Πλατεία Εξαρχείων: ''Βασανιζόμαστε, είναι θέμα επιβίωσης'', λένε στα ''Π'' καταστηματάρχες για τον σταθμό του μετρό
Οι καταστηματάρχες της περιοχής διαπιστώνουν πως το μέλλον των επιχειρήσεών τους φαντάζει δυσοίωνο
Η αθέατη, παράπλευρη απώλεια της μικρής επιχειρηματικότητας στην Πλατεία Εξαρχείων μπαίνει στο μικροσκόπιο των «Παραπολιτικών». Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και τις διαμάχες που γέννησε η απόφαση κατασκευής σταθμού μετρό, υπάρχουν οι καταστηματάρχες της περιοχής, οι οποίοι διαπιστώνουν πως το μέλλον των επιχειρήσεών τους φαντάζει δυσοίωνο.
Ηδη το αποτύπωμα των προπαρασκευαστικών έργων του μετρό είναι κάτι παραπάνω από εμφανές.
Ωστόσο, αυτό που αναμένεται, κατά τους ίδιους, να ακολουθήσει είναι η απόλυτη ασφυξία. Και παρά το βασικό μοτίβο της περιβαλλοντολογικής διαμάχης, κάποιοι εξ αυτών υποστηρίζουν πως η επιλογή κατασκευής του μετρό στην πλατεία έχει, τρόπον τινά, ιδεολογικό πρόσημο.
Την πλήρη απουσία μέριμνας για τους τοπικούς επιχειρηματίες τονίζει από την πλευρά της η Ελένη, υπεύθυνη σε ένα από τα εστιατόρια της περιοχής: «Σίγουρα σε κανέναν δεν αρέσει να ζει σε εργοτάξιο. Και αυτό, φυσικά, δεν πρόκειται να είναι κάτι προσωρινό. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα χρειαστούν οκτώ χρόνια, νομίζω, για να τελειώσουν. Εμείς βασανιζόμαστε στο τέλος, γιατί είμαστε στη μέση όλων».
Για ελλειμματική καταγραφή αναφορικά με τις ανάγκες των επιχειρηματιών της περιοχής κάνει λόγο ο Γιώργος, ο οποίος είναι υπεύθυνος βάρδιας σε κατάστημα fast food: «Αυτή η ιστορία θα τραβήξει χρόνια ολόκληρα. Εμείς πρέπει να βρούμε τι θα κάνουμε και πώς θα επιβιώσουμε όλα τα χρόνια. Πώς θα κινούνται, πού θα σταθμεύουν οι προμηθευτές. Οι πελάτες. Ακόμα κι αν αποφασιστεί να καθυστερήσουν τα έργα, δεν θα βγει κάτι. Φαίνεται πως έχει παρθεί μια απόφαση χωρίς να υπάρχει ολοκληρωμένο σχέδιο. Κάποια πράγματα μπορεί να τα έχουν σκεφτεί. Οχι, όμως, εμάς».
«Πραγματικά, είμαι απαισιόδοξος. Ακόμα κι αν γίνει κάποιο μαγικό και το μετρό είναι έτοιμο αύριο το πρωί, η περιοχή στερείται υποδομών. Σχεδόν σε κάθε στάση του μετρό, οι κάτοικοι των απομακρυσμένων περιοχών παίρνουν τα αμάξια τους και προσεγγίζουν, παρκάρουν και έπειτα συνεχίζουν το υπόλοιπο της διαδρομής. Εδώ πώς θα γίνει αυτό; Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη», υποστηρίζει ο Θοδωρής, ιδιοκτήτης μίνι μάρκετ, και θέτει το ζήτημα της σύνδεσης της γραμμής με άλλα ΜΜΜ: «Κι έπειτα, δεν υπάρχει προσβασιμότητα. Δεν υπάρχει γραμμή λεωφορείου, τρόλεϊ, τραμ, δεν υπάρχει και ο δρόμος που να μπορεί να υποστηρίξει κάτι που να συνδέει το μετρό».
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά»
Ηδη το αποτύπωμα των προπαρασκευαστικών έργων του μετρό είναι κάτι παραπάνω από εμφανές.
Πλατεία Εξαρχείων: Έντονη η ανησυχία των καταστηματάρχων
Το 70% της πλατείας έχει κρυφτεί πίσω από τα όρια των λαμαρινών του εργοταξίου, περιορίζοντας εν αρχή τα τραπεζοκαθίσματα.Ωστόσο, αυτό που αναμένεται, κατά τους ίδιους, να ακολουθήσει είναι η απόλυτη ασφυξία. Και παρά το βασικό μοτίβο της περιβαλλοντολογικής διαμάχης, κάποιοι εξ αυτών υποστηρίζουν πως η επιλογή κατασκευής του μετρό στην πλατεία έχει, τρόπον τινά, ιδεολογικό πρόσημο.
«Οταν θα αρχίσουν τα έργα εδώ, θα έχουμε μεγάλο πρόβλημα»
«Δεν με αγγίζει τίποτα. Εχω τριάντα χρόνια εδώ πέρα και έχω βαρεθεί. Οταν θα αρχίσουν τα έργα εδώ, θα έχουμε μεγάλο πρόβλημα. Οι λαμαρίνες θα μπουν μέχρι τη μέση του δρόμου, μέχρι και ένα μέτρο έξω από το μαγαζί. Αυτή η ιστορία θα κρατήσει χρόνια», λέει στα «Π» ο Γιώργος, ιδιοκτήτης καφέ, και συνεχίζει: «Να πούμε να βάλουμε πλάτη μερικούς μήνες, αντέχεται. Ακόμα κι αν πάνε όλα ομαλά, θα χρειαστούν πολλά χρόνια μέχρι το τέλος των έργων. Ισως θα ήταν καλύτερα να πήγαινε το μετρό κοντά στο Μουσείο. Θα είχαν να δείξουν κάποια πράγματα στον κόσμο, υπάρχει καλύτερη πρόσβαση». «Αλλά για άλλα πράγματα γίνονται αυτά τώρα…», συμπληρώνει με νόημα.Την πλήρη απουσία μέριμνας για τους τοπικούς επιχειρηματίες τονίζει από την πλευρά της η Ελένη, υπεύθυνη σε ένα από τα εστιατόρια της περιοχής: «Σίγουρα σε κανέναν δεν αρέσει να ζει σε εργοτάξιο. Και αυτό, φυσικά, δεν πρόκειται να είναι κάτι προσωρινό. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα χρειαστούν οκτώ χρόνια, νομίζω, για να τελειώσουν. Εμείς βασανιζόμαστε στο τέλος, γιατί είμαστε στη μέση όλων».
Για ελλειμματική καταγραφή αναφορικά με τις ανάγκες των επιχειρηματιών της περιοχής κάνει λόγο ο Γιώργος, ο οποίος είναι υπεύθυνος βάρδιας σε κατάστημα fast food: «Αυτή η ιστορία θα τραβήξει χρόνια ολόκληρα. Εμείς πρέπει να βρούμε τι θα κάνουμε και πώς θα επιβιώσουμε όλα τα χρόνια. Πώς θα κινούνται, πού θα σταθμεύουν οι προμηθευτές. Οι πελάτες. Ακόμα κι αν αποφασιστεί να καθυστερήσουν τα έργα, δεν θα βγει κάτι. Φαίνεται πως έχει παρθεί μια απόφαση χωρίς να υπάρχει ολοκληρωμένο σχέδιο. Κάποια πράγματα μπορεί να τα έχουν σκεφτεί. Οχι, όμως, εμάς».
«Δεν υπάρχει δρόμος που να μπορεί να υποστηρίξει κάτι που να συνδέει το μετρό»
Η παρουσία ενός σταθμού μετρό εγγυάται την εύκολη και αθρόα προσέγγιση του επιβατικού κοινού, ωστόσο οι καταστηματάρχες τονίζουν πως η περιοχή δεν έχει τις υποδομές για να «σηκώσει» ένα τέτοιο έργο. Πολλοί αδυνατούν να οραματιστούν εικόνα αρμονίας του μετρό, ακόμα και μετά την ολοκλήρωσή του, με το υπόλοιπο οικοσύστημα του κέντρου.«Πραγματικά, είμαι απαισιόδοξος. Ακόμα κι αν γίνει κάποιο μαγικό και το μετρό είναι έτοιμο αύριο το πρωί, η περιοχή στερείται υποδομών. Σχεδόν σε κάθε στάση του μετρό, οι κάτοικοι των απομακρυσμένων περιοχών παίρνουν τα αμάξια τους και προσεγγίζουν, παρκάρουν και έπειτα συνεχίζουν το υπόλοιπο της διαδρομής. Εδώ πώς θα γίνει αυτό; Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη», υποστηρίζει ο Θοδωρής, ιδιοκτήτης μίνι μάρκετ, και θέτει το ζήτημα της σύνδεσης της γραμμής με άλλα ΜΜΜ: «Κι έπειτα, δεν υπάρχει προσβασιμότητα. Δεν υπάρχει γραμμή λεωφορείου, τρόλεϊ, τραμ, δεν υπάρχει και ο δρόμος που να μπορεί να υποστηρίξει κάτι που να συνδέει το μετρό».
Φόβοι για αύξηση ενοικιών
Η Ιωάννα, που διατηρεί κατάστημα καλλυντικών, δεν πιστεύει πως θα αυξηθεί δραματικά η πελατεία της, ακόμα κι αν καταφέρει να αντέξει η επιχείρησή της μέχρι το τέλος των έργων: «Ακόμα κι αν αντέξουμε μέχρι να τελειώσουν τα έργα, με όλες τις κακουχίες που θα μας βρουν από τα ατελείωτα φορτηγά, τις χωματουργικές εργασίες κ.λπ., πού θα φτάσουν τα ενοίκια; Τι εγγύηση μπορεί να υπάρχει πως θα διατηρηθούν σε φυσιολογικά επίπεδα; Ηδη πληρώνουμε πολλά. Εγώ ξέρω πως, ακόμα και τότε, αν ο ιδιοκτήτης μού πει “τώρα έχετε μετρό, θα κάνουμε το ενοίκιο από 700 ευρώ 1.000”, ακόμα και με 20% παραπάνω πελατεία απ’ ό,τι τώρα, εγώ θα πρέπει να παραδώσω τα κλειδιά και να του πω πως μου είναι αδύνατον να αντεπεξέλθω».*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά»
