Τραγωδία στη Marfin: Η σοκαριστική μαρτυρία της γυναίκας στο μπαλκόνι - "Σκεφτόμουν ότι ή θα σωθώ ή δεν θα έχω ανάσα και θα πέσω κάτω"

Δεκαπέντε χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, Δευτέρα (5/5), από τη φονική φωτιά στη Marfin, η οποία ξέσπασε στις 5 Μαΐου 2010, με αποτέλεσμα τρεις άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους, με μία από τις υπαλλήλους της τράπεζας να προχωρεί σε μια μαρτυρία για την ημέρα εκείνη, που τη σημάδεψε. Υπενθυμίζεται ότι τη φωτιά είχαν προκαλέσει κουκουλοφόροι στο υποκατάστημα της τράπεζας της οδού Σταδίου, εν μέσω της μεγάλης συγκέντρωσης κατά του πρώτου μνημονίου και από τη φωτιά έχασαν τη ζωή τους η 32χρονη έγκυος Αγγελική Παπαθανασοπούλου, ο 36χρονος Επαμεινώνδας Τσάκαλης και η 35χρονη Παρασκευή Ζούλια.

*Διαβάστε επίσης: Μητσοτάκης για επέτειο Marfin: Τα διδάγματα του χθες πρέπει να μετατραπούν σε δύναμη του σήμερα

Τραγωδία στη Marfin: Σοκάρει η μαρτυρία της γυναίκας στο μπαλκόνι

Γυρνώντας πίσω στον χρόνο, μία από τις πλέον χαρακτηριστικές εικόνες της τραγωδίας, ήταν αυτή μιας υπαλλήλου της τράπεζας, η οποία είχε βγει στο μπαλκόνι ζητώντας βοήθεια, την ίδια ώρα που οι καπνοί και η φωτιά είχαν τυλίξει τα πάντα γύρω της. Πρόκειται για τη Μαρία Καραγιάννη, η οποία μίλησε για τον «απόλυτο τρόμο» που έζησε την ημέρα εκείνη, καθώς εκτός όλων των άλλων, η ίδια ήταν το τελευταίο άτομο που έβγαλαν οι πυροσβέστες από το κτίριο. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, «ήμουν στο υπόγειο και άκουσα πολύ δυνατούς κρότους στο ισόγειο του κτιρίου και γυαλιά να σπάνε. Κλειδώσαμε το θησαυροφυλάκιο και πήρα το 100 από το τηλέφωνο του υπογείου». Συνέχισε την περιγραφή της λέγοντας: «Με ρωτούσαν "πόσοι είστε στο κτίριο; Πόσοι είναι οι επιτιθέμενοι;". Τους έλεγα "δεν βλέπω από τους καπνούς". Προσπάθησα να πάρω την Πυροσβεστική, αλλά δεν λειτουργούσε πια το τηλέφωνο. Από τον φόβο μου κινούμενη γρήγορα πήρα δυστυχώς το ασανσέρ για να πάω στον 3ο όροφο, όπου ήξερα ότι υπήρχαν παράθυρα»,

Η Μαρία Καραγιάννη περιγράφοντας τι συνάντησε εκεί, είπε: «Όταν έφτασα εκεί υπήρχε πανζουρλισμός. Οι συνάδελφοι ήταν στριμωγμένοι σε ένα διαδρομάκι μικρό για να βρουν διέξοδο από ένα δωμάτιο που λειτουργούσε ως αποθήκη. Εκεί ήταν ένα κλουβί για τις μονάδες κλιματισμού. Από ό,τι έμαθα, ο Ηλίας ο συνάδελφός μας έσπασε με όλες του τις δυνάμεις αυτή την καταπακτή και σιγά σιγά βοηθώντας ο ένας τον άλλο βγήκαμε σε ένα μπαλκόνι 1Χ2 με κάτι λόγχες και σκαρφάλωναν τα κακόμοιρα για να ανέβουν σε ένα ελενίτ και να βγουν στη Χρήστου Λαδά».

Εκείνη στη συνέχεια πήγε στο κεντρικό μπαλκόνι της Σταδίου αφού είχε δει «έναν συνάδελφος στο κεντρικό μπαλκόνι, που μιλούσε στο τηλέφωνο και ήθελα το τηλέφωνο αυτό για να πάρουμε κάποιον να του πούμε ότι κινδυνεύουμε». Όπως πρόσθεσε: «Δεν θυμάμαι αν κατάφερα να περιγράψω την κατάσταση και μετά από λεπτά το απόλυτο χάος. Να φυσάει ο καπνός, να μη βλέπουμε αν μπορούμε να πάμε στο διπλανό κτίριο. Δεν βλέπαμε πού να πατήσουμε. Τρεις από τους πέντε που ήμασταν στο μπαλκόνι κατάφεραν με κίνδυνο της ζωής τους από ένα μικρό περβάζι να περάσουν στο μπαλκόνι του διπλανού κτιρίου».

"Ή θα σωθώ ή το επόμενο δίλεπτο δεν θα έχω ανάσα και θα πέσω κάτω"

Συνεχίζοντας την περιγραφή της, η Μαρία Καραγιάννη είπε: «Εμείς οι δύο οι τελευταίες που μείναμε στο μπαλκόνι, δεν βλέπαμε, είχε πυκνώσει ο καπνός, δεν μπορούσες να αναπνεύσεις. Σκεφτόμουν ότι στην επόμενη ανάσα δεν θα μπορέσω. Όλη αυτή η κατάσταση για 40 λεπτά... Να λέω "πού είναι η Πυροσβεστική;", Ζούσαμε τον απόλυτο τρόμο για 40 λεπτά, εκεί το υπολογίζω». Συμπλήρωσε λέγοντας: «Εκείνη την ώρα έλεγες "ή θα σωθώ ή το επόμενο δίλεπτο δεν θα έχω ανάσα και θα πέσω κάτω". Ήταν τραγικές οι στιγμές, ο απόλυτος τρόμος, παράνοια. Εμένα με έβγαλαν τελευταία οι πυροσβέστες από το εσωτερικό του κτιρίου. Ήταν τέτοια η ένταση της φωτιάς που τα πάντα στο κτίριο ήταν σαν να έχει γίνει βομβαρδισμός. Πατούσες συντρίμμια. Τις επόμενες ημέρες είδαμε ότι είχαν σπάσει τα μάρμαρα από τη σκάλα, πιθανολογώ από τη θερμοκρασία». Τέλος, αναφερόμενη στα τελευταία λεπτά πριν από την έξοδο από το κτίριο είπε «μου έβαλαν μια αντιασφυξιογόνα μάσκα, ένα μπουφάν στην πλάτη και φωτίζοντας τον δρόμο που μπορούσα να περπατήσω, υποβασταζόμενη κατάφεραν να με κατεβάσουν κάτω».