Της Ανθής Βούλγαρη - Εφημερίδα Freddo

«Σας παρακαλώ, βοηθήστε το παιδί μου», είναι η έκκληση της μητέρας της άτυχης Ασπασίας, την οποία πριν από περίπου δύο χρόνια πυροβόλησε ο πατέρας της στο κεφάλι αφήνοντάς την με 99% αναπηρία για όλη της τη ζωή. Σήμερα η μητέρα της άτυχης κοπέλας, μη μπορώντας να αντέξει άλλο τα έξοδα που απαιτούνται για τη νοσηλεία του παιδιού της, απευθύνει έκκληση προς τον πρωθυπουργό της χώρας και προς κάθε αρμόδιο υπουργό να σταθούν κοντά στην κόρη της, ενώ στέλνει το δικό της μήνυμα σε κάθε γυναίκα που βιώνει ενδοοικογενειακή βία.

Το δράμα

Η αρχή του δράματος εκτυλίχθηκε το μεσημέρι της 12ης Αυγούστου του 2013. Ο εν διαστάσει σύζυγος της Σπυριδούλας Φατούρου έτρωγε με την κόρη τους Ασπασία σε μια ταβέρνα στο κέντρο της πόλης του Αργους, όπου ζούσαν. Οταν η μικρή σηκώθηκε για να πάει μέχρι το περίπτερο ο πατέρας της την πυροβόλησε στο κεφάλι, θέλοντας να εκδικηθεί με αυτό τον τρόπο τη σύζυγό του. Οι δύο σφαίρες από το όπλο του δράστη διαπέρασαν το κεφάλι της Ασπασίας και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου άλλαξε όλη της η ζωή.

Η ιστορία της Ασπασίας συντάραξε το πανελλήνιο. Για εννέα μήνες η κοπέλα νοσηλευόταν σε κωματώδη κατάσταση στην εντατική μονάδα του ΚΑΤ, ενώ μόλις συνήλθε μεταφέρθηκε στο εξειδικευμένο ιδιωτικό κέντρο θεραπείας «Ανιμα», στη Λάρισα, όπου ζει στο ίδιο δωμάτιο μαζί με τη μητέρα της τους τελευταίους μήνες.

Μάνα και κόρη παλεύουν μαζί, ωστόσο τα οικονομικά περιθώρια στενεύουν και η νοσηλεία στο εξειδικευμένο κέντρο αποκατάστασης, που είναι το μοναδικό σε όλη την Ελλάδα, θεωρείται απαραίτητη. «Τα πάγια έξοδα κάθε μήνα είναι 1.500 ευρώ για τη νοσηλεία.

Μπορεί να προκύψουν και άλλα κατά τη διάρκεια του μήνα, ανάλογα με την κατάσταση της Ασπασίας», εξηγεί η κυρία Φατούρου και περιγράφει την καθημερινότητα των δύο τους μέσα στο δωμάτιο με τους ροζ τοίχους και τις πεταλούδες, που κάθεται και χαζεύει η Ασπασία για ώρες. «Καθημερινά η Ασπασία ξεκινάει το πρόγραμμα αποκατάστασης από τις 9 το πρωί και τελειώνει στις 7 το απόγευμα. Εγώ είμαι πάντα δίπλα της.

Δυστυχώς, δεν μπορώ να δουλέψω και το σπίτι μας είναι μακριά, στο Αργος. Ο,τι περιουσία είχα την πούλησα προκειμένου να καλύψω τα νοσήλια. Δυστυχώς το κράτος είναι άφαντο. Οχι μόνο για το δικό μου το παιδί, αλλά και για πολλά άλλα που είναι στην ίδια κατάσταση με την Ασπασία. Οποιος δεν έχει χρήματα σε αυτή τη χώρα αφήνεται στη μοίρα του», λέει με δάκρυα στα μάτια η κυρία Φατούρου και τονίζει:

«Ευτυχώς η αγάπη που έχει δείξει ο κόσμος τόσο έμπρακτα, μου έχει δώσει δύναμη αλλά και βοήθεια, για να μπορέσει η Ασπασία να συνεχίσει το πακέτο των θεραπειών που είναι απαραίτητο για να μπορέσει ο εγκέφαλός της να πάρει ερεθίσματα και να λειτουργήσει όσο πιο πολύ γίνεται και πάλι».

Επικοινωνεί

Οπως μας είπε η κυρία Σπυριδούλα, η κόρη της έχει σημειώσει σημαντική βελτίωση, ωστόσο ποτέ δεν θα μπορέσει να επανέλθει 100%: «Επικοινωνεί. Καταλαβαίνει και προσπαθεί. Συνεννοείται με τα μάτια ή κουνώντας το κεφάλι της. Θυμάται τα πάντα. Μέχρι και πριν από μερικούς μήνες έκλαιγε συνεχώς. Πρόσφατα άρχισε να χαμογελάει και πάλι. Δεν ξέρω αν θυμάται τη σκηνή του πυροβολισμού, ωστόσο, όταν τη ρώτησαν οι ψυχολόγοι αν της λείπει ο πατέρας της, εκείνη έγνεψε αρνητικά».

 Η ιατρική επιτροπή που εξέτασε την Ασπασία έκρινε πως έχει 99% αναπηρία και πως σε όλη της τη ζωή θα χρειάζεται έναν συνοδό. Αυτό σημαίνει πως δικαιούται ένα επίδομα αναπηρίας, τόσο αυτή όσο και η μητέρα της, ωστόσο, σύμφωνα με την κυρία Φατούρου, ο ΟΓΑ έκοψε το επίδομα του συνοδού με την αιτιολογία ότι δεν έχει 100% αναπηρία. «Δεν πίστευα στα αυτιά μου! Το επίδομα της Ασπασίας είναι κοντά στα 500 ευρώ. Δεν ξέρω πώς θα τα βγάλουμε πέρα. Αν βγούμε από το κέντρο αποκατάστασης θα είναι σαν να καταδικάζω το παιδί μου. Η κατάστασή της μπορεί να χειροτερεύσει και πάλι. Τους τελευταίους δύο μήνες είχαμε πάλι περιπέτειες με τη βαλβίδα του εγκεφάλου της», λέει η κυρία Σπυριδούλα και συνεχίζει: «Ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί».

Το μήνυμα κατά της βίας

Η Σπυριδούλα Φατούρου νιώθει πως έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η κόρη της και στέλνει ένα πολύ σημαντικό μήνυμα σε όλες τις γυναίκες που βιώνουν ενδοοικογενειακή βία. «Εγώ φταίω, που δεν έφυγα όταν έπρεπε. Καμία γυναίκα δεν πρέπει να δέχεται να τη χτυπάει ο σύζυγός της. Αν το κάνει μία φορά, θα το ξανακάνει. Είναι νόμος. Είναι προτιμότερο ένα καλό διαζύγιο παρά ένας άσχημος γάμος», λέει, και καταγγέλλει ταυτόχρονα την αδιαφορία της Πολιτείας. «Πέντε φορές είχα καταγγείλει κακοποίηση και μόνον οι τρεις έχουν καταγραφεί στα πρακτικά. Πάντα με ρωτούσαν στην Αστυνομία τι είχα κάνει. Αν τον είχαν συλλάβει δεν θα γινόταν τίποτα από όλα αυτά», λέει μη μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά της. «Πρέπει να μείνω δυνατή, για το παιδί μου. Με τη βοήθεια του Θεού θα τα καταφέρουμε», συμπληρώνει με λυγμούς και παρακαλεί κάθε αρμόδιο να βοηθήσει την κόρη της.