Για το αίτημα της εκταφής των συγγενών των θυμάτων από τη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών και την απόφαση του Αρείου Πάγου μίλησε ο ποινικολόγος και τέως αντιπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου, Θόδωρος Μαντάς, στα «Παραπολιτικά 90,1» και την εκπομπή «Σε πρώτο πλάνο» με τον Αλέξανδρο Κλώσσα. Ειδικότερα, στο ερώτημα αν μπορεί ο καθένας να ζητήσει εκταφή νεκρού, η απάντηση του ποινικολόγου είναι σαφής: «Όχι. Να ξεκινήσουμε με αυτό. Υπάρχει μία ρύθμιση νομοθετική. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε διαδρομή χρόνων σε βάθος χρόνου πίσω μας. Όλα αυτά ρυθμίζονται. Είναι να καταλάβετε ένα Προεδρικό Διάταγμα του 1975, 50 ολόκληρα χρόνια πριν. Στο οποίο ό,τι έχει επικαιροποιηθεί είναι με αποφάσεις και όχι με νομοθετικές παρεμβάσεις».

Διαβάστε: Τέμπη: "Δεν μπορεί να έχει γίνει λάθος, κάθε σορός έχει ταυτοποιηθεί μέσω DNA", δηλώνει δικηγόρος οικογενειών θυμάτων

Παράλληλα, μιλά για ένα ελάχιστο χρονικό όριο ασφαλείας. «Υπάρχει ένα ελάχιστο όριο, που είναι η τριετία από την ταφή, μέσα στην οποία δεν μπορεί (να γίνει εκταφή). Ούτε οι πλέον οικείοι του εκλιπόντος με δική τους βούληση, με δική τους επιθυμία να προβούν σε εκταφή και σε μεταφορά. Δεν είναι μόνο η εκταφή για έναν συγκεκριμένο σκοπό. Μπορεί να είναι μία μεταφορά. Ας πούμε, από τον χώρο της Αθήνας στα πατρικά εδάφη, στην περιοχή από την οποία κατάγεται ο εκλιπών. Άρα λοιπόν έχουμε την ασφαλιστική δικλίδα των τριών ετών», δηλώνει χαρακτηριστικά.

«Δίκαιο και σύννομο το αίτημα» των γονιών των θυμάτων των Τεμπών για εκταφή

Για να ξεπεραστεί αυτό το χρονικό όριο για την εκταφή, ο κ. Μαντάς διευκρινίζει: «Τώρα, σε αυτό το χρονικό διάστημα, πριν δηλαδή να συμπληρωθεί τριετία από την ταφή, δυνατότητα εκταφής υπάρχει μόνο με διάταξη που εκδίδεται από τον αρμόδιο εισαγγελέα Πρωτοδικών». Όσο για την περίπτωση του αιτήματος των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών, ο ποινικολόγος εκτιμά: «Στην προκειμένη περίπτωση (σ.σ. των Τεμπών), η αρμοδιότητα είναι στην Εισαγγελία της Λάρισας. Εδώ έχουμε ένα πολύ συγκεκριμένο αίτημα. Δεν έχει να κάνει αόριστα με την εκταφή. Είναι πολύ συγκεκριμένο το αίτημα, πράγμα το οποίο σπανίζει κιόλας, να πούμε την αλήθεια. Ζητείται να γίνει η εκταφή προκειμένου να διενεργηθεί στα λείψανα, στα οστά που έχουν ταφεί, έλεγχος DNA, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν το σώμα του εκλιπόντος που βρίσκεται στο συγκεκριμένο ταφικό σημείο είναι δικό του. Είναι ταυτοποιημένο. Εάν υπάρχουν ενδεχομένως οστά τα οποία παραδόθηκαν στους γονείς. Αυτή είναι η περίφημη ιστορία του μπαζώματος και των δυσμενών συνεπειών του, που πραγματικά υπάρχει μια καχυποψία σε κάποιους γονείς, ενδεχομένως πεπεισμένους ότι τα λείψανα που παραδόθηκαν προκειμένου να ταφούν από τους οικείους είτε εν μέρει είτε στο σύνολό τους μπορεί να μην είναι τα δικά τους παιδιά».

Και εκτιμά: «Αυτή την άποψη, αυτό το αίτημα νομίζω ότι και σύννομο και δίκαιο είναι με τον τρόπο με τον οποίο διατυπώνεται». Όσο για την εμπλοκή του Αρείου Πάγου, που δηλώνει αναρμόδιος, ο κ. Μαντάς τονίζει πως «πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί. Και όχι κατά περίπτωση. Δηλαδή αυτό που δυστυχώς συνηθίζει να κάνει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης στο τελευταίο χρονικό διάστημα, να παρεμβαίνει αλά καρτ σε θέματα που είναι σε εξέλιξη στη δημόσια ζωή και κινούνται στο πεδίο της Δικαιοσύνης, δεν πρέπει να μας παρασύρει στο ίδιο λάθος να κάνουμε και εμείς». Ο ποινικολόγος εξηγεί πως «σήμερα η δικογραφία βρίσκεται στα χέρια του προέδρου Εφετών Λάρισας και άρα με τις οικείες διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας ο μόνος που έχει την αρμοδιότητα να παραγγείλει, εφόσον κρίνει ότι κάτι τέτοιο είναι βάσιμο και σκόπιμο, την εκταφή είναι ο πρόεδρος Εφετών να επιστρέψει τη δικογραφία για συμπληρωματικές ανακριτικές πράξεις».

Στην επισήμανση του δημοσιογράφου πως το προηγούμενο διάστημα που δεν είχε κλείσει η υπόθεση, ο Άρειος Πάγος μπορούσε να παρέμβει και να ζητήσει την εκταφή, ο κ. Μαντάς τόνισε: «Κατά τη γνώμη μου, σε όλες τις προηγούμενες, γιατί είδαμε παρεμβάσεις και δημόσιες τοποθετήσεις του Αρείου Πάγου που συνδέονται ευθέως με την τραγική υπόθεση των Τεμπών και την απώλεια των 57 ψυχών, δεν έδειξε τέτοια δείγματα γραφής. Αντίθετα, είχαμε και παραινέσεις και προτροπές σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Εδώ έχουμε μία διαφοροποίηση και στην πραγματικότητα εγώ λέω τη γνώμη μου με τρόπο που δεν επιδέχεται παρερμηνεία. Καλυπτόμαστε πίσω από δικονομικές ρυθμίσεις, οι οποίες κατά περίπτωση ερμηνεύονται ή παρερμηνεύονται, προκειμένου να μετατοπίσουμε την ευθύνη. Να σημειώσω και την ανακοίνωση του δελτίου Τύπου της Εισαγγελίας τώρα του Αρείου Πάγου. Και εδώ κρατάμε απόσταση. Και εδώ κρατάει το ίδιο το περιεχόμενο της ανακοίνωσης απόσταση. Λέει ότι πραγματικά “παρέλαβα αίτημα στο κενόν με το οποίο μου υποβάλλουν το συγκεκριμένο αίτημα”. Επαναλαμβάνει την αρμοδιότητα και μιλάει με ξεκάθαρο τρόπο η Εισαγγελία Εφετών Λάρισας, ο πρόεδρος Εφετών Λάρισας, και καταλήγει το κείμενο πολύ προσεκτικά, ότι σε κάθε περίπτωση στο αίτημα των συγγενών που μου έχει κοινοποιηθεί δεν περιλαμβάνεται σαφές και αυτοτελές αίτημα εκταφής. […] Κρατάει, διατηρεί την απόσταση ασφαλείας με την έννοια της αυστηρής δικονομικής ερμηνείας. Κατανοητό. Ξέρετε όμως ποιο είναι το παράπονο. […] Το παράπονο είναι ένα και μοναδικό. Όταν έχουμε ένα τόσο τεράστιο θέμα, όταν έχουμε απεργό πείνας, που η ζωή του αρχίζει και κρέμεται σε μια κλωστή και έχει χάσει στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών το δικό του παιδί, δεν έχει την πολυτέλεια, δεν έχει το περιθώριο είτε η Πολιτεία είτε η Δικαιοσύνη, με ερμηνείες, επαναλαμβάνω, ή παρερμηνείες δικονομικών διατάξεων, δεν έχει κανένας το δικαίωμα να πετάει την μπάλα στην εξέδρα και να αποφεύγει να δώσει λύση αποτελεσματική στην κατεύθυνση αυτή. Αυτό είναι το παράπονο και είναι απολύτως αιτιολογημένο».