Η αυξημένη, επταμελής σύνθεση του Ε' Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας με την υπ' αριθμ. 3354/2014 απόφασή της υπογραμμίζει ότι «τα αυθαίρετα κτίσματα ανεγειρόμενα εν μέρει ή εν όλω εντός του αιγιαλού ή εντός της θάλασσας, κατεδαφίζονται υποχρεωτικώς».

Οι ειδικές διατάξεις περί αυθαιρέτων κατασκευών, αναφέρουν οι σύμβουλοι Επικρατείας, «αποσκοπούν στην άμεση και αποτελεσματική προστασία του αιγιαλού και του θαλασσίου χώρου και επιβάλλουν την αποκατάσταση της μορφής τους, η οποία έχει αλλοιωθεί με την χωρίς άδεια ανέγερση πάσης φύσεως τεχνικού έργου, κτίσματος ή κατασκευάσματος».

Τα αυθαίρετα κτίσματα, σημειώνουν οι σύμβουλοι Επικρατείας, που ανεγέρθηκαν χωρίς την προβλεπόμενη από τη νομοθεσία περί αιγιαλού διοικητική άδεια πρέπει, κατ' αρχήν, να κατεδαφίζονται οποτεδήποτε και αν έχει λάβει χώρα ανέγερσή τους, ακόμη δηλαδή και αν αυτά έχουν ανεγερθεί πριν από την οριοθέτηση του αιγιαλού με διοικητική πράξη, καθώς «ο αιγιαλός δεν δημιουργείται με σχετική πράξη της Πολιτείας, αλλά προκύπτει από φυσικά φαινόμενα, δηλαδή τις μεγαλύτερες αλλά συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων, η δε προβλεπόμενη στον νόμο διαδικασία καθορισμού των ορίων του δεν αποσκοπεί παρά στη διαπίστωση του πραγματικού αυτού γεγονότος».

Παράλληλά, σημειώνει το ΣτΕ ότι η οριοθέτηση του αιγιαλού δεν δημιουργείται με νόμους και υπουργικές αποφάσεις, αλλά προκύπτει από φυσικά φαινόμενα, ενώ το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο κάνει σαφές ότι τα αυθαίρετα κτίσματα που βρίσκονται στον αιγιαλό χωρίς περιστροφές θα κατεδαφίζονται υποχρεωτικά και άμεσα.

Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης, η κτηματική υπηρεσία Κυκλάδων στηριζόμενη σε έκθεση αυτοψίας του Λιμεναρχείου Σερίφου εξέδωσε πρωτόκολλο κατεδάφισης αυθαίρετου κτίσματος στον αιγιαλό οικισμού της Σερίφου. Παράλληλα, κάλεσε την ιδιοκτήτρια του ακινήτου να το κατεδαφίσει μέσα σε 15 ημέρες όπως προβλέπει η νομοθεσία.

Το επίμαχο κτίσμα για το οποίο διατάχθηκε η κατεδάφιση του ανεγέρθηκε το 1960 ως αποθήκη με άδεια της τότε Χωροφυλακής Σερίφου και το 1993 με άδεια του Πολεοδομικού γραφείου Μήλου, επετράπη η αλλαγή χρήσης του από αποθήκη σε κατάστημα, όπου και λειτούργησε ως «μίνι μάρκετ».

Η ιδιοκτήτρια του καταστήματος προσέφυγε στην Δικαιοσύνη και ζητούσε να ακυρωθεί το πρωτόκολλο κατεδάφισης. Στην συνέχεια κατέθεσε αίτηση στην Κτηματική Υπηρεσία για επανακαθορισμό του αιγιαλού κατά τρόπο ώστε να εξαιρείται το επίμαχο κτίσμα, καθώς έχει αναγερθεί με νόμιμη άδεια. Όμως, το αίτημα για επανακαθορισμό του αιγιαλού απερρίφθη.

Παρ' όλα αυτά η προσφυγή του ιδιοκτήτη του κτίσματος έγινε δεκτή, για καθαρά τυπικούς λόγους. Οι δικαστές έκαναν δεκτή την αίτηση ακύρωσης με το σκεπτικό ότι η άδεια ανέγερσης του επίμαχου κτίσματος είχε εκδοθεί πριν από την οριοθέτηση του αιγιαλού που έγινε το 1983 από την Νομαρχία Κυκλάδων, ενώ προσθέτουν ότι ούτε η άδεια ανέγερσης είχε ανακληθεί από την αρμόδια Πολεοδομική υπηρεσία.