Στις φυλακές Κορυδαλλού οδηγήθηκε σήμερα το μεσημέρι 14 Ιουλίου η Ειρήνη Μουρτζούκου, μετά την απόφαση ανακρίτριας και εισαγγελέα Πάτρας να κριθεί προσωρινά κρατούμενη για τις ανθρωποκτονίες δύο βρεφών της, ενός ακόμη βρέφους φίλης της, αλλά και για απόπειρα δολοφονίας στενής της φίλης.

Αυτό που δεν ομολόγησε, είναι ο θάνατος του 15 μηνών Παναγιωτάκη στην Αμαλιάδα για τον οποίο επιρρίπτει ευθύνες στη μητέρα του. Σύμφωνα με το απολογητικό υπόμνημα, που κατέθεσε στην ανακρίτρια Αχαΐας χθες Κυριακή 13 Ιουλίου, η ίδια αρνείται κάθε εμπλοκή και προσπαθεί να μεταθέσει την ευθύνη για την τραγική κατάληξη του παιδιού τον Αύγουστο του 2024 σε άλλο πρόσωπο της οικογένειας. Παράλληλα, βάζει στο «κάδρο» των ευθυνών και τη μητέρα της, Πόπη Αναγνωστοπούλου, την οποία κατηγορεί, ότι την εξέδιδε από την ηλικία των 15 ετών.

Διαβάστε: Ειρήνη Μουρτζούκου: Η "σκοτεινή τριάδα" της προσωπικότητάς της - Τι λέει ειδικός

Ειρήνη Μουρτζούκου για τον θάνατο του Παναγιωτάκη και το τρίτο πρόσωπο

«Η ανωτέρω Καλλιόπη… όλους αυτούς τους μήνες προσπαθεί να με οδηγήσει στην ανάληψη της ευθύνης για τον θάνατο του παιδιού της, πλην μου είναι αδύνατον να “χρεωθώ” τον θάνατο της τελευταίας ελπίδας σωτηρίας της ζωής, της ψυχής, της ύπαρξής μου. Είναι χαρακτηριστικό πως, από την ημέρα θανάτου του Παναγιώτη (5/8/2024) έως και τον μήνα Ιούνιο του έτους 2025 με φιλοξενούσε, κρυφά, στην οικία της στην Αμαλιάδα, γεγονός ασφαλώς μη συμβατό με την, παρουσιαζόμενη δημοσίως, εικόνα της εξοργισμένης (δήθεν) μητέρας με τη “δολοφόνο” του παιδιού της», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο υπόμνημα. Η Ειρήνη Μουρτζούκου αρνείται οποιαδήποτε ευθύνη για τον θάνατό του, υποστηρίζοντας: «Δεν θα του έκανα ποτέ κακό, δεν θα του περέβαλα ποτέ και για κανέναν λόγο… αναφέρω ευθαρσώς πως, για τον θάνατό του, δεν έχω την παραμικρή ευθύνη / συμμετοχή / συνεργεία».

Μάλιστα, η καθ’ ομολογίαν δολοφόνος προσπαθεί να διαφοροποιήσει την περίπτωση του Παναγιωτάκη, από εκείνη των υπόλοιπων τεσσάρων μωρών, των οποίων τις δολοφονίες έχει παραδεχτεί: «Τα μεν υπόλοιπα βρέφη, ήταν βρέφη ηλικίας έως έξι μηνών, ενώ ο Παναγιωτάκης ήταν μεγάλο παιδί, ηλικίας 15 μηνών, τα δε υπόλοιπα βρέφη ήταν κορίτσια, ενώ ο Παναγιωτάκης ήταν αγόρι». Και καταλήγει: «Είναι αναμφίβολο, πως ο Παναγιωτάκης “δεν ταιριάζει στο μοτίβο των δολοφονιών”». Επίσης, υποστηρίζει ότι μετά τον θάνατο του Παναγιωτάκη, η μητέρα του τη φιλοξενούσε κρυφά στο σπίτι της «γεγονός ασφαλώς μη συμβατό με την, παρουσιαζόμενη δημοσίως, εικόνα της εξοργισμένης (δήθεν) μητέρας», αναφέρεται χαρακτηριστικά. Παράλληλα, δηλώνει πρόθυμη να καταθέσει πλήρως για τις συνθήκες θανάτου του παιδιού, αρκεί να υπάρξει επίσημη κλήση και εγγύηση ασφάλειας: «Δεν δύναμαι και δεν επιτρέπεται στο παρόν δικονομικό στάδιο […] να υπεισέλθω στις λεπτομέρειες του τρόπου, μεθόδου, αιτίας κλπ του θανάτου του, είμαι όμως στην διάθεση των Αρχών […] να αποκαλύψω τα πάντα».

Στο υπόμνημά της η Ειρήνη Μουρτζούκου κάνει λόγο για τρίτο πρόσωπο, το οποίο δεν κατονομάζει, αλλά όπως λέει, παίζει «καταλυτικό ρόλο» στην υπόθεση: «Καταλυτικό ρόλο έχει διαδραματίσει και άλλος-η άνθρωπος, το όνομα του οποίου θα αποκαλύψω μόνο στις αρμόδιες Εισαγγελικές / Ανακριτικές Αρχές […] αφού δέχομαι συνεχείς και έντονες απειλές για την ζωή μου και την σωματική μου ακεραιότητα». Επιπλέον, ισχυρίζεται ότι βρίσκεται στη διάθεση των αρχών για πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης, προκειμένου «να μην μείνει το παραμικρό σημείο της τραγικής αυτής ιστορίας στο σκοτάδι».

Ειρήνη Μουρτζούκου: Δριμύ «κατηγορώ» για την μητέρα της την οποία καταγγέλλει μεταξύ άλλων ότι την... εξέδιδε

Παράλληλα, στο απολογητικό της υπόμνημα η κατηγορούμενη στρέφεται και κατά της μητέρας της, ενώ υποστηρίζει ότι σε ηλικία μόλις 10 ετών βιάστηκε από στενό συγγενή της μητέρας της. «Η μητέρα μου, όχι μόνο δεν εργαζόταν, αλλά, κυριολεκτικά, η καθημερινή εικόνα που είχα μεγαλώνοντας, ήταν καφές, τσιγάρα και υπολογιστής. Ουδέποτε ασχολήθηκε μαζί μου ή με τα αδέλφια μου, αντιθέτως γι’ αυτήν ήμασταν “βάρος”, “που δεν της επιτρέπαμε να ζήσει τη ζωή της”», ισχυρίζεται. Και προσθέτει: «Συνεχώς αναζητούσα την αγάπη της μητέρας μου, την μητρική αγκαλιά, ένα απλό χάδι. Αντιθέτως, το μόνο που λάμβανα από αυτήν σε καθημερινή βάση, ήταν ξύλο, χειροδικία, τιμωρίες, ψυχική κακοποίηση. Και όχι μόνον όμως, αλλά και σωματική κακοποίηση. Σε ηλικία μόλις 10 ετών βιάστηκα από στενό συγγενή της μητέρας μου, η οποία δεν έκανε το παραμικρό για να το αποτρέψει ή να προσπαθήσει να μου συμπαρασταθεί ψυχολογικά».

Παράλληλα, αναφέρει ότι η μητέρα της προχωρούσε σε σεξουαλικές πράξεις με συντρόφους της μπροστά της, ενώ την κατηγορεί, ότι την εξέδιδε συστηματικά από ηλικία 15 ετών. «Το μόνο που ενδιέφερε την μητέρα μου, ήταν τα χρήματα και οι ερωτικοί της σύντροφοι. Μου επέβαλε να ζητιανεύω στις εκκλησίες, να της φέρνω χρήματα, με ανάγκασε να εκδίδομαι από την ηλικία των 15 ετών, τόσο με Έλληνες, όσο και με αλλοδαπούς, ακόμη και σε συνθήκες ομαδικής ερωτικής πράξης, για να εισπράττει χρήματα», καταλήγει.