Του Δημήτρη Κουνιά, εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Ηταν απόγευμα της Δευτέρας όταν ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, μετά τη συμφωνία του με τον Ευάγγελο Βενιζέλο να επισπεύσουν τη διαδικασία εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, επικοινώνησε με τον Σταύρο Δήμα, καλώντας τον σε συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου την επόμενη ημέρα, προκειμένου να του ανακοινώσει και επίσημα ότι αποτελεί την επιλογή της κυβέρνησης για τη διαδοχή του Κάρολου Παπούλια.

Η εξέλιξη αυτή σήμανε την ολοκλήρωση των μυστικών κυβερνητικών διαβουλεύσεων για τον επόμενο ένοικο του Προεδρικού Μεγάρου, που είχαν ενταθεί αμέσως μετά τις θερινές διακοπές, με ορόσημο τη συνάντηση του κ. Σαμαρά με τον πρώην επίτροπο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στις αρχές Σεπτεμβρίου.
Από εκείνη τη στιγμή, εντός του πρωθυπουργικού επιτελείου όλες οι αναλύσεις για την Προεδρική εκλογή κατέληγαν στον Σταύρο Δήμα, σημαντικό προσόν του οποίου είναι ο ήπιος και συναινετικός χαρακτήρας, αλλά και το δίκτυο των διεθνών επαφών του, στο οποίο περιλαμβάνονται ισχυροί παράγοντες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αλλά και υψηλά πολιτικά πρόσωπα χωρών της Γηραιάς Ηπείρου, όπως ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ο επικεφαλής του Εργατικού Κόμματος της Μεγάλης Βρετανίας, Εντ Μίλιμπαντ, αλλά και η πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον.

ΣΤΗΡΙΞΗ. Στην κατεύθυνση αυτή συνέβαλε και η καλή προσωπική άποψη του ίδιου του πρωθυπουργού για τον Κορίνθιο πολιτικό. Οι δυο τους είχαν συνεργαστεί άψογα την εποχή που ο πρώτος ήταν ευρωβουλευτής της Ν.Δ. και ο δεύτερος, επίτροπος Περιβάλλοντος στην Κομισιόν, αλλά και την περίοδο των εσωκομματικών εκλογών της Ν.Δ., οπότε ο κ. Δήμας στήριξε διακριτικά τον Μεσσήνιο πολιτικό, με αποτέλεσμα αμέσως μετά την επικράτησή του έναντι της Ντ. Μπακογιάννη να οριστεί αντιπρόεδρος του κόμματος. Λίγα χρόνια αργότερα, ωστόσο, οι σχέσεις τους δοκιμάστηκαν όταν ο Σταύρος Δήμας διαφώνησε διακριτικά για την έντονα αντιμνημονιακή ρητορική του κόμματος έναντι της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ολη την προηγούμενη περίοδο, θετικά στο σενάριο Δήμα αναφερόταν κατά τις συζητήσεις του και ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, παρά το γεγονός ότι στο παρελθόν οι σχέσεις τους παρουσίασαν διακυμάνσεις. Αιτία ήταν, όπως θυμούνται οι καλά γνωρίζοντες τα «γαλάζια» παρασκήνια, η ευγενική άρνηση του Κορίνθιου πολιτικού να αναλάβει το υπουργείο Εργασίας στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Λίγο καιρό μετά, βέβαια, οι σχέσεις τους αποκαταστάθηκαν, όταν ο πρώην υπουργός ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση Καραμανλή να μετακομίσει στις Βρυξέλλες για τη θέση του επιτρόπου, από την οποία προώθησε σημαντικά ελληνικά ζητήματα, κάνοντας όποτε χρειαζόταν «lobbying» στο εσωτερικό της Κομισιόν.
Αυτό, ωστόσο, που δρομολόγησε την τελική εξέλιξη για την επιλογή του κ. Δήμα ήταν το γεγονός ότι Σαμαράς και Βενιζέλος συμφώνησαν πως είναι το πλέον κατάλληλο πρόσωπο για την υψηλή αυτή θέση, καθώς, όπως αναφέρει κυβερνητική πηγή με γνώση των σχετικών διεργασιών, είναι «χαμηλών τόνων και συνθετικός. Εχει πλούσια εμπειρία στην πολιτική σκηνή της χώρας, καθώς έχει εκλεγεί βουλευτής δέκα συνεχόμενες φορές, μέχρι το 2004, αναλαμβάνοντας σημαντικά υπουργικά χαρτοφυλάκια, και μπορεί να υπηρετήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη συγκεκριμένη αποστολή». Δεν είναι τυχαίο ότι το όνομά του είχε συζητηθεί για τη θέση του επικεφαλής της κυβέρνησης εθνικού σκοπού την κρίσιμη περίοδο του Νοεμβρίου του 2011, πριν οι πολιτικοί αρχηγοί Αντώνης Σαμαράς, Γιώργος Παπανδρέου και Γιώργος Καρατζαφέρης καταλήξουν στη λύση του Λουκά Παπαδήμου.

ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΕΚΤΙΜΗΣΗ. Με τον κ. Παπανδρέου, εξάλλου, οι σχέσεις του κ. Δήμα θεωρούνται ιδιαίτερα καλές, ενώ χρονολογούνται από την εποχή που ο ένας ήταν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια πρωθυπουργός και ο δεύτερος, επίτροπος Περιβάλλοντος της Ε.Ε. Αντίστοιχο κλίμα επικρατεί μεταξύ του πρώην υπουργού της Ν.Δ., του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, και του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Πάνου Καμμένου -άσχετα αν εκείνοι δηλώνουν ότι δεν θα τον ψηφίσουν-, αλλά και αρκετών βουλευτών της Ν.Δ., που βρίσκονται σήμερα στα έδρανα των ανεξάρτητων ή σε άλλα κόμματα, όπως ο Βύρων Πολύδωρας, με τον οποίο είναι τακτικός συνομιλητής. «Εκτός των άλλων, υπάρχει αμοιβαία εκτίμηση με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα», αναφέρουν πρόσωπα κοντά στον υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Πέραν του πολιτικού προσωπικού της χώρας, βέβαια, ο πρώην επίτροπος διαχρονικά διατηρεί καλές σχέσεις με αρκετούς εκπροσώπους της επιχειρηματικής ελίτ, μεταξύ των οποίων είναι ο επικεφαλής του ΔΟΛ, Σταύρος Ψυχάρης.


Οι συγκρούσεις του με τον Σουφλιά,
τον Μητσοτάκη αλλά και τη Μέρκελ

Στην πολύχρονη πολιτική του διαδρομή ο κ. Δήμας δεν είχε μόνο φίλους. Ως επίτροπος είχε έρθει σε σύγκρουση αρκετές φορές με τον Γιώργο Σουφλιά, την εποχή που εκείνος ήταν υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, διαφωνώντας κυρίως για την περιβαλλοντική πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης στα ζητήματα ρύπων και του Πρωτοκόλλου του Κιότο που παραβίαζε η χώρα μας.
Οι σχέσεις του με την οικογένεια Μητσοτάκη πέρασαν επίσης από σαράντα κύματα. Ολοι θυμούνται ότι στις 25 Ιουλίου 1991 δήλωσε ξαφνικά πως παραιτείται από υπουργός Βιομηχανίας, με το σύνολο του Τύπου να αποδίδει τα αίτια σε φραστικό επεισόδιο που είχε με τη Μαρίκα Μητσοτάκη. Τότε, στο εσωκομματικό πεδίο της Ν.Δ. είχε συγκροτήσει ομάδα με τους Μιλτιάδη Εβερτ και Θανάση Κανελλόπουλο, ασκώντας κριτική στην ηγεσία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Αυτό, ωστόσο, που του αναγνωρίζουν εχθροί και φίλοι είναι η αποτελεσματικότητά του σε ό,τι αναλαμβάνει. Παλιά στελέχη της Ν.Δ. θυμούνται ότι κάποια εποχή εντός της «γαλάζιας» παράταξης είχε υπάρξει δίδυμο με τον Θεόδωρο Αναγνωστόπουλο, με τον οποίο συνέβαλε καθοριστικά ώστε το κόμμα να επιτύχει ευρεία νίκη στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 1998, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την επικράτηση του Θεόδωρου Κατριβάνου στην Υπερνομαρχία Αττικής, που υπήρξε δική του εισήγηση.
Αντίστοιχες είναι και οι περγαμηνές του στα κυβερνητικά πόστα από τα οποία πέρασε, αλλά και στην Κομισιόν. Δεν είναι τυχαίο ότι επί ημερών του Σταύρου Δήμα η Ευρώπη ηγήθηκε παγκοσμίως της ανάληψης μέτρων αντιμετώπισης του φαινομένου του θερμοκηπίου και μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
Μεταξύ άλλων, ο κ. Δήμας προχώρησε σε παρεμβάσεις για την παραγωγή καθαρότερων οχημάτων από την ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία, επιλογή που τον έφερε σε αντιπαράθεση με τους ισχυρούς Γερμανούς κατασκευαστές και τη Γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ και οδήγησε στη θέσπιση ορίου εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα από τα αυτοκίνητα στα 120 γραμμάρια ανά χιλιόμετρο.