Του Νίκου Σίμου

«Μα εγώ αγαπώ τον Πάπα, τον Πάπα, τον Πάπα..» που έλεγε και το παλαιό άσμα που τραγουδούσαν οι γιαγιάδες και οι μανάδες μας. Θα το ταγουδάμε κι εμείς τώρα, αλλάζοντας λίγο τα λόγια σε «Μα εγώ αγαπώ τον Λάκη, τον Λάκη, μαζί και τον Ψινάκη, Ψινάκη, Ψινάκη». Και «με το χαμόγελο στα χείλη...» που τραγουδούσε και η Βέμπο κατευοδώνοντας τους φαντάρους που πήγαιναν στο αλβανικό μέτωπο –να που μου βγήκε και επετειακό- χαρούμενοι, τραγουδιστοί και άλλως πως, θα πηγαίνουμε να ψηφίζουμε πρόσωπα γκλαμουράτα, ηλιοκαμένα, από φυσικούς λόγους ή από solarioum, διότι στην πολιτική πλέον θα έχουμε πρωϊνάδικα, βραδινάδικα και πιπεράτες συνομιλίες.

Τον νέο αέρα στην πολιτική, με τις ευνοϊκές συνθήκες που δημιούργησαν οι ίδιοι οι πολιτικοί και αφού άνοιξε το δρόμο ο Δήμαρχος Μαραθώνος, τον φέρνει ο Λαααααάκης Γαβαλααααάς, όπως θα έλεγε και ένας κομφερανσιέ που θα άνοιγε μία παράσταση. Έστω και πολιτική.

Τι θέλει ο άνθρωπος; Θέλει πολύ να του στρίψει, υπό τις παρούσες συνθήκες; Όχι. Επομένως είναι θεμιτό να εκφράζει την επιθυμία ο μόδιστρος – καλλιτέχνης να ασχοληθεί με την πολιτική. ’λλωστε το ότι χρεοκόπησε είναι ένα πρόσθετο προσόν. Σε χρεοκοπημένη χώρα θα ασχοληθεί με τα κοινά, ενώ και οι πολιτικοί θεωρούνται από τον κοσμάκη χρεοκοπημένοι. Απλώς αυτοί δεν είναι ηλιοκαμένοι από solarium.

Το πόσο αποφασισμένος είναι ο κ. Γαβαλάς φαίνεται από το ότι ζήτησε να πάρει το υπουργείο Τουρισμού ή το Πολιτισμού. Προσωπικώς τον προτιμώ στο Πολιτισμού διότι είμαι περίεργος να δώ αν πηγαίνει η πλισέ μίνι φουστίτσα σις Καρυάτιδες. ’λλωστε ήταν ο ίδιος κατηγορηματικός. Όχι για τις φουστίτσες αλλά για την πολιτική: «Έχω αρχίσει να σκέφτομαι πολύ σοβαρά την ενασχόλησή μου με την πολιτική. Γιατί το γκλάμουρ που έχω αποθηκευμένο μέσα μου θα πρέπει να βγει σε έναν πιο κλειστό χώρο και αυτός μπορεί να είναι η Βουλή». Γιατί όχι κι αυτός;; Εδώ άλλα κι άλλα είχαν αποθηκευμένα μέσα τους πολλοί –όπως δολλάρια ευρώ και λίρες Αγγλίας- και μπήκαν στην πολιτική για να κάνουν πράξη το απωθημένο τους και ο Λάκης θα μας πειράξει;

Αυτό το γκλάμουρ θέλουμε κι εμείς. Τι ωραίο θέαμα πολύχρωμης αιασδιοδοξίας θα ήταν αν τα στίφη των εκλογέων πηγαίναν να ψηφίσουν λ.χ. με πασμίνες στους ώμους! Διότι με Λάκηδες στην πολιτική, δεν θα χρειαζόταν ταυτότητα να ψηφίσεις. Λίγη χάρη, λίγο γκλάμουρ, δέρμα υγείας και γόβες Louboutin στα χέρια, αν σας ενοχλούν τα δεκάποντα....