Ανάληψη ευθύνης για τις εμπρηστικές επίθεσεις στα σπίτια του Χαρακόπουλου και του Μεϊντάνη
Το κείμενο της ανάληψης
Σε ανάληψη της ευθύνης για τις εμπρηστικές επιθέσεις στις εισόδους των πολυκατοικιών που διαμένουν ο βουλευτής της ΝΔ, Μάξιμος Χαρακόπουλος και ο αστυνομικός Γιάννης Μεϊντάνης προχώρησε η οργάνωση ΚΟΜΜΑΝΤΟ "ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ"
Η οργάνωση ΚΟΜΜΑΝΤΟ «ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ» με προκήρυξή της προχώρησε σε ανάληψη της ευθύνης για τις εμπρηστικές επιθέσεις στις εισόδους των πολυκατοικιών που διαμένουν ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Μάξιμος Χαρακόπουλος και ο αστυνομικός Γιάννης Μεϊντάνης.
Διαβάστε: Ανάληψη ευθύνης για το μπαράζ εμπρηστικών επιθέσεων κατά του Παπαδημητρίου του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, του Μεμή και των Ευστρατίου και Σαρπ
Συγκεριμένα, το πρωί της Δευτέρας (19/5) δημοσίευσαν κείμενο στην ιστοσελίδα indymedia στη μνήμη του Κυριάκου Ξυμητήρη (σ.σ. έχασε τη ζωή του στην έκρηξη βόμβας σε διαμέρισμα των Αμπελοκήπων), όπου μεταξύ άλλων αναφέρουν: «Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την διπλή επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς χαμηλής ισχύος τα ξημερώματα 14/05/25 στις εισόδους των πολυκατοικιών που διαμένουν ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Μάξιμος Χαρακόπουλος και το ένστολο σκουπίδι της ΕΛ.ΑΣ Γιάννης Μεϊντάνης».
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο:
«Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την διπλή επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς χαμηλής ισχύος τα ξημερώματα 14/05/25 στις εισόδους των πολυκατοικιών που διαμένουν ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Μάξιμος Χαρακόπουλος και το ένστολο σκουπίδι της ΕΛ.ΑΣ Γιάννης Μεϊντάνης.
Οι κινήσεις μας δεν ήταν καθόλου τυχαίες καθώς αποτελούν μια πρώτη ένδειξη επιθετικής αλληλέγγυης στους συλληφθέντες/ίσσες για τα γεγονότα στην εκδήλωση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στη Νομική. Η επίθεση μας είχε αποφασιστεί να γίνει κάποιες εβδομάδες αργότερα. Παρόλα αυτα κρίναμε αναγκαίο να την επισπεύσουμε λόγω των γεγονότων, επαναπροσδιορίζοντας το κλίμα φόβου με το οποίο θέλουν να μας εμποτίσουν ο Χρυσοχοΐδης σε άγαστη συνεργασία με τα ΜΜΕ και να επιστρέψουμε τον φόβο στα μάτια εκείνων που πρέπει να ανθίζει. Γιατί για κάθε μπόυκα που θα κάνετε στα σπίτια συντρόφων και συντροφισσών θα κάνουμε και απο μια επίσκεψη στα δικά σας.
Μια πολύ αχνή στρώση φωτός ενώνει το πολιτικό με το προσωπικό, μοιάζει με το φώς που βγάζει η λυκαυγή τις πρώτες πρωινές, εκεί όπου δεν ξέρεις πότε τελειώνει η νύχτα και πότε αρχίζει η μέρα, εκεί όπου τα όρια της μίας μπερδεύονται μέσα στα όρια της άλλης. Το δικό μας λυκαυγές είναι η στιγμή των εκρήξεων, εκεί όπου δώσαμε στη νύχτα τα πρώτα της χρώματα με την ελπίδα να ξημέρωσει κάτι καινούργιο, εκεί ενώσαμε τους δύο αυτούς πόλους (πολιτικό/προσωπικό) μέσω της δράσης. Μα για εμάς το προσωπικό δεν σταματάει στο άτομο μα ξεκινάει απο αυτό, δεν οριοθετείται στις στενές λογικές του μα προεκτείνεται απο αυτό. Δεν είμαστε απλά άτομα είμαστε ό,τι πρεσβεύουμε, το παρελθόν μας οδήγησε στο παρόν και το παρόν μας στο μέλλον. Είμαστε οι αποφάσεις μας λοιπόν, αυτοί οι κύριοι αποφάσισαν συνειδητά να είναι με την μερία των εξουσιαστών και εμέις συνειδητά απέναντι. Μα τι γίνεται όταν οι κοινωνικοί ρόλοι σας καταστέλλουν τα άτομα μας και την συλλογική μας εξέλιξη; Τότε έρχεται η αντίσταση, τότε ξεκινάει ο πόλεμος. Ένα λεπτό νήμα μας ενώνει με τους αγώνες του χθές και συνεχίζουμε για να υπάρχουν οι αγώνες του αύριο, να έχουν κάπου να σταθούν προκειμένου να εξελιχθούν.
Ξεκινάμε λοιπόν, ο ένας βουλευτής ο άλλος μπάτσος, ο ένας εκπροσωπεί/ασκεί την εκτελεστική εξουσία και ο άλλος επιβάλλει μέσω της καταστολής την εξουσία της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Μαζί συνθέτουν δύο απο τους τέσσερις πυλώνες του κρατικού μηχανισμού (οι άλλοι δύο νομοθετικό, προπαγανδιστικό) οι λόγοι για να χτυπιούνται αυτοί οι στόχοι διαχρονικά και αέναα για εμάς είναι αυτονόητοι. Στο σήμερα όμως οι λόγοι μας συγκεκριμενοποιούνται και αναλύονται ειδικότερα. Ο στρατηγικός μας σχεδιασμός αφορά την απονομή δικαιοσύνης στο έγκλημα των Τεμπών όπου το εσωτερικό μας αίσθημα περί δικαιόυ σας έκρινε ένοχους και αυτή είναι μια πρώτη γεύση της "ποινής" σας. Ακούγεται απο εδώ και απο εκεί ότι εσύ ανέθεσες τον σταθμάρχη στη θέση του, ακούγεται ότι εσύ συνεννονοήθηκες με τον αδερφό σου Αγάπιο Χαρακόπουλο τότε διευθυντή της αστυνομικής διεύθυνσης Λάρισας όπου ανέλαβε προσωπικά την προστασία της σκηνής του συμβάντος όπου επέτρεψε την αλλοίωση του τόπου εγκλήματος και προήχθη σε ταξίαρχο σαν επιβράβευσή για τις υπερεσίες του στην συγκάλυψη της κυβέρνησης σου. Υποθάλπτεις πολιτικά τους εγκληματίες και συνεχίζεις να υπερασπίζεσαι αμετανόητος την γράμμη του κόμματος σου. Σαν πολλά δεν μαζεύονται ρε ´συ Μάξιμε; Λένε πως όπου ύπαρχει καπνός υπάρχει και φωτιά και στο δικό σου υπήρξαν και τα δύο σίγουρα. Ακούσαμε να λες ότι δεν μπορούσες να αναπνεύσεις, ότι ξύπνησες απο τους καπνούς, τις φλόγες και οτι φοβήθηκες μην πάθεις κανένα κακό. Τι να πούνε ρε σκουπίδι οι 57 άνθρωποι όπου βρισκόντουσαν στις πρώτες αμαξοστοιχίες των τρένων; Τι να πούνε αυτοί και αυτές που θα ζούν με τον εφιάλτη αυτής της νύχτας να τους στοιχειώνει για πάντα; Με την μυρωδιά της καμμένης σάρκας με την εικόνα των κομμένων μελών να έχουν χαραχθεί για πάντα στη μνήμη τους; Τι να πούνε οι γονείς που προσπαθούν να ηρεμήσουν αλλα εσύ και η βρωμοπαρέα σου δεν τους αφήνεται; Τι να πούμε και όλα εμείς που ξέρουμε ότι θα μπορούσαμε να βρισκόμασταν σε αυτό το τρένο εκείνο το βράδυ; Θα μπορούσαμε γιατί αναγνωρίζουμε την οικονομική μας τάξη μέσα σε αυτή την κοινωνία.
Μας κουνάτε το δάχτυλο και διατυμπανίζετε ότι αυτά δεν χωράνε στη ''Δημοκρατία'', οτι είστε πιο ισχυροί, ότι θα πιαστούνε όλα αυτά τα παραβατικά και τρομοκρατικά στοιχεία. Στην δημοκρατία την δικιά σας και των φίλων σας δεν χωράει τίποτα άλλο διότι έχετε φροντίσει γι' αυτό, καθώς δεν θα υπήρχατε εαν δεν επιβάλλατε το κοινωνικό σας σύστημα και το γνωρίζετε. Γι' αυτό έχετε θωρακίσει αυτό το πολύπλοκο και φαινομενικά αδιαπέραστο σύστημα σας με τις άμυνες διαπλοκής. Φάνηκαν άλλωστε οι μηχανισμοί αυτοι απο τις πρώτες ώρες που ξεκινήσατε να υφαίνετε το σχέδιο συγκάλυψης. Να μιλήσούμε για την μονταζιέρα του διαλόγου μεταξύ σταθμάρχη και μηχανοδηγού που φτιάχτηκε απο το πρώτο θέμα και προωθήθηκε σε όλα τα μέσα μαζικής προπαγάνδισης; Για τις παραβιασμένες πόρτες και τα άφαντα οπτικά υλικά καμερών; Για τα καύσιμα; Για τα πορίσματα δεξιών της think tank; Για ανολοκλήρωτες συμβάσεις ενώ με θράσος αμφισβητούσατε ζητήμα ασφάλειας μέσω του Υπουργού Μεταφορών Κώστα Καραμανλή; Για μπαζώματα; Για εισαγγελείς που στέλναν τους γονείς σε παπάδες; Αυτά και πολλά άλλα για το συνάφι σου στην προσπάθεια σας να την βγάλετε καθαρή.
Η δολοφονία αυτή είναι ένα κρατικό έγκλημα σε μια τεράστια λίστα απο εγκλήματα είτε στο χώρο της μισθωτής σκλαβιάς όπως είναι οι θάνατοι εργαζομένων στα λιμάνια που δουλεύουν για εφοπλιστές που κόβουν εκατομμύρια, ή μέσα στα νοσοκομεία που οι εργαζόμενοι στον κλάδο της υγείας πασχίζουν με τα ελάχιστα μέσα να σώσουν ζωές που χάνονται καθώς το ΕΣΥ υποστελεχώνεται ολοένα και περισσότερο ή εγκλήματα όπως η Πύλος με τις αντιμεταναστευτικές θανατοπολιτικές αλλα και οι δολοφονίες απο τα σκουπίδια της ΕΛ.ΑΣ σε μετανάστες στα κολαστήρια ή έξω στους δρόμους. Όλα αυτά είναι δολοφονίες που γυρνάνε γύρω απο τον βωμό του κέρδους και την επιβίωση των ισχυρών.
Ήρθε η ώρα λοιπόν να τσακίσουμε τα καθάρματα που μας καταδυναστεύουν με την πολιτική τους ηγεμονία, αυτόυς που μας φανερώνουν καθημερινά το πιο βίαιο προσωπείο της θεσμοθετημένης εξουσίας. Ανθρώπους θρασύς, κάπηλους και κάλπιδες όπως ο κλαψιάρης Μάξιμος που πετάγοντας ξεροκόμματα ανθρωπισμού μιλάει για ''υπεράσπιση" αδύναμων πολιτών και για τραμπούκους που δηλητηριάζουν την κοινωνία σε μια προσπάθεια θυματοποίησης. Η ελεεινή σου αυτολύπηση μόνο αηδία μας προκαλεί, όταν έστρωνες τον δρόμο για τη συγκάληψη της δολοφονίας των 57 στα Τέμπη με τον αδερφό σου δεν είδαμε να ιδρώνει το αυτάκι σου. Μιλάς για τρομοκράτες και εμείς θα συμφωνήσουμε μαζί σου γιατί για εμάς αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της δράσης μας το να σας επιστρέψουμε όσο περισσότερο τον πόνο και την βία την οποία εσείς έχετε προκαλέσει και να σας τρομοκρατήσουμε μέχρι τελικής πτώσης. Γιατί η μόνη αληθινή δικαίωση είναι αυτή που έρχεται απο τα χέρια των ανταρτών πόλης.
Η επιλογή της διπλής επίθεσης δηλώνει πως η στοχοθεσία μας δεν περιορίζεται μόνο στην επικαιρότητα και στην αναζήτηση προσωρινών υπεύθυνων αλλά αποτελεί κομμάτι του διαχρονικού μοτίβου αντεπίθεσης απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο και την εξουσία. Γινόμαστε η άμεση επίθεση, το οπλισμένο χέρι που δεν περιμένει πότε θα το δαγκώσουν για να οπλίσει αλλα χτυπάει πρώτο αν το κρίνει απαραίτητο. Γινόμαστε ταυτόχρονα και η πρόληψη και η θεραπεία μιας αρρωστημένης πραγματικότητας χτυπώντας τον εκάστοτε βουλευτή και τον εκάστοτε ένστολο προστάτη του εκεί όπου νιώθουν την μεγαλύτερη ασφάλεια. Στα σπίτια τους.Ήρθε η ώρα το αντιεξουσιαστικό κίνημα να επανέλθει ως απειλή στην δημόσια σφαίρα με επιθέσεις μικρής ή μεγάλης ισχύος απέναντι στον κόσμο της εξουσίας. Να σταθούμε στο ύψος της πολιτικής μας ταυτότητας. Στα κατασταλτικά μπαράζ απαντάμε με εμπρηστικά και στην κρατική πίεση με περισσότερη απο πλευράς μας.
Χτίζουμε στο εδώ και στο τώρα έναν άλλο κόσμο σε ρήξη με τον υπάρχοντα. Ο οργανωμένος αυταρχισμός θα μας βρίσκει πάντα απέναντί του στην προστασία της ιδιοκτησίας και στο μονοπώλειο της βίας. Το κράτος είναι το καλύτερο μέσο για να διατηρηθούν η ατομική ιδοκτησία, το σύστημα της αδικίας και της ανισότητας. Η αρμονία της οργανικής εξέλιξης είναι αυτή που δημιουργεί την ποικιλία του χρώματος και της μορφής. Αυτά θαυμάζουμε στο λουλούδι. Η οργανωμένη δράση ανθρώπων που συνδέονται με το πνεύμα της αλληλέγγύης ώστε κάποια στιγμή να αλλάξει ο φόβος στρατόπεδο και κάποτε να σταματήσει να υπάρχει.
Υ.Γ: Αφιερώνουμε αυτή την δράση σαν φόρο τιμής στα άτομα που πρόσφατα μέσα απο την δράση τους χάσανε την ζωή τους, επιλέγοντας να βαδίσουν στα μονοπάτια του αντάρτικου πόλης.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΡΩΝ
ΠΑΡΑΣΚΕΒΑΪΔΟΥ ΣΝΙΖΑΝΝΑ ΠΑΡΟΥΣΑ
Και ταυτόχρονα σε όλους/ες που σήκωσαν το βαρύ φορτίο της ιστορίας.
ΚΑΜΙΑ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ, ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ.
ΣΙΝΙΑΛΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΓΚΛΕΙΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ.
ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΕΡΑ.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ
Συμμορία επιθετικής αλληλεγγύης».
Ακολουθώντας το κόκκινο μονοπάτι από αίμα πηγαίνουμε πίσω στις 31/10 του 2024. Ακολουθώντας τα ίχνη του αίματος ταξιδεύουμε στο χρόνο και στο χώρο. Οδός Αρκαδίας, μεσημέρι, ο ένοπλος επαναστάτης Κυριάκος Ξυμητήρης αφήνει την τελευταία του ανάσα ζωής και ελευθερίας σε τούτο το σάπιο κόσμο και ταξιδεύει. Θα ταξιδεύει για πάντα, θα πετάει πάνω από τις μητροπόλεις ζωσμένος με θέληση και αποφασιστικότητα για την Υπόθεση. Από τις 31.10 λοιπόν ο κόσμος του αγώνα μένει μισός. Οι νεκροί επαναστάτες τιμώνται στη φωτιά του αγώνα, στα οδοφράγματα, στις εκρήξεις. Και όσοι μένουν πίσω παλεύουν με τα φαντάσματα των ζωντανών και τα κουφάρια των νεκροζώντανων, αναμετρώνται με την αδικία, την εκμετάλλευση, το εξουσιαστικό πλέγμα σχέσεων. Μέχρι το τέλος.
Στις 31/10 ο σύντροφος Κυριάκος Ξυμητήρης χάνει τη ζωή του μαχόμενος για μια αδούλωτη ζωή, προσπαθώντας και παλεύοντας με όλες του τις δυνάμεις να επιτεθεί στον κόσμο της εξουσίας. Όχι ακίνδυνα από θέση ασφαλείας, όχι με την καβάτζα των μη συνεπειών ούτε στα λόγια και στις κούφιες διακηρύξεις. Αλλά χρησιμοποιώντας μέσα αγώνα που κοστίζουν ζωή και ελευθερία. Έχει γραφτεί και ξανά γραφτεί ότι τα μέσα του αγώνα δε διαχωρίζονται, δεν ιεραρχούνται και δεν φετιχοποιούνται. Η ουσία του πολεμικού μηνύματος είναι ίδια είτε γραμμένη στην αφίσα είτε στην ανάληψη ευθύνης. Σημασία όμως έχει -και είναι άξιο θαυμασμού- το πώς μερικοί άνθρωποι σαν τον Κυριάκο αφιερώνουν τη ζωή τους για να επιτεθούν με προσωπικό κόστος και συνέπειες. Τόσοι και τόσοι νεκροί σύντροφοι από το παρελθόν θα ναι μαζί του, αγωνιστές που έπεσαν μαχόμενοι με το όπλο στο χέρι για ένα καλύτερο αύριο. Ως αρνητής του νόμου και συνεχιστής της αναρχικής επαναστατικής παράδοσης, ο Κυριάκος επιζήτησε την σύγκρουση με τους καταπιεστές αυτού του κόσμου. Επέλεξε να μην μείνει αδρανής, να εξερευνήσει τον κοινωνικό πόλεμο ανταποδίδοντας στο ελάχιστο τα χτυπήματα που δεχόμαστε. Δεν αποδέχθηκε το τέλος της ιστορίας και αμφισβήτησε έμπρακτα την αφήγηση του τέλους του ένοπλου αντάρτικου πόλης. Η συνέχεια της αγωνιστικής του πορείας αποτελεί ευθύνη κάθε εξεγερμένου και η διατήρηση της μνήμης του θα πραγματοποιηθεί μόνο με ενδυνάμωση της αντίστασης, με επίθεση ενάντια στην τάξη του κόσμου. Δεν έχουν σημασία τα ονόματα. Ούτε οι τόποι. Από τη Ελλάδα μέχρι τα πέρατα των ουρανών πόσοι και πόσοι σύντροφοι συζητάν και χαμογελούν όταν βλέπουν εδώ κάτω στη Γη τη φωτιά των αγώνων μας. Μειδιάματα συνενοχής, μεταφυσικοί τρόποι επικοινωνίας ανάμεσα σε αυτούς που φύγαν και αυτούς που παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις. Είμαστε σίγουροι ότι και ο Κυριάκος θα ρίξει ένα χαμόγελο. Η ενέργεια μας αυτή είναι μια ελάχιστη προσπάθεια να τιμήσουμε τη μνήμη του Κυριάκου αλλά και μια χειρονομία αλληλεγγύης και ζεστής αγκαλιάς στην συντρόφισσα Μαριάννα Μανουρά. Δεν ξεχνάμε κανένα σύντροφο από την υπόθεση των Αμπελοκήπων- θύμα κρατικών σκευωριών και μεθοδεύσεων του δυσώδους 12ου ορόφου της ΓΑΔΑ-. Καλά θα κάνουν να το ξανασκεφτούν οι μπάτσοι της αντιτρομοκρατικής και οι προϊστάμενοι τους που θέλουν να συνεχίσουν την αορίστου χρόνου ομηρία συντρόφων που έχουν αφήσει το δικό τους αποτύπωμα στο μονοπάτι του αγώνα. Γιατί η τακτική του να δημιουργούν έντεχνα το προφίλ του συνήθους ενόχου οδηγεί στη φυλακή αγωνιστές με μηδενικά στοιχεία και στρώνει το δρόμο για δίκες- παρωδίες. Στέλνουμε το δικό μας μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση και απαιτούμε τη παύση κάθε δίωξης εδώ και τώρα.
Ο χαμός κάθε συντρόφου στη Μάχη αλλά και οι φυλακίσεις δεκάδων αγωνιστών δεν αποτελεί καμία ήττα. Δεν ζυγίζονται σε μια ζυγαριά νίκης και ήττας οι απώλειες στον αγώνα. Κάθε πτώση, κάθε χειροπέδα, κάθε μακροχρόνια καταδίκη είναι έναυσμα για όξυνση του αγώνα. Με περισσότερο πείσμα, με θράσος, με φαντασία. Μακριά από εμάς οι ηττοπάθειες και οι 'συμπονετικές' κραυγές για ανθρώπους που καταστρέφονται. Η δράση μέσα στα πλαίσια του κινήματος και των πιο αναβαθμισμένων αντάρτικων σχηματισμών του απαιτεί δεσμεύσεις, θυσίες, ψυχικά αποθέματα και αστείρευτη θέληση. Όλα αυτά όταν συνδυάζονται με τη φαντασία, την ανάληψη ρίσκων αλλά και τη βαθύτατη πεποίθηση, ότι έχουμε Δίκιο, οπλίζουν με το πιο δημιουργικό τρόπο τα χέρια μας.
Μετά την έκρηξη στις 31 του Οκτώβρη και το θανάσιμο τραυματισμό του Κυριάκου , συλλαμβάνεται βαριά τραυματισμένη η συντρόφισσα Μαριάννα Μανουρά. Χωρίς να έχει τις αισθήσεις της μεταφέρεται στο νοσοκομείο όπου τα σκουπίδια της αντιτρομοκρατικής προχωρούν σε λήψη dna εντελώς παράτυπα. Και ενώ καλά καλά η συντρόφισσα δεν έχει καν ανακτήσει αισθήσεις και δυνάμεις, η ίδια η ανακρίτρια πιέζει τη μεριά της για να λάβει κατάθεση με σκοπό να τη προφυλακίσει το συντομότερο δυνατό και να τη διώξει από το νοσοκομείο, όπου μόνο εκεί θα έχει τη δυνατότητα να λάβει τη βέλτιστη ιατροφαρμακευτική φροντίδα. Με εξοργιστικά γρήγορους ρυθμούς η συντρόφισσα φεύγει από τον Ευαγγελισμό και οδηγείται στις φυλακές Κορυδαλλού. Το σάπιο και διεφθαρμένο διωκτικό σύστημα εξαντλεί όλη τη εκδικητικότητα του στη τραυματισμένη Μαριάννα τη στιγμή που όλα τα λαμόγια και τα τσιράκια τους κατακλέβουν το δημόσιο, στήνουν μπίζνες, δολοφονούν στα Τέμπη, εξαθλιώνουν με προκλητικό τρόπο όλο το κοινωνικό σύνολο. Το σύστημα χαϊδεύει τα δικά του παιδιά, δείχνει την ευαισθησία στους δικούς του ανθρώπους. Μια ευαισθησία αλά καρτ γιατί όταν πρόκειται για εχθρούς του καθεστώτος δε διστάζει να δολοφονεί, να εκδικείται, να συλλαμβάνει με σαθρά στοιχεία (κατηγορούμενοι για υπόθεση αμπελοκήπων), να σέρνει στα δικαστήρια σα λάφυρα αγωνιστές με αλεξίσφαιρα γιλέκα. Όλα αυτά έχουν ξανά γραφτεί τόσες φορές, καιρός να περάσουμε στη δράση.
Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για το εμπρηστικό μπαράζ τα ξημερώματα της Κυριακής 18 Μαΐου στους εξής στόχους:
Το τελευταίο διάστημα ο συστημικός μηχανισμός έχει εξαπολύσει μια ευρεία επίθεση σε καταλήψεις και αυτο-οργανωμένους χώρους ενώ ταυτόχρονα επιτίθεται στα δημόσια πανεπιστήμια χρησιμοποιώντας διάφορες αστείες προφάσεις. Δεν είναι τυχαία η χρονική συγκυρία φυσικά. Ο Χρυσοχοΐδης, μια καρικατούρα παρελθόντων ετών, προσπαθεί να καλύψει τα ακάλυπτα και να εξαντλήσει όλη του την σιδερένια πυγμή σε δομές που είναι αγκάθι για το ίδιο το σύστημα και να μετατρέψει τα πανεπιστήμια σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Κατά τον Χρυσοχοΐδη κίνδυνο για την ασφάλεια των πολιτών αποτελούν τα Εξάρχεια και οι αναρχικοί και όχι η βροχή από σφαίρες μέρα μεσημέρι στο κέντρο της πόλης. Κίνδυνο αποτελούν τα στέκια αγωνιστών μέσα στα πανεπιστήμια και όχι οι αμέτρητες δολοφονίες και ξυλοδαρμοί ανθρώπων από τους μπάτσους. Αν είχε τον στοιχειώδη αυτοσεβασμό θα έπρεπε ήδη να έχει παραιτηθεί. Μια υψωμένη γροθιά, λοιπόν, στους/στην διωκόμενους/η αγωνιστές/ρια που διώκονται για τα γεγονότα της Νομικής.
Κλείνοντας την τοποθέτηση μας αυτή να στείλουμε τους αγωνιστικούς μας χαιρετισμούς σε όλα τα συντρόφια πίσω από τα κάγκελα. Σε όλους τους συντρόφους και συντρόφισσες που τις νύχτες ατενίζουν τα συρματοπλέγματα από το παράθυρο του κελιού τους και υφαίνουν τις ανταρσίες του Αύριο. Στη φευγαλέα σκέψη για τη ματαιότητα της προσπάθειας και των αγώνων, ας ριζώσει η πίστη για τις μελλοντικές επιθέσεις . Εξάλλου η παγίδα μιας ζωής σε νόρμες και επιβαλλόμενα 'πρέπει' έχει αόρατες αλυσίδες και πολλαπλάσια χρόνια καταδίκης. Χαιρετίζουμε κάθε ανυπότακτο ποινικό κρατούμενο που η αξιοπρέπεια και η τιμή ορίζουν τα παράνομα βήματα του. Στέλνουμε παράλληλα και τους δικούς μας πύρινους χαιρετισμούς σε κάθε ατομικότητα ή ομαδοποίηση που περνάει τις κόκκινες γραμμές της νομιμότητας και επιτίθεται σε συστημικές δομές. Σύντροφοι, να επιτεθούμε ξανά και ξανά και ξανά με όλες μας τις δυνάμεις, εδώ και τώρα! Με όλα τα μέσα για να ματώσουμε το τέρας της εξουσίας.
Αλληλεγγύη σε όλους τους αιχμάλωτους επαναστάτες όπου γης.
Κουράγιο και δύναμη σε όλους τους διωκόμενους αγωνιστές.
Τιμή για πάντα στον Κυριάκο Ξυμητήρη.
ΚΟΜΜΑΝΤΟ «ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ»
Διαβάστε: Ανάληψη ευθύνης για το μπαράζ εμπρηστικών επιθέσεων κατά του Παπαδημητρίου του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, του Μεμή και των Ευστρατίου και Σαρπ
Συγκεριμένα, το πρωί της Δευτέρας (19/5) δημοσίευσαν κείμενο στην ιστοσελίδα indymedia στη μνήμη του Κυριάκου Ξυμητήρη (σ.σ. έχασε τη ζωή του στην έκρηξη βόμβας σε διαμέρισμα των Αμπελοκήπων), όπου μεταξύ άλλων αναφέρουν: «Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την διπλή επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς χαμηλής ισχύος τα ξημερώματα 14/05/25 στις εισόδους των πολυκατοικιών που διαμένουν ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Μάξιμος Χαρακόπουλος και το ένστολο σκουπίδι της ΕΛ.ΑΣ Γιάννης Μεϊντάνης».
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο:
«Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την διπλή επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς χαμηλής ισχύος τα ξημερώματα 14/05/25 στις εισόδους των πολυκατοικιών που διαμένουν ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Μάξιμος Χαρακόπουλος και το ένστολο σκουπίδι της ΕΛ.ΑΣ Γιάννης Μεϊντάνης.
Οι κινήσεις μας δεν ήταν καθόλου τυχαίες καθώς αποτελούν μια πρώτη ένδειξη επιθετικής αλληλέγγυης στους συλληφθέντες/ίσσες για τα γεγονότα στην εκδήλωση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στη Νομική. Η επίθεση μας είχε αποφασιστεί να γίνει κάποιες εβδομάδες αργότερα. Παρόλα αυτα κρίναμε αναγκαίο να την επισπεύσουμε λόγω των γεγονότων, επαναπροσδιορίζοντας το κλίμα φόβου με το οποίο θέλουν να μας εμποτίσουν ο Χρυσοχοΐδης σε άγαστη συνεργασία με τα ΜΜΕ και να επιστρέψουμε τον φόβο στα μάτια εκείνων που πρέπει να ανθίζει. Γιατί για κάθε μπόυκα που θα κάνετε στα σπίτια συντρόφων και συντροφισσών θα κάνουμε και απο μια επίσκεψη στα δικά σας.
Μια πολύ αχνή στρώση φωτός ενώνει το πολιτικό με το προσωπικό, μοιάζει με το φώς που βγάζει η λυκαυγή τις πρώτες πρωινές, εκεί όπου δεν ξέρεις πότε τελειώνει η νύχτα και πότε αρχίζει η μέρα, εκεί όπου τα όρια της μίας μπερδεύονται μέσα στα όρια της άλλης. Το δικό μας λυκαυγές είναι η στιγμή των εκρήξεων, εκεί όπου δώσαμε στη νύχτα τα πρώτα της χρώματα με την ελπίδα να ξημέρωσει κάτι καινούργιο, εκεί ενώσαμε τους δύο αυτούς πόλους (πολιτικό/προσωπικό) μέσω της δράσης. Μα για εμάς το προσωπικό δεν σταματάει στο άτομο μα ξεκινάει απο αυτό, δεν οριοθετείται στις στενές λογικές του μα προεκτείνεται απο αυτό. Δεν είμαστε απλά άτομα είμαστε ό,τι πρεσβεύουμε, το παρελθόν μας οδήγησε στο παρόν και το παρόν μας στο μέλλον. Είμαστε οι αποφάσεις μας λοιπόν, αυτοί οι κύριοι αποφάσισαν συνειδητά να είναι με την μερία των εξουσιαστών και εμέις συνειδητά απέναντι. Μα τι γίνεται όταν οι κοινωνικοί ρόλοι σας καταστέλλουν τα άτομα μας και την συλλογική μας εξέλιξη; Τότε έρχεται η αντίσταση, τότε ξεκινάει ο πόλεμος. Ένα λεπτό νήμα μας ενώνει με τους αγώνες του χθές και συνεχίζουμε για να υπάρχουν οι αγώνες του αύριο, να έχουν κάπου να σταθούν προκειμένου να εξελιχθούν.
Ξεκινάμε λοιπόν, ο ένας βουλευτής ο άλλος μπάτσος, ο ένας εκπροσωπεί/ασκεί την εκτελεστική εξουσία και ο άλλος επιβάλλει μέσω της καταστολής την εξουσία της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Μαζί συνθέτουν δύο απο τους τέσσερις πυλώνες του κρατικού μηχανισμού (οι άλλοι δύο νομοθετικό, προπαγανδιστικό) οι λόγοι για να χτυπιούνται αυτοί οι στόχοι διαχρονικά και αέναα για εμάς είναι αυτονόητοι. Στο σήμερα όμως οι λόγοι μας συγκεκριμενοποιούνται και αναλύονται ειδικότερα. Ο στρατηγικός μας σχεδιασμός αφορά την απονομή δικαιοσύνης στο έγκλημα των Τεμπών όπου το εσωτερικό μας αίσθημα περί δικαιόυ σας έκρινε ένοχους και αυτή είναι μια πρώτη γεύση της "ποινής" σας. Ακούγεται απο εδώ και απο εκεί ότι εσύ ανέθεσες τον σταθμάρχη στη θέση του, ακούγεται ότι εσύ συνεννονοήθηκες με τον αδερφό σου Αγάπιο Χαρακόπουλο τότε διευθυντή της αστυνομικής διεύθυνσης Λάρισας όπου ανέλαβε προσωπικά την προστασία της σκηνής του συμβάντος όπου επέτρεψε την αλλοίωση του τόπου εγκλήματος και προήχθη σε ταξίαρχο σαν επιβράβευσή για τις υπερεσίες του στην συγκάλυψη της κυβέρνησης σου. Υποθάλπτεις πολιτικά τους εγκληματίες και συνεχίζεις να υπερασπίζεσαι αμετανόητος την γράμμη του κόμματος σου. Σαν πολλά δεν μαζεύονται ρε ´συ Μάξιμε; Λένε πως όπου ύπαρχει καπνός υπάρχει και φωτιά και στο δικό σου υπήρξαν και τα δύο σίγουρα. Ακούσαμε να λες ότι δεν μπορούσες να αναπνεύσεις, ότι ξύπνησες απο τους καπνούς, τις φλόγες και οτι φοβήθηκες μην πάθεις κανένα κακό. Τι να πούνε ρε σκουπίδι οι 57 άνθρωποι όπου βρισκόντουσαν στις πρώτες αμαξοστοιχίες των τρένων; Τι να πούνε αυτοί και αυτές που θα ζούν με τον εφιάλτη αυτής της νύχτας να τους στοιχειώνει για πάντα; Με την μυρωδιά της καμμένης σάρκας με την εικόνα των κομμένων μελών να έχουν χαραχθεί για πάντα στη μνήμη τους; Τι να πούνε οι γονείς που προσπαθούν να ηρεμήσουν αλλα εσύ και η βρωμοπαρέα σου δεν τους αφήνεται; Τι να πούμε και όλα εμείς που ξέρουμε ότι θα μπορούσαμε να βρισκόμασταν σε αυτό το τρένο εκείνο το βράδυ; Θα μπορούσαμε γιατί αναγνωρίζουμε την οικονομική μας τάξη μέσα σε αυτή την κοινωνία.
Μας κουνάτε το δάχτυλο και διατυμπανίζετε ότι αυτά δεν χωράνε στη ''Δημοκρατία'', οτι είστε πιο ισχυροί, ότι θα πιαστούνε όλα αυτά τα παραβατικά και τρομοκρατικά στοιχεία. Στην δημοκρατία την δικιά σας και των φίλων σας δεν χωράει τίποτα άλλο διότι έχετε φροντίσει γι' αυτό, καθώς δεν θα υπήρχατε εαν δεν επιβάλλατε το κοινωνικό σας σύστημα και το γνωρίζετε. Γι' αυτό έχετε θωρακίσει αυτό το πολύπλοκο και φαινομενικά αδιαπέραστο σύστημα σας με τις άμυνες διαπλοκής. Φάνηκαν άλλωστε οι μηχανισμοί αυτοι απο τις πρώτες ώρες που ξεκινήσατε να υφαίνετε το σχέδιο συγκάλυψης. Να μιλήσούμε για την μονταζιέρα του διαλόγου μεταξύ σταθμάρχη και μηχανοδηγού που φτιάχτηκε απο το πρώτο θέμα και προωθήθηκε σε όλα τα μέσα μαζικής προπαγάνδισης; Για τις παραβιασμένες πόρτες και τα άφαντα οπτικά υλικά καμερών; Για τα καύσιμα; Για τα πορίσματα δεξιών της think tank; Για ανολοκλήρωτες συμβάσεις ενώ με θράσος αμφισβητούσατε ζητήμα ασφάλειας μέσω του Υπουργού Μεταφορών Κώστα Καραμανλή; Για μπαζώματα; Για εισαγγελείς που στέλναν τους γονείς σε παπάδες; Αυτά και πολλά άλλα για το συνάφι σου στην προσπάθεια σας να την βγάλετε καθαρή.
Η δολοφονία αυτή είναι ένα κρατικό έγκλημα σε μια τεράστια λίστα απο εγκλήματα είτε στο χώρο της μισθωτής σκλαβιάς όπως είναι οι θάνατοι εργαζομένων στα λιμάνια που δουλεύουν για εφοπλιστές που κόβουν εκατομμύρια, ή μέσα στα νοσοκομεία που οι εργαζόμενοι στον κλάδο της υγείας πασχίζουν με τα ελάχιστα μέσα να σώσουν ζωές που χάνονται καθώς το ΕΣΥ υποστελεχώνεται ολοένα και περισσότερο ή εγκλήματα όπως η Πύλος με τις αντιμεταναστευτικές θανατοπολιτικές αλλα και οι δολοφονίες απο τα σκουπίδια της ΕΛ.ΑΣ σε μετανάστες στα κολαστήρια ή έξω στους δρόμους. Όλα αυτά είναι δολοφονίες που γυρνάνε γύρω απο τον βωμό του κέρδους και την επιβίωση των ισχυρών.
Ήρθε η ώρα λοιπόν να τσακίσουμε τα καθάρματα που μας καταδυναστεύουν με την πολιτική τους ηγεμονία, αυτόυς που μας φανερώνουν καθημερινά το πιο βίαιο προσωπείο της θεσμοθετημένης εξουσίας. Ανθρώπους θρασύς, κάπηλους και κάλπιδες όπως ο κλαψιάρης Μάξιμος που πετάγοντας ξεροκόμματα ανθρωπισμού μιλάει για ''υπεράσπιση" αδύναμων πολιτών και για τραμπούκους που δηλητηριάζουν την κοινωνία σε μια προσπάθεια θυματοποίησης. Η ελεεινή σου αυτολύπηση μόνο αηδία μας προκαλεί, όταν έστρωνες τον δρόμο για τη συγκάληψη της δολοφονίας των 57 στα Τέμπη με τον αδερφό σου δεν είδαμε να ιδρώνει το αυτάκι σου. Μιλάς για τρομοκράτες και εμείς θα συμφωνήσουμε μαζί σου γιατί για εμάς αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της δράσης μας το να σας επιστρέψουμε όσο περισσότερο τον πόνο και την βία την οποία εσείς έχετε προκαλέσει και να σας τρομοκρατήσουμε μέχρι τελικής πτώσης. Γιατί η μόνη αληθινή δικαίωση είναι αυτή που έρχεται απο τα χέρια των ανταρτών πόλης.
Η επιλογή της διπλής επίθεσης δηλώνει πως η στοχοθεσία μας δεν περιορίζεται μόνο στην επικαιρότητα και στην αναζήτηση προσωρινών υπεύθυνων αλλά αποτελεί κομμάτι του διαχρονικού μοτίβου αντεπίθεσης απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο και την εξουσία. Γινόμαστε η άμεση επίθεση, το οπλισμένο χέρι που δεν περιμένει πότε θα το δαγκώσουν για να οπλίσει αλλα χτυπάει πρώτο αν το κρίνει απαραίτητο. Γινόμαστε ταυτόχρονα και η πρόληψη και η θεραπεία μιας αρρωστημένης πραγματικότητας χτυπώντας τον εκάστοτε βουλευτή και τον εκάστοτε ένστολο προστάτη του εκεί όπου νιώθουν την μεγαλύτερη ασφάλεια. Στα σπίτια τους.Ήρθε η ώρα το αντιεξουσιαστικό κίνημα να επανέλθει ως απειλή στην δημόσια σφαίρα με επιθέσεις μικρής ή μεγάλης ισχύος απέναντι στον κόσμο της εξουσίας. Να σταθούμε στο ύψος της πολιτικής μας ταυτότητας. Στα κατασταλτικά μπαράζ απαντάμε με εμπρηστικά και στην κρατική πίεση με περισσότερη απο πλευράς μας.
Χτίζουμε στο εδώ και στο τώρα έναν άλλο κόσμο σε ρήξη με τον υπάρχοντα. Ο οργανωμένος αυταρχισμός θα μας βρίσκει πάντα απέναντί του στην προστασία της ιδιοκτησίας και στο μονοπώλειο της βίας. Το κράτος είναι το καλύτερο μέσο για να διατηρηθούν η ατομική ιδοκτησία, το σύστημα της αδικίας και της ανισότητας. Η αρμονία της οργανικής εξέλιξης είναι αυτή που δημιουργεί την ποικιλία του χρώματος και της μορφής. Αυτά θαυμάζουμε στο λουλούδι. Η οργανωμένη δράση ανθρώπων που συνδέονται με το πνεύμα της αλληλέγγύης ώστε κάποια στιγμή να αλλάξει ο φόβος στρατόπεδο και κάποτε να σταματήσει να υπάρχει.
Υ.Γ: Αφιερώνουμε αυτή την δράση σαν φόρο τιμής στα άτομα που πρόσφατα μέσα απο την δράση τους χάσανε την ζωή τους, επιλέγοντας να βαδίσουν στα μονοπάτια του αντάρτικου πόλης.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΡΩΝ
ΠΑΡΑΣΚΕΒΑΪΔΟΥ ΣΝΙΖΑΝΝΑ ΠΑΡΟΥΣΑ
Και ταυτόχρονα σε όλους/ες που σήκωσαν το βαρύ φορτίο της ιστορίας.
ΚΑΜΙΑ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ, ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ.
ΣΙΝΙΑΛΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΓΚΛΕΙΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ.
ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΕΡΑ.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ
Συμμορία επιθετικής αλληλεγγύης».
Ανάληψη ευθύνης για το μπαράζ εμπρηστικών επιθέσεων κατά του Παπαδημητρίου του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, του Μεμή και των Ευστρατίου και Σαρπ
Σε ανάληψη της ευθύνης για το μπαράζ εμπρηστικών επιθέσεων προς τέσσερις στόχους προχώρησε η οργάνωση ΚΟΜΜΑΝΤΟ «ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ» με προκήρυξή της. Με ένα μακροσκελές κείμενο στην ιστοσελίδα indymedia στη μνήμη του Κυριάκου Ξυμητήρη (σ.σ. έχασε τη ζωή του στην έκρηξη βόμβας σε διαμέρισμα των Αμπελοκήπων) η οργάνωση ΚΟΜΜΑΝΤΟ «ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ» ανάλαβε την ευθύνη για τις εμπρηστικές επιθέσεις στο σπίτι του εκδότη και διευθυντή της ηλεκτρονικής ιστοσελίδας Protagon.gr, Χρήστου Μεμή, στο σπίτι των δικαστικών Παναγιώτη Ευστρατίου (πρώην αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας) και Μαίρης Σαρπ (πρώην πρόεδρος του ΣΤΕ και νυν πρόεδρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού), καθώς και στο σπίτι του -μέχρι πρότινος- προέδρου του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, Χρήστου Παπαδημητρίου.Το κείμενο της ανάληψης ευθύνης για το μπαράζ εμπρηστικών επιθέσεων
Οι σύντροφοι που χαθήκαν στον αγώνα, ζούνε μες στις φλόγες της επανάστασηςΑκολουθώντας το κόκκινο μονοπάτι από αίμα πηγαίνουμε πίσω στις 31/10 του 2024. Ακολουθώντας τα ίχνη του αίματος ταξιδεύουμε στο χρόνο και στο χώρο. Οδός Αρκαδίας, μεσημέρι, ο ένοπλος επαναστάτης Κυριάκος Ξυμητήρης αφήνει την τελευταία του ανάσα ζωής και ελευθερίας σε τούτο το σάπιο κόσμο και ταξιδεύει. Θα ταξιδεύει για πάντα, θα πετάει πάνω από τις μητροπόλεις ζωσμένος με θέληση και αποφασιστικότητα για την Υπόθεση. Από τις 31.10 λοιπόν ο κόσμος του αγώνα μένει μισός. Οι νεκροί επαναστάτες τιμώνται στη φωτιά του αγώνα, στα οδοφράγματα, στις εκρήξεις. Και όσοι μένουν πίσω παλεύουν με τα φαντάσματα των ζωντανών και τα κουφάρια των νεκροζώντανων, αναμετρώνται με την αδικία, την εκμετάλλευση, το εξουσιαστικό πλέγμα σχέσεων. Μέχρι το τέλος.
Στις 31/10 ο σύντροφος Κυριάκος Ξυμητήρης χάνει τη ζωή του μαχόμενος για μια αδούλωτη ζωή, προσπαθώντας και παλεύοντας με όλες του τις δυνάμεις να επιτεθεί στον κόσμο της εξουσίας. Όχι ακίνδυνα από θέση ασφαλείας, όχι με την καβάτζα των μη συνεπειών ούτε στα λόγια και στις κούφιες διακηρύξεις. Αλλά χρησιμοποιώντας μέσα αγώνα που κοστίζουν ζωή και ελευθερία. Έχει γραφτεί και ξανά γραφτεί ότι τα μέσα του αγώνα δε διαχωρίζονται, δεν ιεραρχούνται και δεν φετιχοποιούνται. Η ουσία του πολεμικού μηνύματος είναι ίδια είτε γραμμένη στην αφίσα είτε στην ανάληψη ευθύνης. Σημασία όμως έχει -και είναι άξιο θαυμασμού- το πώς μερικοί άνθρωποι σαν τον Κυριάκο αφιερώνουν τη ζωή τους για να επιτεθούν με προσωπικό κόστος και συνέπειες. Τόσοι και τόσοι νεκροί σύντροφοι από το παρελθόν θα ναι μαζί του, αγωνιστές που έπεσαν μαχόμενοι με το όπλο στο χέρι για ένα καλύτερο αύριο. Ως αρνητής του νόμου και συνεχιστής της αναρχικής επαναστατικής παράδοσης, ο Κυριάκος επιζήτησε την σύγκρουση με τους καταπιεστές αυτού του κόσμου. Επέλεξε να μην μείνει αδρανής, να εξερευνήσει τον κοινωνικό πόλεμο ανταποδίδοντας στο ελάχιστο τα χτυπήματα που δεχόμαστε. Δεν αποδέχθηκε το τέλος της ιστορίας και αμφισβήτησε έμπρακτα την αφήγηση του τέλους του ένοπλου αντάρτικου πόλης. Η συνέχεια της αγωνιστικής του πορείας αποτελεί ευθύνη κάθε εξεγερμένου και η διατήρηση της μνήμης του θα πραγματοποιηθεί μόνο με ενδυνάμωση της αντίστασης, με επίθεση ενάντια στην τάξη του κόσμου. Δεν έχουν σημασία τα ονόματα. Ούτε οι τόποι. Από τη Ελλάδα μέχρι τα πέρατα των ουρανών πόσοι και πόσοι σύντροφοι συζητάν και χαμογελούν όταν βλέπουν εδώ κάτω στη Γη τη φωτιά των αγώνων μας. Μειδιάματα συνενοχής, μεταφυσικοί τρόποι επικοινωνίας ανάμεσα σε αυτούς που φύγαν και αυτούς που παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις. Είμαστε σίγουροι ότι και ο Κυριάκος θα ρίξει ένα χαμόγελο. Η ενέργεια μας αυτή είναι μια ελάχιστη προσπάθεια να τιμήσουμε τη μνήμη του Κυριάκου αλλά και μια χειρονομία αλληλεγγύης και ζεστής αγκαλιάς στην συντρόφισσα Μαριάννα Μανουρά. Δεν ξεχνάμε κανένα σύντροφο από την υπόθεση των Αμπελοκήπων- θύμα κρατικών σκευωριών και μεθοδεύσεων του δυσώδους 12ου ορόφου της ΓΑΔΑ-. Καλά θα κάνουν να το ξανασκεφτούν οι μπάτσοι της αντιτρομοκρατικής και οι προϊστάμενοι τους που θέλουν να συνεχίσουν την αορίστου χρόνου ομηρία συντρόφων που έχουν αφήσει το δικό τους αποτύπωμα στο μονοπάτι του αγώνα. Γιατί η τακτική του να δημιουργούν έντεχνα το προφίλ του συνήθους ενόχου οδηγεί στη φυλακή αγωνιστές με μηδενικά στοιχεία και στρώνει το δρόμο για δίκες- παρωδίες. Στέλνουμε το δικό μας μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση και απαιτούμε τη παύση κάθε δίωξης εδώ και τώρα.
Ο χαμός κάθε συντρόφου στη Μάχη αλλά και οι φυλακίσεις δεκάδων αγωνιστών δεν αποτελεί καμία ήττα. Δεν ζυγίζονται σε μια ζυγαριά νίκης και ήττας οι απώλειες στον αγώνα. Κάθε πτώση, κάθε χειροπέδα, κάθε μακροχρόνια καταδίκη είναι έναυσμα για όξυνση του αγώνα. Με περισσότερο πείσμα, με θράσος, με φαντασία. Μακριά από εμάς οι ηττοπάθειες και οι 'συμπονετικές' κραυγές για ανθρώπους που καταστρέφονται. Η δράση μέσα στα πλαίσια του κινήματος και των πιο αναβαθμισμένων αντάρτικων σχηματισμών του απαιτεί δεσμεύσεις, θυσίες, ψυχικά αποθέματα και αστείρευτη θέληση. Όλα αυτά όταν συνδυάζονται με τη φαντασία, την ανάληψη ρίσκων αλλά και τη βαθύτατη πεποίθηση, ότι έχουμε Δίκιο, οπλίζουν με το πιο δημιουργικό τρόπο τα χέρια μας.
Μετά την έκρηξη στις 31 του Οκτώβρη και το θανάσιμο τραυματισμό του Κυριάκου , συλλαμβάνεται βαριά τραυματισμένη η συντρόφισσα Μαριάννα Μανουρά. Χωρίς να έχει τις αισθήσεις της μεταφέρεται στο νοσοκομείο όπου τα σκουπίδια της αντιτρομοκρατικής προχωρούν σε λήψη dna εντελώς παράτυπα. Και ενώ καλά καλά η συντρόφισσα δεν έχει καν ανακτήσει αισθήσεις και δυνάμεις, η ίδια η ανακρίτρια πιέζει τη μεριά της για να λάβει κατάθεση με σκοπό να τη προφυλακίσει το συντομότερο δυνατό και να τη διώξει από το νοσοκομείο, όπου μόνο εκεί θα έχει τη δυνατότητα να λάβει τη βέλτιστη ιατροφαρμακευτική φροντίδα. Με εξοργιστικά γρήγορους ρυθμούς η συντρόφισσα φεύγει από τον Ευαγγελισμό και οδηγείται στις φυλακές Κορυδαλλού. Το σάπιο και διεφθαρμένο διωκτικό σύστημα εξαντλεί όλη τη εκδικητικότητα του στη τραυματισμένη Μαριάννα τη στιγμή που όλα τα λαμόγια και τα τσιράκια τους κατακλέβουν το δημόσιο, στήνουν μπίζνες, δολοφονούν στα Τέμπη, εξαθλιώνουν με προκλητικό τρόπο όλο το κοινωνικό σύνολο. Το σύστημα χαϊδεύει τα δικά του παιδιά, δείχνει την ευαισθησία στους δικούς του ανθρώπους. Μια ευαισθησία αλά καρτ γιατί όταν πρόκειται για εχθρούς του καθεστώτος δε διστάζει να δολοφονεί, να εκδικείται, να συλλαμβάνει με σαθρά στοιχεία (κατηγορούμενοι για υπόθεση αμπελοκήπων), να σέρνει στα δικαστήρια σα λάφυρα αγωνιστές με αλεξίσφαιρα γιλέκα. Όλα αυτά έχουν ξανά γραφτεί τόσες φορές, καιρός να περάσουμε στη δράση.
Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για το εμπρηστικό μπαράζ τα ξημερώματα της Κυριακής 18 Μαΐου στους εξής στόχους:
- Σπίτι του εκδότη και διευθυντή της ηλεκτρονικής ιστοσελίδας Protagon.gr Χρήστου Μεμή. Πρώην διευθ υντής στο Βήμα και στα Νέα και πρώην γενικός διευθυντής στα μέσα του ΔΟΛ, διευθύνει την ιστοσελίδα μετά τον σιχαμένο Σταύρο Θεοδωράκη. Ο Μεμής, κάποτε παραπαίδι του Ψυχάρη, έχει παραδώσει διαλέξεις για το ίδρυμα Μποδοσάκη με άλλους βρωμερούς δημοσιογράφους όπως ο αμερικανόφιλος Παπαχελάς.
- Σπίτι των δικαστικών Παναγιώτη Ευστρατίου(πρώην αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας) και της Μαίρης Σαρπ (πρώην πρόεδρος του ΣΤΕ και νυν πρόεδρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού). Το 2021 ο τρισάθλιος παιδεραστής Ευστρατίου ρούφαγε κοκαΐνη μαζί με νεαρούς άνδρες που είχε 'ψωνίσει' στο σπίτι του στην Ηλιούπολη. Στο σκοτάδι και στην αφάνεια τέτοια περιστατικά αποτελούν τον κανόνα, λαμπρό παράδειγμα πως κάτω από τις δικαστικές τηβέννους και τα δικαστικά έδρανα συμβαίνουν σημεία και τέρατα. Ένα μήνυμα παράλληλα και σε όλη τη σιχαμερή κάστα των δικαστικών που σα σύγχρονοι ιεροεξεταστές μοιράζουν χρόνια καταδίκης σε αγωνιστές, φτωχοδιάβολους, περιθωριακούς. Νούμερα χρόνων καταδίκης που μοιράζονται δίχως ίχνος ενσυναίσθησης λες και μιλάμε για ρέστα χρημάτων. Την ώρα μάλιστα που ο σύντροφος και μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Νίκος Μαζιώτης εισπράττει όλη την εκδικητικότητα από πλευράς δικαστικών συμβουλίων για την υφ' όρον απόλυση, του ευχόμαστε καλή δύναμη στο δύσκολο δρόμο διεκδίκησης της αποφυλάκισης του.
- Σπίτι του -μέχρι πρότινος- προέδρου του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, Χρήστου Παπαδημητρίου. Τη στιγμή που όλος ο συστημικός μηχανισμός κάνει μια αγωνιώδη προσπάθεια για να συγκαλύψει το έγκλημα των Τεμπών, ο Παπαδημητρίου, επιστήθιος φίλος της Ντόρας Μπακογιάννη, συνέβαλε τα μέγιστα σε αυτή. Στο τέλος το ίδιο το σύστημα τον πέταξε σα στυμμένη λεμονόκουπα, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα. Μπορεί ο Παπαδημητρίου να είχε ισχυρές προσβάσεις και γνωριμίες αλλά δε παύει να είναι ένας αναλώσιμος που αφενός προέβη σε επικοινωνιακά λάθη κατ'εντολήν των δεξιών αφεντικών του αφετέρου με τη σύγχυση και το αλαλούμ θόλωσε τα νερά στην υπόθεση των Τεμπών. Για το σύστημα ο Παπαδημητρίου και ο κάθε Παπαδημητρίου μπορεί να είναι αναλώσιμοι, για εμάς θα είναι στόχοι. Το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ ήταν μια πολύ έξυπνη και ύπουλη προσπάθεια να μπουν κάτω από το χαλάκι ευθύνες κυβερνητικών παραγόντων. Εξάλλου το συγκεκριμένο πόρισμα ήταν μια αρχική προσπάθεια από τη πλευρά των γαλάζιων στελεχών να 'μετριαστεί' η κοινωνική δυσαρέσκεια. Δεν είμαστε αφελείς να πιστεύουμε ότι ένας οργανισμός σαν τον ΕΟΔΑΣΑΑΜ λειτούργησε αυτόνομα και ανεξάρτητα τη στιγμή που σα δημόσια υπηρεσία του Υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών εποπτεύεται από τον ίδιο υπουργό. Κάτι σαν το παραμύθι για την περίφημη ανεξάρτητη δικαιοσύνη τη στιγμή που τα ανώτατα μέλη της (Άρειος πάγος κτλ.) εκλέγονται από το υπουργικό συμβούλιο. Για ένα πράγμα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι πάντως. Μέσα στο γενικότερο χάος και τη συζήτηση για το αν υπήρχε πράγματι παράνομο φορτίο ή όχι, χάνουμε το δάσος και κοιτάμε το δέντρο. Μέσα από τη παρέλαση στα κανάλια δεκάδων συμβούλων, εμπειρογνωμόνων και ειδικών με τη ταυτόχρονη υπερπληθώρα διάφορων πορισμάτων δεν πρέπει να ξεχνάμε ποιο είναι το πυκνό και διεφθαρμένο δάσος. Το δάσος ενός συστήματος που δε δίνει δεκάρα για τις ζωές των ανθρώπων- εμπορευμάτων, το δάσος των Γεωργιάδηδων που μας κυβερνάν, το δάσος ενός δημοσίου λεηλατημένου και καταληστευμένου. Οι ζωές όλων των ανθρώπων δεν μετράνε το ίδιο. Οι ζωές των αδικοχαμένων παιδιών στα Τέμπη, η ζωή του συντρόφου Κυριάκου, των δολοφονημένων μικροπαραβατικών από τα πιστόλια της αστυνομίας είναι αριθμοί στις εξισώσεις των εξουσιαστών. Οι ζωές συνανθρώπων μας που πεθαίνουν στα ράντζα των νοσοκομείων μετράνε σίγουρα λιγότερο από τους έχοντες το πλούτο. Μπορεί για τον Παπαδημητρίου λοιπόν να μην υπήρξε κεντρική εντολή για το μπάζωμα όπως χαρακτηριστικά έχει δηλώσει, για εμάς όμως η επίθεση μας στο σπίτι του είναι μια ελάχιστη υπενθύμιση πως η μνήμη των 57 νεκρών δεν μπορεί να μπαζωθεί με κανένα τρόπο.
Το τελευταίο διάστημα ο συστημικός μηχανισμός έχει εξαπολύσει μια ευρεία επίθεση σε καταλήψεις και αυτο-οργανωμένους χώρους ενώ ταυτόχρονα επιτίθεται στα δημόσια πανεπιστήμια χρησιμοποιώντας διάφορες αστείες προφάσεις. Δεν είναι τυχαία η χρονική συγκυρία φυσικά. Ο Χρυσοχοΐδης, μια καρικατούρα παρελθόντων ετών, προσπαθεί να καλύψει τα ακάλυπτα και να εξαντλήσει όλη του την σιδερένια πυγμή σε δομές που είναι αγκάθι για το ίδιο το σύστημα και να μετατρέψει τα πανεπιστήμια σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Κατά τον Χρυσοχοΐδη κίνδυνο για την ασφάλεια των πολιτών αποτελούν τα Εξάρχεια και οι αναρχικοί και όχι η βροχή από σφαίρες μέρα μεσημέρι στο κέντρο της πόλης. Κίνδυνο αποτελούν τα στέκια αγωνιστών μέσα στα πανεπιστήμια και όχι οι αμέτρητες δολοφονίες και ξυλοδαρμοί ανθρώπων από τους μπάτσους. Αν είχε τον στοιχειώδη αυτοσεβασμό θα έπρεπε ήδη να έχει παραιτηθεί. Μια υψωμένη γροθιά, λοιπόν, στους/στην διωκόμενους/η αγωνιστές/ρια που διώκονται για τα γεγονότα της Νομικής.
Κλείνοντας την τοποθέτηση μας αυτή να στείλουμε τους αγωνιστικούς μας χαιρετισμούς σε όλα τα συντρόφια πίσω από τα κάγκελα. Σε όλους τους συντρόφους και συντρόφισσες που τις νύχτες ατενίζουν τα συρματοπλέγματα από το παράθυρο του κελιού τους και υφαίνουν τις ανταρσίες του Αύριο. Στη φευγαλέα σκέψη για τη ματαιότητα της προσπάθειας και των αγώνων, ας ριζώσει η πίστη για τις μελλοντικές επιθέσεις . Εξάλλου η παγίδα μιας ζωής σε νόρμες και επιβαλλόμενα 'πρέπει' έχει αόρατες αλυσίδες και πολλαπλάσια χρόνια καταδίκης. Χαιρετίζουμε κάθε ανυπότακτο ποινικό κρατούμενο που η αξιοπρέπεια και η τιμή ορίζουν τα παράνομα βήματα του. Στέλνουμε παράλληλα και τους δικούς μας πύρινους χαιρετισμούς σε κάθε ατομικότητα ή ομαδοποίηση που περνάει τις κόκκινες γραμμές της νομιμότητας και επιτίθεται σε συστημικές δομές. Σύντροφοι, να επιτεθούμε ξανά και ξανά και ξανά με όλες μας τις δυνάμεις, εδώ και τώρα! Με όλα τα μέσα για να ματώσουμε το τέρας της εξουσίας.
Αλληλεγγύη σε όλους τους αιχμάλωτους επαναστάτες όπου γης.
Κουράγιο και δύναμη σε όλους τους διωκόμενους αγωνιστές.
Τιμή για πάντα στον Κυριάκο Ξυμητήρη.
ΚΟΜΜΑΝΤΟ «ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ»
