Μετά το δυστύχημα στα Τέμπη επιλήφθηκαν προς διερεύνηση των συνθηκών, πλην των δικαστικών, και άλλες αρχές για διαφορετικούς, η κάθε μία λόγους. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κάθε καταγγελία ή αναφορά, είτε αφορά συγγενείς θύματος είτε παθόντα, και λαμβάνει γνώση η εισαγγελία, οφείλει να σχηματίσει ξεχωριστή δικογραφία, η οποία τελικά συνενώνεται και εξετάζεται σε μια ενιαία δικαστική διαδικασία. Η συγκεκριμένη δικαστική προδικασία αφορά μόνον τη διερεύνηση των ποινικών ευθυνών. Δηλαδή, ο διενεργών την ανάκριση, μέσα από την διαδικασία της ποινικής διερεύνησης, αφού συλλέξει το αποδεικτικό υλικό, θα αποστείλει την δικογραφία σε διαφορετικό όργανο (παλαιότερα σε συμβούλιο, με τον νέο ποινικό κώδικα σε πρόεδρο εφετών) για να παραπέμψει την υπόθεση στο ακροατήριο, σε δημόσια διαδικασία. Όλα τα υπόλοιπα, δηλαδή οι αστικές αξιώσεις για αποζημιώσεις, οι τυχόν πειθαρχικές ευθύνες αλλά και οι παραφυάδες της κύριας δικογραφίας, αποτελούν διαδικασίες που θα ελεγχθούν από άλλες αρχές.

Σε μια ανακριτική διαδικασία με 57 νεκρούς και πάρα πολλούς τραυματίες, με καταγγέλλοντες αλλά και πολλούς μάρτυρες, με πάμπολλες τεχνικές λεπτομέρειες που πρέπει να εξεταστούν από πραγματογνώμονες και αντίστοιχους τεχνικούς συμβούλους, θα πρέπει να προστεθούν οι απολογίες και τα αιτήματα των αρκετών κατηγορουμένων. Όσο και να μην γίνεται αντιληπτό από την κοινωνία, στις ποινικές δικογραφίες ιερό πρόσωπο είναι ο κατηγορούμενος και όχι το θύμα. Αυτός πρέπει να απολαύσει τα πλήρη δικαιώματα, γιατί ενδεχομένως κάποιος εκ των κατηγορουμένων ίσως να κατηγορείται άδικα ή κάποιος μπορεί να κατηγορείται σε μεγαλύτερο βαθμό από αυτόν που του αναλογεί, και αυτό δεν είναι σπάνιο. Η δικογραφία κινήθηκε ταχύτατα εάν αναλογιστεί κανείς τους χρόνους που κινείται μια –σχετικά- απλή δικογραφία με προσωρινά κρατούμενο. Είναι σύνηθες οι κακουργηματικές δικογραφίες μέχρι να φτάσουν στο ακροατήριο να «ωριμάζουν» σε χρόνο άνω του έτους και εν προκειμένω, πράγματι, οι δικαστικοί λειτουργοί, πρέπει να υπερέβαλαν εαυτόν. Σε όλα αυτά πρέπει να προστεθούν δύο παράγοντες: οι δεσμευτικές δικαστικές προθεσμίες που πρέπει να τηρούνται, δηλαδή χρόνος που εκ του νόμου πρέπει να τηρηθεί απαρέγκλιτα και τα πολιτικά πρόσωπα.

Πολιτικά Πρόσωπα

Οι ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων ελέγχονται μόνον με ειδικές διαδικασίες. Καταρχάς όταν λέμε πολιτικά πρόσωπα εννοούμε δύο διαφορετικά: τους Υπουργούς και τους Βουλευτές. Και για τις δύο περιπτώσεις ο εισαγγελέας ΔΕΝ μπορεί να ασκήσει ποινική δίωξη. Αφενός για τους Υπουργούς, η διαδικασία της ποινικής δίωξης θα πρέπει να εκκινήσει με σύσταση προανακριτικής επιτροπής από 30 βουλευτές, γεγονός το οποίο μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει, ενώ για τους βουλευτές, όταν ο εισαγγελέας διαπιστώσει την βουλευτική ιδιότητα του καταγγελλόμενου προσώπου, θα πρέπει να στείλει την δικογραφία στη βουλή για άρση της ασυλίας του. Κανένα άλλο πρόσωπο δεν μπορεί δικονομικά να χαρακτηριστεί «πολιτικό», υπό την έννοια ότι δεν απολαμβάνει ασυλίας, ακόμη και εάν έχει τοποθετηθεί στην θέση ευθύνης του από πολιτικό προϊστάμενο ή ακόμη και από τη Βουλή, όπως πχ ο Γενικός Γραμματέας ή ο Διευθύνων Σύμβουλος οργανισμού που ανήκει στο κράτος.

Εν κατακλείδι, η συγκεκριμένη ποινική δικογραφία, αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος αλλά σε κάθε περίπτωση, όχι το σύνολο της έρευνας για το δυστύχημα των Τεμπών. Ας αναμένουμε τα πορίσματα της ποινικής δικαστικής διαδικασίας, που εμπειρικά, σπάνια μας απογοητεύει.

* Ο Ηλίας Σιδέρης είναι δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω και υποψήφιος διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου