Υγεία: Πάντα οι πιο φτωχοί ξοδεύουν περισσότερα
Με αφορμή μία αυτονόητη “διαπίστωση” σε μελέτη του καθηγητή Γιάννη Υφαντόπουλου
«Στην Ελλάδα, οι φτωχότεροι ξοδεύουν περισσότερα για την υγεία τους συγκριτικά με τους πλουσιότερους».
Αυτή η συνθήκη είναι μία πολύ γνωστή πραγματικότητα μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών νοικοκυριών στη χώρα μας και όχι μόνον στη χώρα μας, σχετικά με τις ιδιωτικές δαπάνες για την Υγεία.
Το παράδοξο είναι ότι η ως άνω πολύ γνωστή όσο και πολύ αναμενόμενη διαπίστωση συνιστά την «κεντρική αποκαλυπτική ιδέα», την οποία ανέδειξε ως ισχύουσα αποκλειστικά και μόνο σε μερικές χώρες, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα, ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Πολιτικών Οικονομικών Κοινωνικών Μελετών (ΙΠΟΚΕ) και καθηγητής Οικονομικών της Υγείας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιάννης Υφαντόπουλος.
Πρόκειται για μία μελέτη με τίτλο: «Ο αντίκτυπος της υπο-επένδυσης στο Φάρμακο & τις Υπηρεσίες Υγείας». Ο Γιάννης Υφαντόπουλος ισχυρίζεται ότι η μελέτη του «καταδεικνύει τις επιπτώσεις της υποχρηματοδότησης στον τομέα της υγείας και του Φαρμάκου στους δείκτες υγείας και στην ποιότητα ζωής των Ελλήνων».
Πρόκειται, όμως, για μία συνθήκη η οποία ισχύει παντού στον κόσμο και αποτελεί μία αντικειμενική πραγματικότητα, μαθηματικού χαρακτήρα, η οποία συσκοτίζεται τεχνηέντως με τη χρήση ποσοστιαίων και όχι απολύτων αριθμητικών δεδομένων.
Κι αυτό, γιατί το ερώτημα είναι εάν η ως άνω διαπίστωση της εν λόγω μελέτης, η οποία έτυχε ευρύτατης δημοσιότητας, δεν είναι αναμενόμενη. Δεν είναι προφανές το γεγονός ότι ένας χαμηλοσυνταξιούχος πληρώνει πάντα από την τσέπη του πολύ περισσότερα, ως ποσοστό επί του μηνιαίου εισοδήματός του, σε σχέση με κάθε άλλον πολίτη ο οποίος δεν είναι χαμηλοσυνταξιούχος, δηλαδή φτωχός;
Εάν ένας χαμηλοσυνταξιούχος των 400 ευρώ το μήνα πληρώσει 50 ευρώ για οικονομική συμμετοχή στην προμήθεια των φαρμάκων του, τότε ο ίδιος έχει καταβάλλει για φάρμακα το 12,5% επί του μηνιαίου εισοδήματός του, ποσοστό, πράγματι, αισθητά υψηλότερο από το μερίδιο επί του δικού του μηνιαίου εισοδήματος, το οποίο θα καταβάλλει ένας άλλος συνταξιούχος των 600 ευρώ το μήνα (8,34%) για την ίδια οικονομική συμμετοχή στην προμήθεια των ιδίων φαρμάκων…
Η μελέτη έτυχε ευρείας δημοσιότητας, δεν μας διαφώτισε, όμως, ιδιαιτέρως..
Αυτή η συνθήκη είναι μία πολύ γνωστή πραγματικότητα μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών νοικοκυριών στη χώρα μας και όχι μόνον στη χώρα μας, σχετικά με τις ιδιωτικές δαπάνες για την Υγεία.
Το παράδοξο είναι ότι η ως άνω πολύ γνωστή όσο και πολύ αναμενόμενη διαπίστωση συνιστά την «κεντρική αποκαλυπτική ιδέα», την οποία ανέδειξε ως ισχύουσα αποκλειστικά και μόνο σε μερικές χώρες, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα, ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Πολιτικών Οικονομικών Κοινωνικών Μελετών (ΙΠΟΚΕ) και καθηγητής Οικονομικών της Υγείας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιάννης Υφαντόπουλος.
Πρόκειται για μία μελέτη με τίτλο: «Ο αντίκτυπος της υπο-επένδυσης στο Φάρμακο & τις Υπηρεσίες Υγείας». Ο Γιάννης Υφαντόπουλος ισχυρίζεται ότι η μελέτη του «καταδεικνύει τις επιπτώσεις της υποχρηματοδότησης στον τομέα της υγείας και του Φαρμάκου στους δείκτες υγείας και στην ποιότητα ζωής των Ελλήνων».
Πρόκειται, όμως, για μία συνθήκη η οποία ισχύει παντού στον κόσμο και αποτελεί μία αντικειμενική πραγματικότητα, μαθηματικού χαρακτήρα, η οποία συσκοτίζεται τεχνηέντως με τη χρήση ποσοστιαίων και όχι απολύτων αριθμητικών δεδομένων.
Κι αυτό, γιατί το ερώτημα είναι εάν η ως άνω διαπίστωση της εν λόγω μελέτης, η οποία έτυχε ευρύτατης δημοσιότητας, δεν είναι αναμενόμενη. Δεν είναι προφανές το γεγονός ότι ένας χαμηλοσυνταξιούχος πληρώνει πάντα από την τσέπη του πολύ περισσότερα, ως ποσοστό επί του μηνιαίου εισοδήματός του, σε σχέση με κάθε άλλον πολίτη ο οποίος δεν είναι χαμηλοσυνταξιούχος, δηλαδή φτωχός;
Εάν ένας χαμηλοσυνταξιούχος των 400 ευρώ το μήνα πληρώσει 50 ευρώ για οικονομική συμμετοχή στην προμήθεια των φαρμάκων του, τότε ο ίδιος έχει καταβάλλει για φάρμακα το 12,5% επί του μηνιαίου εισοδήματός του, ποσοστό, πράγματι, αισθητά υψηλότερο από το μερίδιο επί του δικού του μηνιαίου εισοδήματος, το οποίο θα καταβάλλει ένας άλλος συνταξιούχος των 600 ευρώ το μήνα (8,34%) για την ίδια οικονομική συμμετοχή στην προμήθεια των ιδίων φαρμάκων…
Η μελέτη έτυχε ευρείας δημοσιότητας, δεν μας διαφώτισε, όμως, ιδιαιτέρως..