό δυστύχημα, ξεκίνησε μια γιγάντια προσπάθεια για τον απεγκλωβισμό όλων των ανθρώπων που παγιδεύτηκαν μέσα στις φλεγόμενες λαμαρίνες, οι οποίες μετατράπηκαν σε πύρινο τάφο.

Αστυνομικοί που ήταν στο σημείο ανέφεραν στα «Παραπολιτικά» πως ήταν ό,τι χειρότερο είχαν αντικρίσει ποτέ, τουλάχιστον από τότε που μπήκαν στο Σώμα. «Από όταν ήρθαν οι διασώστες δεν έχουν σταματήσει να βγάζουν νεκρούς, ανθρώπινα μέλη και σώματα που έχουν γίνει κάρβουνο», είπαν χαρακτηριστικά. Δυστυχώς, λόγω της σφοδρότητας της σύγκρουσης των δύο αμαξοστοιχιών, αρκετοί από τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους είτε έγιναν στην κυριολεξία κομμάτια είτε εξαϋλώθηκαν, κάνοντας έτσι το έργο των σωστικών συνεργείων ακόμα πιο δύσκολο. Μαρτυρίες αναφέρουν ότι, όταν οι διασώστες άνοιξαν τα βαγόνια μετά την κατάσβεση της φωτιάς, αντίκρισαν διάσπαρτα πολλά μέλη από σώματα ανθρώπων. «Πρέπει να μετατράπηκε σε παγίδα θανάτου, καθώς οι λαμαρίνες έγιναν ξυράφια. Οταν φτάσαμε στο σημείο, δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε ποιο βαγόνι ήταν ποιο.

Ηταν μια πραγματική κόλαση τα όσα είδαμε τις πρώτες στιγμές», ανέφεραν χαρακτηριστικά οι εθελοντές που μίλησαν στα «Π». Ο υπεύθυνος επιχειρήσεων των εθελοντών της ΕΟΔ Μαγνησίας, Σωτήρης Παπαμαρκάκης, ο οποίος βρέθηκε αμέσως στα Τέμπη, εκμυστηρεύτηκε την πιο δύσκολη στιγμή που αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια του έργου του λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ανοίξαμε τα βαγόνια και ήταν όλα μια άμορφη μάζα στο εσωτερικό τους. Ψάχναμε να βρούμε οτιδήποτε θα μπορούσε να φαίνεται σαν ανθρώπινο σώμα, αλλά αυτό που βρίσκαμε ήταν μόνο ανθρώπινα μέλη. Πολύς κόσμος πέθανε εκεί μέσα». Κάποια στιγμή λύγισε όταν θυμήθηκε τη στιγμή που βρήκε ένα καθισματάκι μωρού. «Δεν μπορώ. Βλέπετε, είμαι και εγώ παππούς», είπε χαρακτηριστικά.

Τα σωστικά συνεργεία επί τρεις ημέρες δούλευαν ασταμάτητα, παρά τη βροχή και το κρύο, προκειμένου μέχρι και ο τελευταίος αγνοούμενος-νεκρός να παραδοθεί στην οικογένειά του. Ομως, οι σκηνές που εκτυλίσσονταν στα συντρίμμια προκαλούσαν ανατριχίλα, με αποτέλεσμα οι ομάδες διάσωσης, όταν έψαχναν τα σημεία γύρω από τα βαγόνια (έχοντας την υποψία ότι εκεί μπορεί να βρισκόταν κάποιος νεκρός ή κάποιο μέλος του σώματός του), να κάνουν ένα φράγμα, προκειμένου να εμποδίσουν τη θέα στο αποτρόπαιο θέαμα, και στη συνέχεια με ειδικές μαύρες σακούλες έκαναν την περισυλλογή. Αμέσως μετά, αυτές οι σακούλες της φρίκης παραδίδονταν στα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ, που περίμεναν λίγα μέτρα πιο κάτω.

Η απομάκρυνση των συντριμμιών της αμαξοστοιχίας του θανάτου έγινε με αργούς ρυθμούς, διότι, όπως ανέφερε και ο εθελοντής Ιωάννης Ξανθόπουλος, ήθελαν να είναι πολύ προσεκτικοί «για να βρεθούν όλοι» και «δεν θα αποχωρούσαν από εκεί, εάν δεν σήκωναν και την τελευταία λαμαρίνα, προκειμένου να εντοπιστούν όλοι».

Στο νοσοκομείο

Την ίδια στιγμή, σε ένα διαφορετικό σημείο της πόλης της Λάρισας, ένα άλλο επεισόδιο της τραγωδίας εξελισσόταν. Το σημείο αυτό δεν ήταν άλλο από το Γενικό Νοσοκομείο, όπου είχαν διακομιστεί οι βαριά τραυματίες και νοσηλεύονταν έπειτα από χειρουργικές επεμβάσεις. Το χειρότερο, όμως, από όλα ήταν ότι μέσα στον κόσμο που έσπευσε στο νοσοκομείο ήταν συγγενείς των νεκρών. Είχαν φτάσει εκεί προκειμένου να δώσουν δείγμα DNA, για να γίνει η αναγνώριση.

Από τη φωτιά που προκλήθηκε μετά τη σύγκρουση, πολλά ήταν τα θύματα που είχαν απανθρακωθεί ή δεν μπορούσαν να αναγνωριστούν με κανέναν άλλον τρόπο. Οι εικόνες θα έκαναν και τον πιο σκληρό άνθρωπο να λυγίσει. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση μιας μητέρας η οποία περίμενε καρτερικά να ακούσει κάποιο νέο για την εξέλιξη της πορείας της υγείας του γιου της, ο οποίος χαροπάλευε στην Εντατική, διότι είχε υποστεί σοβαρά κατάγματα και χρειάστηκε να χειρουργηθεί δύο φορές.
«Του αφαίρεσαν ένα κομμάτι από το κεφάλι και τον έβαλαν ξανά σε δεύτερο χειρουργείο», σημείωσε μιλώντας στα «Π» η μητέρα και παρακάλεσε τον Θεό να εισακούσει τις προσευχές της, μη έχοντας καλά-καλά το σθένος να ψελλίσει ούτε την έκκλησή της στον Θεό. Μετά το δυστύχημα, τα νοσοκομεία της Λάρισας γέμισαν ασφυκτικά και οι ανάγκες για αίμα εκτοξεύτηκαν. Το πρόβλημα, όμως, δεν έμεινε χωρίς λύση, ύστερα και από τη συγκινητική αντίδραση του κόσμου, ο οποίος έσπευσε να προσφέρει αίμα. Τις επόμενες ημέρες πολλοί έτρεξαν στα σημεία αιμοδοσίας που είχαν στηθεί από τον Ερυθρό Σταυρό και περίμεναν με υπομονή για να προσφέρουν το πολυτιμότερο δώρο ζωής, παρά τη βροχή. Μια γυναίκα που περίμενε στην ουρά, μιλώντας στα «Π», αναφέρθηκε στο τραγικό δυστύχημα λέγοντας τα εξής: «Ηταν κάτι που με συγκλόνισε πραγματικά. Θα μπορούσα να ήμουν και εγώ στη θέση αυτών των παιδιών, γιατί χρησιμοποιώ συχνά το τρένο. Εύχομαι πραγματικά να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι για αυτή την τραγωδία». Τώρα πλέον τον λόγο έχει η Δικαιοσύνη, καθώς λίαν συντόμως θα κριθούν οι υπεύθυνοι αυτής της τραγωδίας.

Σημειώνεται ότι στον σταθμάρχη της Λάρισας, που θεωρείται και ο βασικός κατηγορούμενος της υπόθεσης, ασκήθηκε κακουργηματική ποινική δίωξη για διατάραξη της ασφάλειας των συγκοινωνιών, ανθρωποκτονίες και σωματικές βλάβες εξ αμελείας. Ο ίδιος, παρά τον αρχικό ισχυρισμό του ότι υπήρξε κάποιο λάθος στο σύστημα, στη συνέχεια παραδέχτηκε την ευθύνη του και την απέδωσε στην «κακιά ώρα».

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι εισαγγελικές Αρχές δεν θα μείνουν μόνο στον σταθμάρχη, αλλά θα ερευνήσουν εάν υπάρχουν ευθύνες και για άλλα πρόσωπα, τα οποία έμμεσα ή άμεσα έχουν σχέση με το τραγικό δυστύχημα. Τέλος, ο δικηγόρος του σταθμάρχη σε δηλώσεις του την Πέμπτη, ύστερα από την αναβολή που έλαβε ο πελάτης του, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Είναι συντετριμμένος για ό,τι έχει γίνει, έχει λάβει την ευθύνη που του αναλογεί, αλλά δεν πρέπει να επικεντρωνόμαστε στο δέντρο και να χάνουμε το δάσος».

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά στις 4 Μαρτίου 2023