Τραγωδία στα Τέμπη: Συγκλονίζουν οι μαρτυρίες γονιών που έχασαν τα παιδιά τους στο δυστύχημα - "Μαμά, θα αργήσω, κοιμήσου"
Ένας χρόνος από την τραγωδία στα Τέμπη
"Δεν γίνεται να ξεχάσεις το παιδί σου", ανέφερε ο Χρήστος Χούπας, ο πατέρας της 28χρονης Ελπίδας
Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα, Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου, από τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη, που στοίχισε τη ζωή 57 ανθρώπων.
Ήταν 28 Φεβρουαρίου 2023, στις 23:21, όταν το τρένο Intercity και η εμπορική αμαξοστοιχία συγκρούστηκαν στα Τέμπη.
Έναν χρόνο μετά, το Mega, με το ντοκιμαντέρ «#ΜΑΜΑΕΡΧΟΜΑΙ» της Ανθής Βούλγαρη, κατέγραψε τις μαρτυρίες των επιζώντων, καθώς και τις αφηγήσεις των οικογενειών των θυμάτων, παρακολουθώντας, παράλληλα, την πορεία των ερευνών για την απονομή δικαιοσύνης.
*Διαβάστε εδώ: Καραμανλής για Τέμπη: Η σκέψη όλων μας δεν μπορεί να φύγει από την ανείπωτη τραγωδία - Η συναίσθηση της πολιτικής ευθύνης με οδήγησε στην άμεση παραίτηση
Η Ντίνα είχε ταξιδέψει στην Αθήνα, σε φίλους της, και τελευταία στιγμή αποφάσισε να ανέβει στο μοιραίο τρένο.
«Έγινε η σύγκρουση, σκίστηκε το φρύδι μου, αυτό θυμάμαι πρώτα, και έσπασε το πόδι μου. Η μία πλευρά του ποδιού μου ήρθε πάνω. Οι γύρω μου είχαν πέσει πάνω μου», θυμάται.
«Το τρένο είχε αρχίσει να εκτροχιάζεται και να πέφτουν πράγματα πάνω μου. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα με το ατύχημα είναι πώς θα αντιδράσει η μαμά μου σε αυτό, πώς θα ζήσουν με αυτό η αδερφή μου, η γιαγιά μου. Με τρόμαξε και είπα "δεν πρέπει να πεθάνω". Εκεί βαράνε κόκκινο τα ένστικτα επιβίωσης. Κάποια στιγμή δεν πονούσα, είχα μουδιάσει και έλεγα πως πρέπει να βγω, αν και είχα διαλυθεί, το σώμα μου είχε διαλυθεί. Είναι τα ένστικτα, πιστεύω, δεν είναι ότι κάποιος είναι καλύτερος από τον άλλον. Σε κάποιους από εμάς δόθηκε η ευκαιρία να είμαστε σε καλύτερη κατάσταση ή να μην καούμε από χημικά εγκαύματα ή να σκοτωθούμε ακαριαία, όπως τα παιδιά στο πρώτο βαγόνι», συνεχίζει, προσθέτοντας ότι «αυτό που σκέφτηκα ήταν "την ευκαιρία αυτή, Ντίνα, δεν πρέπει να τη χάσεις, πρέπει να ζήσεις"», αναφέρει.
«Σερνόμουν με την πίσω πλευρά και βρήκα μία χαραμάδα, βγήκα και έπεσα πάνω στις ράγες με το σχεδόν κομμένο πόδι μου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σπάσουν πολλά σημεία του σώματός μου χειρότερα, είχα κάταγμα στον αυχένα. Σερνόμουν μέχρι που βρήκα ένα φως και ήταν εκεί που είχε ξεκινήσει η φωτιά στο ρέμα», προσθέτει.
Συγκλονιστικά είναι και τα μηνύματα που έστελναν οι επιβάτες του τρένου στους γονείς και τους φίλους τους εξαιτίας της καθυστέρησης στο δρομολόγιο, στα Παλαιοφάρσαλα.
«Μαμά, θα αργήσω, κοιμήσου», «Μαμά, έρχομαι», ήταν μερικά από αυτά.
«Προφητικά» ήταν τα ηχητικά μηνύματα του Δημήτρη Οίκου στην αδελφή του.
«Γενικά μιλούσαμε, αλλά παραδόξως εκείνη τη μέρα μιλήσαμε πολλές φορές. Μιλούσαμε, αλλά κι εγώ δούλευα και ήμασταν με φωνητικά από το μεσημέρι. Όλο αυτό το χάλι που επικρατούσε το ήξερα. Μου είχε αφήσει ένα ''παραλίγο να γίνει δυστύχημα στο Παλαιοφάρσαλο'' και πως από ''θαύμα'' δεν έχουμε νεκρούς. Τρομερά μηνύματα αν τα ακούσεις», είπε η αδελφή του.
Στην εκπομπή ακούστηκαν τα ηχητικά μηνύματα του Δημήτρη, προκαλώντας σοκ και ανατριχίλα.
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-czgh4l274y09)
Η Μάρθη Ψαροπούλου επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη μαζί με την κολλητή της. Μαζί σκοτώθηκαν στην τραγωδία των Τεμπών.
«Μαζί τα έκαναν όλα», λέει η Μαρία Καρυστιανού.
«Βασικά ήταν τρεις κολλητές που ήταν συνέχεια μαζί. Το ένα κοριτσάκι, ευτυχώς, είχε φύγει την προηγούμενη μέρα. Οι δυο τους αποφάσισαν να κάτσουν μια μέρα Αθήνα και μάλιστα ήταν να πάρουν το πρώτο τρένο, αλλά επειδή δεν πρόλαβαν να ξυπνήσουν να πάνε, πήραν το επόμενο», πρόσθεσε.
Ο Γιώργος Τσακλίδης μίλησε για την κόρη του, Αγάπη, η οποία συνήθως καθόταν στο κυλικείο επειδή διάβαζε.
«Πολλά παιδιά ήθελαν να κάθονται στο κυλικείο. Ήθελαν, ίσως, να μιλήσουν πιο άνετα, να διαβάζουν, να έχουν τον υπολογιστή πιο άνετα. Επικοινώνησα μαζί της 20 λεπτά πριν από το δυστύχημα, ήταν στο κυλικείο», είπε.
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-czggybzohpm9)
Η μητέρα του Γιώργου Παπάζογλου, Δέσποινα Γκανίδου, περιέγραψε τη στιγμή που ενημερώθηκε για την τραγωδία.
«Στις 23:40 χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν η κοπέλα του, η οποία μας είπε ότι το τρένο εκτροχιάστηκε, ότι ο Γιώργος είχε σηκωθεί 3-4 λεπτά πριν από τη θέση του και πήγε στο μπαρ να πάρει ένα μπουκάλι νερό. Δεν μπορούσε να τον βρει πουθενά και δεν απαντούσε στο τηλέφωνο», ανέφερε.
Ο πατέρας της Θώμης και της Χρύσας Πλακιά, Νίκος, ανέφερε ότι επιστρέφοντας στο σπίτι από την εργασία του άνοιξε το κινητό του και είδε το συμβάν.
«Κατευθείαν το μυαλό μου πάει στα κορίτσια. Τα πρώτα μηνύματα και οι πρώτες λέξεις ήταν καθησυχαστικές. Τις έπαιρνα τηλέφωνο, δεν απαντάει καμία», είπε, προσθέτοντας ότι πήρε το αυτοκίνητο και πήγε στα Τέμπη.
«Ασθενοφόρα, περιπολικά, αστυνομίες, γονείς αλαφιασμένοι, επιβάτες που βγήκαν ζωντανοί. Μετά επιστροφή στη Λάρισα για το άλλο το μαρτύριο», είπε ο κ. Πλακιάς.
Ο πατέρας του Γιώργου Παπάζογλου συγκλονίζει μιλώντας για τη στιγμή που βρίσκονταν στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο, όπου ανακοινώθηκαν οι τραυματίες και οι νεκροί.
«Κάποια στιγμή άρχισαν να ανακοινώνουν λίστες με τραυματίες. Ο γιος μας δεν ήταν μέσα. Καταλάβαμε μετά από λίγο ότι δεν θα ήταν ζωντανός», σημείωσε.
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-czgi6xd7j7f5)
«Στην αρχή ζούσαμε σε άλλον πλανήτη και εγώ, η σύζυγος και τα παιδιά. Στοχεύαμε όμως προς κάποια κατεύθυνση, ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε την απώλεια. Δεν γίνεται να ξεχάσεις το παιδί σου», επισήμανε ο Χρήστος Χούπας, ο πατέρας της 28χρονης Ελπίδας.
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-czgi59pv4t3t)
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-czgisxvy3kzl)
Ήταν 28 Φεβρουαρίου 2023, στις 23:21, όταν το τρένο Intercity και η εμπορική αμαξοστοιχία συγκρούστηκαν στα Τέμπη.
Έναν χρόνο μετά, το Mega, με το ντοκιμαντέρ «#ΜΑΜΑΕΡΧΟΜΑΙ» της Ανθής Βούλγαρη, κατέγραψε τις μαρτυρίες των επιζώντων, καθώς και τις αφηγήσεις των οικογενειών των θυμάτων, παρακολουθώντας, παράλληλα, την πορεία των ερευνών για την απονομή δικαιοσύνης.
*Διαβάστε εδώ: Καραμανλής για Τέμπη: Η σκέψη όλων μας δεν μπορεί να φύγει από την ανείπωτη τραγωδία - Η συναίσθηση της πολιτικής ευθύνης με οδήγησε στην άμεση παραίτηση
«Βγήκα και έπεσα πάνω στις ράγες με το σχεδόν κομμένο πόδι μου»
Η Ντίνα είχε ταξιδέψει στην Αθήνα, σε φίλους της, και τελευταία στιγμή αποφάσισε να ανέβει στο μοιραίο τρένο. «Έγινε η σύγκρουση, σκίστηκε το φρύδι μου, αυτό θυμάμαι πρώτα, και έσπασε το πόδι μου. Η μία πλευρά του ποδιού μου ήρθε πάνω. Οι γύρω μου είχαν πέσει πάνω μου», θυμάται.
«Το τρένο είχε αρχίσει να εκτροχιάζεται και να πέφτουν πράγματα πάνω μου. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα με το ατύχημα είναι πώς θα αντιδράσει η μαμά μου σε αυτό, πώς θα ζήσουν με αυτό η αδερφή μου, η γιαγιά μου. Με τρόμαξε και είπα "δεν πρέπει να πεθάνω". Εκεί βαράνε κόκκινο τα ένστικτα επιβίωσης. Κάποια στιγμή δεν πονούσα, είχα μουδιάσει και έλεγα πως πρέπει να βγω, αν και είχα διαλυθεί, το σώμα μου είχε διαλυθεί. Είναι τα ένστικτα, πιστεύω, δεν είναι ότι κάποιος είναι καλύτερος από τον άλλον. Σε κάποιους από εμάς δόθηκε η ευκαιρία να είμαστε σε καλύτερη κατάσταση ή να μην καούμε από χημικά εγκαύματα ή να σκοτωθούμε ακαριαία, όπως τα παιδιά στο πρώτο βαγόνι», συνεχίζει, προσθέτοντας ότι «αυτό που σκέφτηκα ήταν "την ευκαιρία αυτή, Ντίνα, δεν πρέπει να τη χάσεις, πρέπει να ζήσεις"», αναφέρει.
«Σερνόμουν με την πίσω πλευρά και βρήκα μία χαραμάδα, βγήκα και έπεσα πάνω στις ράγες με το σχεδόν κομμένο πόδι μου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σπάσουν πολλά σημεία του σώματός μου χειρότερα, είχα κάταγμα στον αυχένα. Σερνόμουν μέχρι που βρήκα ένα φως και ήταν εκεί που είχε ξεκινήσει η φωτιά στο ρέμα», προσθέτει.
«Μαμά, θα αργήσω, κοιμήσου»
Συγκλονιστικά είναι και τα μηνύματα που έστελναν οι επιβάτες του τρένου στους γονείς και τους φίλους τους εξαιτίας της καθυστέρησης στο δρομολόγιο, στα Παλαιοφάρσαλα. «Μαμά, θα αργήσω, κοιμήσου», «Μαμά, έρχομαι», ήταν μερικά από αυτά.
«Προφητικά» ήταν τα ηχητικά μηνύματα του Δημήτρη Οίκου στην αδελφή του.
«Γενικά μιλούσαμε, αλλά παραδόξως εκείνη τη μέρα μιλήσαμε πολλές φορές. Μιλούσαμε, αλλά κι εγώ δούλευα και ήμασταν με φωνητικά από το μεσημέρι. Όλο αυτό το χάλι που επικρατούσε το ήξερα. Μου είχε αφήσει ένα ''παραλίγο να γίνει δυστύχημα στο Παλαιοφάρσαλο'' και πως από ''θαύμα'' δεν έχουμε νεκρούς. Τρομερά μηνύματα αν τα ακούσεις», είπε η αδελφή του.
Στην εκπομπή ακούστηκαν τα ηχητικά μηνύματα του Δημήτρη, προκαλώντας σοκ και ανατριχίλα.
Η Μάρθη Ψαροπούλου επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη μαζί με την κολλητή της. Μαζί σκοτώθηκαν στην τραγωδία των Τεμπών.
«Μαζί τα έκαναν όλα», λέει η Μαρία Καρυστιανού.
«Βασικά ήταν τρεις κολλητές που ήταν συνέχεια μαζί. Το ένα κοριτσάκι, ευτυχώς, είχε φύγει την προηγούμενη μέρα. Οι δυο τους αποφάσισαν να κάτσουν μια μέρα Αθήνα και μάλιστα ήταν να πάρουν το πρώτο τρένο, αλλά επειδή δεν πρόλαβαν να ξυπνήσουν να πάνε, πήραν το επόμενο», πρόσθεσε.
«Επικοινώνησα μαζί της 20 λεπτά πριν από το δυστύχημα, ήταν στο κυλικείο»
Ο Γιώργος Τσακλίδης μίλησε για την κόρη του, Αγάπη, η οποία συνήθως καθόταν στο κυλικείο επειδή διάβαζε.«Πολλά παιδιά ήθελαν να κάθονται στο κυλικείο. Ήθελαν, ίσως, να μιλήσουν πιο άνετα, να διαβάζουν, να έχουν τον υπολογιστή πιο άνετα. Επικοινώνησα μαζί της 20 λεπτά πριν από το δυστύχημα, ήταν στο κυλικείο», είπε.
Η μητέρα του Γιώργου Παπάζογλου, Δέσποινα Γκανίδου, περιέγραψε τη στιγμή που ενημερώθηκε για την τραγωδία.
«Στις 23:40 χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν η κοπέλα του, η οποία μας είπε ότι το τρένο εκτροχιάστηκε, ότι ο Γιώργος είχε σηκωθεί 3-4 λεπτά πριν από τη θέση του και πήγε στο μπαρ να πάρει ένα μπουκάλι νερό. Δεν μπορούσε να τον βρει πουθενά και δεν απαντούσε στο τηλέφωνο», ανέφερε.
«Τις έπαιρνα τηλέφωνο, δεν απαντάει καμία»
Ο πατέρας της Θώμης και της Χρύσας Πλακιά, Νίκος, ανέφερε ότι επιστρέφοντας στο σπίτι από την εργασία του άνοιξε το κινητό του και είδε το συμβάν. «Κατευθείαν το μυαλό μου πάει στα κορίτσια. Τα πρώτα μηνύματα και οι πρώτες λέξεις ήταν καθησυχαστικές. Τις έπαιρνα τηλέφωνο, δεν απαντάει καμία», είπε, προσθέτοντας ότι πήρε το αυτοκίνητο και πήγε στα Τέμπη.
«Ασθενοφόρα, περιπολικά, αστυνομίες, γονείς αλαφιασμένοι, επιβάτες που βγήκαν ζωντανοί. Μετά επιστροφή στη Λάρισα για το άλλο το μαρτύριο», είπε ο κ. Πλακιάς.
Ο πατέρας του Γιώργου Παπάζογλου συγκλονίζει μιλώντας για τη στιγμή που βρίσκονταν στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο, όπου ανακοινώθηκαν οι τραυματίες και οι νεκροί.
«Κάποια στιγμή άρχισαν να ανακοινώνουν λίστες με τραυματίες. Ο γιος μας δεν ήταν μέσα. Καταλάβαμε μετά από λίγο ότι δεν θα ήταν ζωντανός», σημείωσε.
«Στην αρχή ζούσαμε σε άλλον πλανήτη και εγώ, η σύζυγος και τα παιδιά. Στοχεύαμε όμως προς κάποια κατεύθυνση, ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε την απώλεια. Δεν γίνεται να ξεχάσεις το παιδί σου», επισήμανε ο Χρήστος Χούπας, ο πατέρας της 28χρονης Ελπίδας.
