Η Ειρήνη Μουρτζούκου προχώρησε σε πρωτοφανή ομολογία για τις δολοφονίες των τεσσάρων βρεφών, αποκαλύπτοντας ένα ψυχολογικό προφίλ που εγείρει σοβαρά ερωτήματα. Η περίπτωσή της σκιαγραφεί ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό ψυχολογικό προφίλ, το οποίο φαίνεται να κινείται στο φάσμα των σοβαρών διαταραχών προσωπικότητας - με πιθανή ένταξη στην αντικοινωνική ή και ψυχοπαθητική δομή. Δεν πρόκειται απλώς για εγκληματική συμπεριφορά, αλλά για μια συστηματική απόκλιση από βασικές ψυχολογικές λειτουργίες όπως η ενσυναίσθηση, η ενοχή και η ηθική αναστολή.

Διαβάστε: Ειρήνη Μουρτζούκου: Το χρονικό των δολοφονιών των τεσσάρων βρεφών και το μοιραίο ψέμα στο νοσοκομείο Παίδων

Σύμφωνα με την ομολογία της, η έναρξη των εγκληματικών πράξεων ξεκίνησε ήδη από την ηλικία των 14 ετών, με τη δολοφονία της μικρής αδελφής της και αποτελεί πιθανή ένδειξη πρώιμης διαταραχής διαγωγής. Η συνέχεια και η επανάληψη των εγκλημάτων κατά την ενηλικίωση υποδηλώνουν εξέλιξη της διαταραχής σε αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας, με χαρακτηριστικά όπως η παθολογική απουσία τύψεων, η παραβίαση των δικαιωμάτων των άλλων και η απάθεια απέναντι στον πόνο που προκαλεί.

Κεντρικό ψυχολογικό γνώρισμα στο προφίλ της είναι η έντονη συναισθηματική αποσύνδεση: η αδυναμία δημιουργίας αυθεντικών δεσμών με άλλους ανθρώπους, ακόμα και με τα ίδια της τα παιδιά. Η πλήρης έλλειψη ενοχής για τις πράξεις της, σε συνδυασμό με την ψυχρότητα της ομολογίας, υποδηλώνει στοιχεία ρηχού συναισθήματος, χειριστικότητας και κατασκευής ψευδούς κοινωνικού προσώπου. Αυτά τα χαρακτηριστικά συνάδουν περισσότερο με ψυχοπαθητική δομή προσωπικότητας παρά με απλή παρορμητικότητα.

Ειρήνη Μουρτζούκου: Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η επιλογή των θυμάτων

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η επιλογή των θυμάτων: πρόσωπα του στενού οικογενειακού ή φιλικού περιβάλλοντος, κάτι που ενισχύει την υπόνοια ύπαρξης διπλής ζωής, εξωτερικά κοινωνική και φυσιολογική, αλλά με βαθιά παθολογικές εσωτερικές παρορμήσεις. Η πράξη δολοφονίας της κόρης της κουμπάρας της μαρτυρά εκμετάλλευση σχέσεων εμπιστοσύνης για την ικανοποίηση εσωτερικών αναγκών ή ψυχολογικών κινήτρων που δεν είναι άμεσα εμφανή.

Ορισμένες πράξεις της θα μπορούσαν, εκ πρώτης όψεως, να εκληφθούν ως αποτέλεσμα σύγχυσης ή ψυχωτικού επεισοδίου - όπως η δήλωση ότι «πλάκωσε» ακούσια την κόρη της στον ύπνο. Ωστόσο, η συστηματικότητα των υπόλοιπων φόνων, και η χρονική συνέχειά τους, αναιρεί την πιθανότητα μιας στιγμιαίας ψυχικής κατάρρευσης ή επιλόχειας ψύχωσης. Εδώ φαίνεται να έχουμε μια κλιμάκωση, έναν επαναλαμβανόμενο κύκλο, με προσαρμογή της μεθοδολογίας και απόκρυψη κινήτρων - στοιχεία που παραπέμπουν σε προμελετημένη, όσο και ψυχρά εκτελεσμένη, παθολογική συμπεριφορά.

Η απουσία μεταμέλειας, η εργαλειοποίηση των ανθρώπινων σχέσεων και η πλήρης έλλειψη εσωτερικών ηθικών φραγμών συνηγορούν υπέρ μιας διαταραγμένης προσωπικότητας με έντονα ψυχοπαθητικά στοιχεία. Αν επιβεβαιωθούν αυτά τα χαρακτηριστικά, η Ειρήνη Μουρτζούκου δεν πρόκειται απλώς για δράστιδα φόνων, αλλά για άτομο που ενδέχεται να ανήκει στο πιο σκοτεινό άκρο του φάσματος των προσωπικοτήτων — εκεί όπου η ανθρώπινη συνείδηση φαίνεται σχεδόν απούσα.

Η ομολογία της Ειρήνης Μουρτζούκου

Η Ειρήνη Μουρτζούκου προχώρησε σε πρωτοφανή ομολογία για τις δολοφονίες των τεσσάρων βρεφών, αποκαλύπτοντας ένα ψυχολογικό προφίλ που εγείρει σοβαρά ερωτήματα. Η νεαρή γυναίκα παραδέχθηκε πως δολοφόνησε την 1,5 έτους αδελφή της το 2014, ούσα μόλις 14 ετών, την κόρη της επιστήθιας φίλης και κουμπάρας της, Κατερίνας, το 2021, τη δεύτερη κόρη της τον Οκτώβριο του 2023, ενώ ισχυρίστηκε πως «πλάκωσε» ακούσια στον ύπνο της την πρώτη της κόρη τον Ιούνιο του 2022.

Η έλλειψη ενσυναίσθησης και ενοχής αποτελεί κεντρικό χαρακτηριστικό της υπόθεσης Μουρτζούκου. Η επαναλαμβανόμενη φύση των εγκλημάτων και η χρονική απόσταση μεταξύ τους (2014–2023) δείχνει μια πιθανή έλλειψη συναισθηματικής σύνδεσης με τα θύματα και ίσως μειωμένη ικανότητα μεταμέλειας. Αυτό υποδηλώνει ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά ή έντονο συναισθηματικό κενό.