Με αφορμή το περιστατικό στο Βόλο όπου ανήλικοι ξυλοκόπησαν συμμαθητή τους και τον πέταξαν σε κάδο ανακύκλωσης με κίνδυνο θανάτου από ασφυξία, ο Γιώργος Νικολαΐδης, επικεφαλής της Διεύθυνσης Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, προσεγγίζει τα αίτια επισημαίνοντας ότι ένα παιδί που είναι 15 – 16 έχει να θυμάται μόνο απειλή και κίνδυνο στην Ελλάδα. Η επένδυση που «θα κάνει τα παιδιά να είναι λιγότερο σκληρά ή ανάλγητα, είναι να ξαναθυμηθούν τη χαρά του να βλέπεις τον άλλον άνθρωπο ως λύση στα προβλήματά σου και όχι ως απειλή, κίνδυνο ή ανταγωνιστή», είπε ο ψυχίατρος μιλώντας στην εκπομπή Newsroom του ΕΡΤnews.

Πρέπει να διευκρινιστεί ότι ποσοτικά τουλάχιστον, δεν προκύπτει ότι στην Ελλάδα έχουμε μια αύξηση των περιστατικών, είπε ο κ. Νικολαΐδης εξηγώντας: «Αν δείτε αν δείτε τα στατιστικά της Eurostat για την τελευταία δεκαετία, η αύξηση που όντως υπάρχει στα περιστατικά βίας με δράστες ανηλίκους στην Ελλάδα έχει ήδη συντελεστεί στα χρόνια της οικονομικής κρίσης των μνημονίων από το 2011 ως το 2014. Ποσοτικά τουλάχιστον, τα περιστατικά είναι πάνω κάτω ίδια και μάλιστα τα τελευταία χρόνια έχουν και μια πτωτική πορεία, κυρίως βέβαια όσον αφορά τα χρόνια της καραντίνας, στα οποία όλα τα εγκλήματα είχαν μειωθεί».

«Ας αναλογιστούμε τι έχει ένα παιδί 15- 16 ετών να θυμηθεί»

«Συνήθως θυμόμαστε από τότε που μιλάμε στα δύο, στα δυόμιση, κάποια παιδιά λίγο πιο νωρίς. Ένα παιδί λοιπόν που είναι το 2024 15 – 16 ετών, έχει να θυμάται μόνο απειλή και κίνδυνο στην Ελλάδα. Δηλαδή θυμάται οικονομική κρίση, ότι χρεοκοπούμε ως κοινωνία ή ως νοικοκυριό, και με το που τελειώνει η οικονομική κρίση προστέθηκε ότι θα πεθάνουμε λόγω πανδημίας». Το βίωμα αυτών των παιδιών που είναι σήμερα στην εφηβεία, στην Ελλάδα είναι μόνο απειλή και κίνδυνος, τόνισε ο Γιώργος Νικολαίδης.

Πώς βελτιώνεται η ψυχική υγεία

Η ψυχική υγεία βελτιώνεται με δύο τρόπους, και ο πρώτος είναι η ενίσχυση των ψυχοκοινωνικών υπηρεσιών που πλαισιώνουν τα παιδιά. «Η Ελλάδα δεν επένδυσε περισσότερο σε υπηρεσίες ψυχοκοινωνικής μέριμνας και πλαισίωσης των παιδιών και των εφήβων και αυτό είχε ως αποτέλεσμα διάφοροι τέτοιοι δείκτες να χειροτερεύουν», είπε ο ψυχίατρος και ο δεύτερος τρόπος και πιο σημαντικός, όπως είπε, είναι ότι προληπτικά θα πρέπει να επενδύσουμε στο να ξανά ανακαλύψουν τα παιδιά τη χαρά του άλλου ανθρώπου.

«Αυτό που ξεχάσαμε την τελευταία δεκαετία είναι η χαρά της συλλογικής δημιουργίας και δράσης, η χαρά του να βλέπεις τον άλλον ως λύση στα προβλήματά σου και όχι μια απειλή, έναν κίνδυνο ή ανταγωνιστή.

Μέσα στις διάφορες κρίσεις που πέρασε η ελληνική κοινωνία, να μαθαίνουμε τα παιδιά ότι ο άλλος άνθρωπος είναι η χαρά της ζωής μας, ως επένδυση που θα δώσει παιδιά λιγότερο σκληρά, λιγότερο ανάλγητα, έτσι ώστε να μη μας σοκάρουν τα περιστατικά αυτού του τύπου».