Συγκίνηση στην κηδεία του Άλκη Γιαννακά - Ο "ωραίος κακός" του ελληνικού κινηματογράφου που έζησε με πάθος, αγάπη και σιωπή (Εικόνες & Βίντεο)
Συγκίνηση στην κηδεία - Όσα δεν γνώριζες για τη ζωή του
Ο Άλκης Γιαννακάς έφυγε από τη ζωή στα 80 του χρόνια. Η πορεία του, οι μεγάλες του επιτυχίες, οι σχέσεις, η περιπέτεια της υγείας του και η συγκίνηση στην κηδεία του στο Ελληνικό
Ο σπουδαίος ηθοποιός Άλκης Γιαννακάςέφυγε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών, αφήνοντας πίσω του μια καριέρα γεμάτη επιτυχίες, πάθος και μνήμες από τον χρυσό αιώνα του ελληνικού κινηματογράφου. Η κηδεία του τελέστηκε την Πέμπτη 16 Οκτωβρίου στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Ελληνικό, παρουσία συγγενών, φίλων και συναδέλφων που θέλησαν να του πουν το τελευταίο «αντίο».
Ο Άλκης Γιαννακάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945 και από μικρός έδειξε έναν έντονο και ανήσυχο χαρακτήρα. Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξη, δεν υπήρξε ποτέ «πειθαρχημένο παιδί», κάτι που αργότερα έγινε στοιχείο της καλλιτεχνικής του ταυτότητας. Με σπουδές υποκριτικής και φυσική γοητεία που τον έκανε να ξεχωρίζει, μπήκε νωρίς στον χώρο του κινηματογράφου, ενσαρκώνοντας ρόλους με εσωτερική ένταση και πάθος.
Οι μεγάλες του στιγμές στη μεγάλη οθόνη
Η πρώτη του επιτυχία ήρθε με την ταινία «Ένας ντελικανής» το 1963, αλλά ο ρόλος που τον καθιέρωσε ήταν στο φιλμ «Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη» το 1965. Εκεί δημιούργησε τον μύθο του «ωραίου κακού» – ενός αρρενωπού, απρόβλεπτου άνδρα που κινούνταν ανάμεσα στη γοητεία και την πρόκληση. Ακολούθησαν ταινίες όπως «Ο Παρθένος», «Μια γυναίκα στην Αντίσταση», «Αγάπη και Αίμα» και «Ο Άνθρωπος που γύρισε από τη φωτιά», που εδραίωσαν τη φήμη του ως ενός από τους πιο χαρακτηριστικούς και ακαταμάχητους πρωταγωνιστές της δεκαετίας του ’60 και του ’70. Ο Τύπος της εποχής τον χαρακτήριζε «ο πιο ωραίος άνδρας του ελληνικού κινηματογράφου» και «το ρεμάλι που λάτρεψε το κοινό».
Η σύντροφος του Άλκη Γιαννακά, Κατερίνα
Η απομάκρυνση του Άλκη Γιαννακά από τη δημοσιότητα
Παρότι βρισκόταν στο απόγειο της δημοτικότητάς του, ο Άλκης Γιαννακάς αποφάσισε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 να αποσυρθεί από τα φώτα. Ζούσε πιο ήσυχα, επιλέγοντας μια ζωή μακριά από τα μέσα και τις κοσμικές εμφανίσεις. Σε συνεντεύξεις φίλων του έχει αναφερθεί ότι «ήταν άνθρωπος με εσωτερική αναζήτηση και ανάγκη για ηρεμία».
Η ζωή του υπήρξε εξίσου κινηματογραφική με τους ρόλους του. Ο θυελλώδης δεσμός του με την ηθοποιό Γκιζέλα Ντάλι έγινε πρωτοσέλιδο στις δεκαετίες του ’60 και του ’70, με τον ίδιο να παραδέχεται χρόνια αργότερα ότι «ήταν ο πιο δυνατός έρωτας της ζωής μου». Τα τελευταία 25 χρόνια της ζωής του τα μοιράστηκε με τη σύντροφό του, Κατερίνα, που μίλησε συγκινημένη μετά τον θάνατό του: «Ήμασταν μαζί 25 χρόνια. Είχε έντονη προσωπικότητα, κάναμε όνειρα και σχέδια… αλλά η ζωή τα φέρνει αλλιώς».
Η επιδείνωση της υγείας και οι τελευταίες ημέρες
Σύμφωνα με πληροφορίες από κοντινούς του ανθρώπους, ο Άλκης Γιαννακάς αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας τους τελευταίους μήνες. Η αγαπημένη του φίλη, η ηθοποιός Άννα Φόνσου, αποκάλυψε πως «τον διασωλήνωσαν και την επόμενη μέρα έφυγε». Η είδηση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο, με δεκάδες συναδέλφους να εκφράζουν δημόσια την αγάπη και τον θαυμασμό τους.
Η τελευταία του πράξη - συγκίνηση στην κηδεία
Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε το πρωί της Πέμπτης στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Ελληνικό. Συγγενείς, φίλοι και άνθρωποι του θεάτρου βρέθηκαν εκεί για να τον αποχαιρετήσουν. Η ατμόσφαιρα ήταν φορτισμένη, με συγκίνηση, αλλά και βαθύ σεβασμό για έναν ηθοποιό που έζησε και έπαιξε με πάθος.
Η κληρονομιά του "ωραίου κακού"
Ο Άλκης Γιαννακάς υπήρξε κάτι παραπάνω από γόης της μεγάλης οθόνης· ήταν μια προσωπικότητα που ενσάρκωσε τον επαναστάτη, τον άνδρα με πάθος, αλλά και τον άνθρωπο που αναζητεί την αλήθεια πίσω από τα φώτα. Η γενιά του τον θυμάται ως «το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη», αλλά οι νεότεροι τον γνωρίζουν μέσα από τις επανεκδόσεις των ταινιών του και τα αφιερώματα των τηλεοπτικών καναλιών.
En
