Συνέντευξη στη Νανά Παλαιτσάκη

Η Αννα Φόνσου αποτελεί «κατηγορία» από μόνη της! Αυτό το γράφω γιατί η ζωή της θα μπορούσε να γίνει ταινία με εξαιρετικά εμπορική επιτυχία, καθώς η πρωταγωνίστρια διαθέτει τα πάντα, όλα. Ποια; Κόρη μανάβη, μεγάλωσε φτωχή, πολύ φτωχή, και κατάφερε ν’ αποκτήσει φήμη, να βιώσει μεγάλα πάθη, να την αποκαλέσουν «σύμβολο του σεξ», να προκαλέσει, να την ερωτευθούν και να τη φαντασιωθούν χιλιάδες άντρες μέσα από τις ταινίες της, να «δραπετεύει» απροσδόκητα από ασφαλείς σχέσεις με ισχυρούς άντρες, μόνο και μόνο γιατί έτσι ήθελε!

Αρνιόταν οποιαδήποτε συνέντευξη που θα αφορούσε στην ίδια ή στην εκάστοτε θεατρική παράσταση που «ανέβαζε» αν εμείς οι δημοσιογράφοι δεν σεβόμασταν το ότι θα μιλούσε οπωσδήποτε για «το Σπίτι του Ηθοποιού», με αποτέλεσμα χρόνια πριν να σκεφτόμαστε «Αμάν, με το κόλλημα της Φόνσου!» Ηταν και είναι αλήθεια.

Η Αννα, όπως μου είχε ομολογήσει στο γραφείο της, το οποίο διατηρεί στο «Σπίτι του Ηθοποιού», το μοναδικό έργο που ξεκίνησε στη ζωή της και ολοκλήρωσε είναι το συγκεκριμένο, καθώς συνήθιζε ν’ αφήνει ό,τι ξεκινούσε στα… μισά! Καιροί που είναι, έχω «ζηλέψει» πάρα πολύ την εμμονή της για την υλοποίηση μιας ιδέας, που ενέπνευσε τον Αντόνιο Μπαντέρας να τη «δανειστεί» και να την πραγματοποιήσει στην Ισπανία. Την έχω «ζηλέψει» γιατί εμείς οι δημοσιογράφοι δεν έχουμε κατορθώσει να δημιουργήσουμε το «σπίτι εκείνων που εργάστηκαν στα media» (δημοσιογράφοι και τεχνικοί). Με αποτέλεσμα συνάδελφοι να έχουν αναγκαστεί να κοιμηθούν, όταν κάποια κανάλια έκλειναν, μέσα στα σκηνικά, μέσα σε αυτοκίνητα ή «φιλοξενούμενοι» σε γνωστούς, περιμένοντας το συσσίτιο που η Ενωση Συντακτών φρόντιζε να στέλνει στους άπορους δημοσιογράφους.

«Νανά μου, στις εποχές που ζούμε πιστεύω ότι μόνο το χιούμορ μπορεί να μετριάσει το αδιέξοδό μας. Γι’ αυτό, κρίνε από μόνη σου πότε πρέπει να γελάσεις και πότε πρέπει να κλάψεις με τις απαντήσεις μου».

Τι ποσοστό ανεργίας υπάρχει στον κλάδο σας;

Μερικοί ισχυρίζονται ότι είναι στο 94%. Οι 100 που δουλεύουν σε τρεις δουλειές ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει ανεργία. Τα συμπεράσματα δικά σου.

Την εποχή των capital controls πώς επιβιώνει το «Σπίτι του Ηθοποιού», που δεν είναι απλά ένα καταφύγιο ανθρώπων που βρέθηκαν κυριολεκτικά στον δρόμο, αλλά ένα έργο ζωής για σένα την ίδια;

Capital control, ελληνιστί όριο αναλήψεων. Αυτός ο όρος μού έχει γίνει έμμονη ιδέα. Capital control σε ελάχιστες καταθέσεις; Αχ! Αν κρατήσει, πώς θα μπορέσει να επιβιώσει ένα εξαώροφο κτίριο με τόσους ανθρώπους μέσα και προσωπικό; Ούτε 5€ σε κάθε όροφο. Ετσι κι αλλιώς δύσκολα επιβίωνε, σκέψου τι γίνεται τώρα!

Φοβάσαι ότι το «Σπίτι του Ηθοποιού» μπορεί να μην αντέξει να συνεχίσει να παρέχει υπηρεσίες;

Γενικώς βαρέθηκα να φοβάμαι. Να φοβάμαι για την πατρίδα, να φοβάμαι ότι πολύ δύσκολα θα ξαναβρούμε το χαμόγελό μας εμείς οι Ελληνες, να φοβάμαι για τα παιδιά που μεγαλώνουν, να φοβάμαι για τα παιδιά που φεύγουν. Φοβάμαι για την τέχνη, η μόνη ελπίδα να σωθούμε. Ε, να μη φοβάμαι και για το «Σπίτι του Ηθοποιού»;

Τι περικοπές έχεις κάνει στη δική σου καθημερινότητα για να μπορείς να συντηρείς με ποιότητα τους ανθρώπους εκείνους που βρίσκουν καταφύγιο στο «σπίτι» σας;

Ετσι κι αλλιώς την αφαίρεση την έχω κάνει εδώ και πολλά χρόνια στη ζωή μου. Τώρα αποφάσισα να πηγαίνω κάθε μέρα στο κομμωτήριο, να αγοράζω κάθε μέρα ένα ζευγάρι παπούτσια και να πηγαίνω στα spa για ξε-spa! Αχ, βρε Νανά μου! Οταν κάποιος έχει γεννηθεί φτωχός δεν φοβάται να ξαναγίνει φτωχός. Είναι σαν ένα έργο που το έχω παίξει πολλά χρόνια και το ξέρω καλά.

Ποιοι σε βοηθάνε, Αννα;

Η θεία μου η Ανδρονίκη, ο θείος ο Πέτρος, η εγγονή μου, 4 χρόνων, και… Δεν με βοηθάει κανένας. Ομως, οι άνθρωποι που εργάζονται για το «Σπίτι του Ηθοποιού» έχουν πιστέψει στο έργο μου και είναι πάντα κοντά μου.

Εχεις αυτούς τους καιρούς βοήθεια από το κράτος ή η βοήθεια προκύπτει από άλλες πηγές - Αρχιεπισκοπή, ιδιώτες, ηθοποιούς που έχουν οικονομική δυνατότητα;

Οσον αφορά στο υπουργείο Πολιτισμού, όπου απευθυνόμαστε, ώσπου να μάθουμε ποιος είναι υπουργός, έχει αλλάξει. Κι άντε πάλι στον καινούργιο, να ξαναεξηγήσουμε τι σπουδαίο έργο παράγει το «Σπίτι του Ηθοποιού» για τους συναδέλφους μας και να ζητήσουμε για άλλη μια φορά τα λεφτά που μας χρωστάνε, ώστε να έχουμε τη δυνατότητα να το συντηρούμε.

Οσον αφορά στις άλλες πηγές που ανέφερες, μια αστείρευτη πηγή είναι ο Αρχιεπίσκοπος, τον οποίο ευχαριστούμε για άλλη μια φορά, και κάποιοι φίλοι μου, που θέλουν να κρατήσουν την ανωνυμία τους. Η δική μου πηγή κοντεύει να στερέψει.

Για την περίθαλψη των ανήμπορων ν’ ανταποκριθούν σε θέματα υγείας ηθοποιών τι γίνεται; Σε βοηθάνε εθελοντές γιατροί, νοσοκομεία, κλινικές;

Μπορώ να σου πω ότι πάντα πίστευα ότι οι γιατροί είναι ευαίσθητοι, μας το έχουν αποδείξει και ελπίζω να συνεχίσουν. Αν και εμείς οι ηθοποιοί είμαστε πολύ υγιείς και στο μυαλό και στο σώμα και στην ψυχή.

Το χειρότερο σενάριο για το «Σπίτι του ηθοποιού» ποιο είναι;

Να μην μπορεί να επιβιώσει.

Πού έχεις απευθυνθεί για βοήθεια;

Στο ΕΚΑΒ!

Γνωρίζω ότι γιατροί που αγαπάνε πάρα πολύ το θέατρο και τους ανθρώπους του προσφέρουν εντελώς εθελοντικά τις υπηρεσίες τους στους άπορους ηθοποιούς. Ποιες ειδικότητες χρειάζεσαι να προσφέρουν εθελοντική εργασία;

Ψυχιάτρους, ψυχολόγους, ψυχοθεραπευτές, φυσικοθεραπευτές και αναλυτές οικονομικών.

Η δική σου ιδέα για το «Σπίτι του Ηθοποιού» ενέπνευσε τον Μπαντέρας να προωθήσει κάτι ανάλογο στην Ισπανία. Οπως, επίσης, και η Ρουμανία υιοθέτησε την ιδέα σου αυτή. Σε τι φάση βρίσκεται η συνεργασία σου μαζί τους;

Είναι ντροπή να έχει γίνει το «Σπίτι του Ηθοποιού» στο Βουκουρέστι και στη Μαδρίτη και να μην μπορεί να γίνει στην Αχαρνών. Anyway, που λένε και οι φίλοι μας οι Αγγλοι. Θέλω να σου πω ότι αυτό τον καιρό συνεργάζομαι με Ελληνορουμάνους ηθοποιούς σε ένα ελληνικό έργο, το οποίο σκηνοθετώ και του οποίου η πρεμιέρα είναι τον Οκτώβρη. Γι’ αυτό και πηγαινοέρχομαι συχνά στο Βουκουρέστι, το οποίο αγαπώ, και θα ανεβάσω και στο Εθνικό Θέατρο του Βουκουρεστίου έναν μονόλογο, τον «Μανώλη…!» του Γιώργου Νεοφύτου, σε σκηνοθεσία Κώστα Βαγιανού, τον οποίο είχα παρουσιάσει και στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Εχεις εικόνα πόσοι από τους ανθρώπους που αγαπήσαμε και αγαπάμε στερούνται ακόμη και τα απαραίτητα; Μπορείς να μου δώσεις κάποια παραδείγματα, χωρίς ν’ αναφερθούμε σε ονόματα για λόγους διακριτικότητας;

Ξέρω ότι είναι πολλοί. Με τις μικρές μας δυνατότητες το έχουμε αποδείξει, άλλωστε, πόσο κοντά τους είμαστε, είτε τους φιλοξενούμε είτε όχι, παρέχοντάς τους τα απαραίτητα για να είναι η ζωή τους καλύτερη. Γιατί πιστεύω, πρώτον, ότι δεν πρέπει να σκοτώνουμε τα άλογα όταν γεράσουν και, δεύτερον, ότι η Πολιτεία έπρεπε να έχει μεριμνήσει για τους καλλιτέχνες της Ελλάδας, τους ποιητές, τους εικαστικούς, που είναι ο καθρέφτης αυτής της χώρας, και είναι και το μόνο που παράγουμε ακόμα.

Τι μπορεί να κάνει εκείνος που θα μας διαβάσει σήμερα και θα θελήσει να προσφέρει βοήθεια στην τεράστια προσπάθεια που κάνεις;

Κατ’ αρχάς, να μας διαβάσει! Πιστεύω ότι όταν κάποιος θέλει να βοηθήσει, θα βρει τον τρόπο. Είναι πολύ εύκολο να βρει κάποιος  το «Σπίτι του Ηθοποιού» και να επικοινωνήσει μαζί μας για να του βρούμε τη λύση…

«Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ... ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΣ ΣΤΗ ΛΑΧΑΝΑΓΟΡΑ!»


Ποια ήταν η χειρότερη περίοδος της δικής σου ζωής και πώς τη διαχειρίστηκες;

Πιστεύω ότι αν ξαναγεννιόμουν θα αφαιρούσα 15 χρόνια από τη ζωή μου, έτσι κι αλλιώς τα έχω αφαιρέσει γιατί κρύβω την ηλικία μου (γέλιο). Ημουν πολύ νέα, δεν ήξερα τότε από διαχείριση και άφησα τη ζωή να πάρει μόνη της τον δρόμο της. Μόνη της, μόνη της, αλλά την έπιασα από τα μαλλιά.

Ο κόσμος πιστεύει ότι είσαι πάρα πολύ ευκατάστατη, ότι δεν αντιμετωπίζεις προβλήματα επιβίωσης, ούτε αντιμετώπισες ποτέ, και ότι απλά κάνεις το χόμπι σου. Είναι έτσι;

Εχω πολλά χόμπι. Κάθε απόγευμα κάνω ιππασία, παίζω τένις, κάνω σκι και στη θάλασσα και στην Ελβετία, που είναι πιο σκληρό το χιόνι. Εχω πλούσιους συγγενείς, είμαι ανιψιά του Βαρδινογιάννη, πρώτη ξαδέλφη του Λάτση και με είχε βαφτίσει ο Ωνάσης! Anyway, επαναλαμβάνω, ο πατέρας μου ήταν βιομήχανος στη λαχαναγορά και η μητέρα μου τραγουδίστρια στην όπερα και για εξάσκηση φώναζε «πεπόνια αργίτικα, ζαρζαβατικά, ντομάτες» κι έτσι το ντο έφτανε πολύ ψηλά. Οσο για μένα και την αδελφή μου, μεγαλώσαμε μεταξύ Ελβετίας και Ελλάδας στα κολέγια. Εξ ου και πολύγλωσσες…

Ποιοι είναι εκείνοι που έχουν δώσει την «ψυχή τους» για να βοηθήσουν το «Σπίτι» σας;

Να σου πω… την ψυχή τους δεν την έδωσε κανένας, για πάρτη τους την έχουν. Αλλά, για να μιλήσουμε και λίγο σοβαρά, όποτε χρειάζομαι τους συναδέλφους μου, τους οποίους αγαπώ όλους, είναι κοντά μου.