Σαν σήμερα, στις 6 Μαρτίου του 1994, η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη άφησε την τελευταία της πνοή, στο νοσοκομείο «Μεμόριαλ» της Νέας Υόρκης.

Τα μάτια της κάθε φορά που μιλούσε για την Ελλάδα και τον πολιτισμό, πετούσαν φλόγες. «Η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας είναι ο πολιτισμός», έλεγε κάθε τόσο. Το μεγάλο της όραμα, για το οποίο αγωνίστηκε και όταν ανέλαβε το υπουργείο Πολιτισμού (1981-1989 και 1993-1994) ήταν η επιστροφή στην Ελλάδα των Μαρμάρων του Παρθενώνα. «'Οταν επιστρέψουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα στην Ελλάδα, τότε θα ξαναγεννηθώ», είχε πει χαρακτηριστικά.

Η ιδέα της επιστροφής των Μαρμάρων της γεννήθηκε κατά τη δεκαετία του ΄60, όταν, στα γυρίσματα της ταινίας «Φαίδρα», οι Βρετανοί ζήτησαν πληρωμή για να αφήσουν το ελληνικό συνεργείο να κινηματογραφήσει τα γλυπτά. Έθεσε το θέμα επίσημα για πρώτη φορά ως Υπουργός Πολιτισμού τον Ιούλιο του 1982 στο Μεξικό, στη Διεθνή Διάσκεψη Υπουργών Πολιτισμού της UNESCO και δεν σταμάτησε να αγωνίζεται γι’ αυτό μέχρι το θάνατό της. «Πρέπει να καταλάβετε τι σημαίνουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα για μας», έλεγε. «Είναι το καμάρι μας. Είναι οι θυσίες μας. Είναι το υπέρτατο σύμβολο ευγένειας. Είναι φόρος τιμής στη δημοκρατική φιλοσοφία. Είναι η φιλοδοξία και το όνομά μας. Είναι η ουσία της ελληνικότητάς μας». Και « Αν με ρωτήσετε εάν θα ζω όταν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα επιστρέψουν στην Ελλάδα, σας λέω πως ναι, θα ζω. Αλλά κι αν ακόμη δεν ζω πια, θα ξαναγεννηθώ».