Απαισιόδοξη όσον αφορά την έκβαση της δίκης για το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη εμφανίστηκε η Μαρία Καρυστιανού. Η πρόεδρος του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων της τραγωδίας βρέθηκε στην Πάρο για εκδήλωση ενημέρωσης και αγώνα για τη δικαίωση των 57 νεκρών του δυστυχήματος.


Καρυστιανού: "Βόμβα φυτεμένη" η τραγωδία των Τεμπών, το σχόλιο για τη δίκη

Μιλώντας στο ParosVoice.com, έκανε λόγο για «προδιαγεγραμμένο έγκλημα» και για «μηχανισμό συγκάλυψης» που ακολούθησε, απορρίπτοντας κατηγορηματικά τον όρο «ατύχημα», και τονίζοντας πως η τραγωδία ήταν μια «βόμβα φυτεμένη» στη μακροχρόνια εγκληματική αμέλεια και στη συνειδητή μη υλοποίηση του βασικού συστήματος ασφαλείας της «σύμβασης 717».




Η Μαρία Καρυστιανού σε ομιλία της στην εκδήλωση «Με τρένα και με πλοία», που συνδιοργάνωσε η Ένωση Γονέων & Κηδεμόνων Δήμου Πάρου και ο Σύλλογος Παραδοσιακού Οικισμού Παροικιάς, με την υποστήριξη του Δήμου Πάρου, στην οποία συμμετείχε και ο Δημήτρης Κεφαλάς, επιζήσας του τρίτου βαγονιού της τραγωδίας, υπογράμμισε ότι το ισχυρότερο μήνυμα είναι η μεταμόρφωση του πόνου σε «αφύπνιση» και πολιτική συνείδηση.

Όπως ανέφερε: «Ο αγώνας μου είναι πολιτικός», τονίζοντας ότι η κριτική είναι «υποχρέωση» του πολίτη. Παράλληλα, ζήτησε μια συλλογική συγνώμη στα νέα παιδιά της χώρας για την επικίνδυνη και διεφθαρμένη κοινωνία και υπογράμμισε ότι «πρέπει να αλλάξουν όλα… να γκρεμιστούν και να ξαναχτιστούν». Πρόσθεσε ότι η αρχή γι' αυτό είναι η Δικαιοσύνη και ότι ο αγώνας για τα Τέμπη πλέον δεν ανήκει μόνο στους πενθούντες.



Στη συνέχεια είπε: «Είναι αγώνας όλων των Ελλήνων προκειμένου να έχουμε ένα κράτος δικαίου», καθιστώντας σαφές πως ο αγώνας για τη ζωή προηγείται των κερδών. Κατηγόρησε το πολιτικό σύστημα, λέγοντας ότι όλες οι κυβερνήσεις συνέβαλαν στο έγκλημα παραλείψεως, επιτρέποντας στους υπεύθυνους να δρουν με ένα αίσθημα ατιμωρησίας που χρονολογείται από το 1986. Χαρακτήρισε το πρόβλημα ως βαθύτερο, ένα «διεφθαρμένο σύστημα αμοιβαίας κάλυψης, όπου όλοι συγκάλυπταν όλους».





Απαισιοδοξία για τη δίκη

Η Μαρία Καρυστιανού έκανε λόγο για «δεύτερη τραγωδία», αυτή της συγκάλυψης που ακολούθησε τη σύγκρουση. Επισήμανε το μυστηριώδες «μπάζωμα» των ευθυνών που έγινε «με εντολή πολιτική» και την απώλεια των κρίσιμων βίντεο ασφαλείας, με το βαρύ ερώτημα: «Τι ήταν τόσο σημαντικό που χρειαζόταν να εξαφανιστεί;». Παράλληλα, εμφανίστηκε απαισιόδοξη για τη δίκη, χαρακτηρίζοντας την ανάκριση «κλεισμένη με πάρα πολλά κενά» και προμηνύοντας μια δίκη που, όπως είπε, θα είναι «σικέ», με χαμηλά αδικήματα και λίγους κατηγορούμενους.

Καταλήγοντας είπε ότι η απόφαση να κατηγορηθούν πολιτικοί για πλημμέλημα, όπως οι Καραμανλής και Τριαντόπουλος, είναι «προσβλητική στη μνήμη των ανθρώπων μας» και εξέφρασε ευγνωμοσύνη για τις «μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις», δηλώνοντας εμφατικά: «Δεν μας δίνει απλά δύναμη και κουράγιο να συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Φοβίζει και το σύστημα». Όπως τόνισε, η λαϊκή βούληση στέκεται αντίπαλος στον μηχανισμό που προσπαθεί να διασπάσει τους συγγενείς.