Καθώς όλες οι δημογραφικές προβολές συγκλίνουν στο ότι μέχρι το 2050 η Ελλάδα θα έχει μετατραπεί σε μία από τις πιο γερασμένες χώρες της Ευρώπης, ένα κρίσιμο κενό γίνεται ολοένα και πιο εμφανές: η απουσία ενός οργανωμένου και επαρκούς δημόσιου δικτύου φροντίδας ηλικιωμένων. Οι ανάγκες αυξάνονται με ταχείς ρυθμούς, όμως οι δομές που καλούνται να τις καλύψουν παραμένουν σχεδόν αποκλειστικά ιδιωτικές, με μεγάλο εύρος τιμών και ασαφείς –σε αρκετές περιπτώσεις– συνθήκες διαβίωσης.

Την ίδια στιγμή, το δημογραφικό βαθαίνει. Η αύξηση του προσδόκιμου ζωής σε συνδυασμό με τη δραστική μείωση των γεννήσεων διαμορφώνει ένα κοινωνικό τοπίο στο οποίο οι ηλικιωμένοι υπερτερούν αριθμητικά των νεότερων γενεών. Οι οικογένειες καλούνται να διαχειριστούν ένα ολοένα και βαρύτερο φορτίο – οικονομικό, ψυχολογικό και πρακτικό – ενώ χιλιάδες ηλικιωμένοι βιώνουν τη μοναξιά και την ανασφάλεια, χωρίς επαρκή υποστήριξη.

Διαβάστε στο iapogevmatini.gr