Του Γ. Κατσίγιαννη - εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Την περίοδο της μεγάλης μάχης στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ για τη διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου, πέρα από τους κεντρικούς πρωταγωνιστές για τη διεκδίκηση της αρχηγίας, δηλαδή τους Κώστα Σημίτη και Ακη Τσοχατζόπουλο, οι άνθρωποι που κινούσαν τα νήματα για λογαριασμό των δύο υποψηφίων, έχοντας αναλάβει χρέη αρχιστρατήγων στα επιτελεία τους, ήταν οι αμέσως επόμενοι πιο δημοφιλείς στην πολιτική και δημοσιογραφική πιάτσα. Για τον μεν Κ. Σημίτη ήταν ο Θεόδωρος Τσουκάτος για τον δε Ακη Τσοχατζόπουλο ήταν ο Αντώνης Κοτσακάς.

Η ΗΤΤΑ

Ο Αντ. Κοτσακάς σε εκείνη την ιστορική εσωκομματική αναμέτρηση ήταν ο μεγάλος ηττημένος, καθώς ο άνθρωπος που ήθελε να κάνει «αρχηγό», δηλαδή ο Α. Τσοχατζόπουλος, ηττήθηκε κατά κράτος από την ομάδα των «εκσυγχρονιστών» του Κ. Σημίτη. Ωστόσο, ο Α. Κοτσακάς, δεξί χέρι του Α. Τσοχατζόπουλου από τη δεκαετία του 1980, τότε που κάποιοι τον «αποκαλούσαν» περιπαικτικά «εργοδηγό» του, συνδέοντας το γεγονός ότι άσκησε με επιτυχία τη συγκεκριμένη επαγγελματική του ιδιότητα όταν ο έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ είχε το χαρτοφυλάκιο των Δημόσιων Εργων στην πρώτη κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου, κατάφερε να δικαιώσει τους αγώνες του για τα σοσιαλιστικά ιδεώδη με καθυστέρηση περίπου 20 ετών.

Αυτό που δεν κατάφερε, υπηρετώντας πιστά και εχέμυθα τον Α. Τσοχατζόπουλο, που αποτελούσε την «αριστερή συνείδηση» του ΠΑΣΟΚ, απέναντι στη δεξιόστροφη πολιτική των «εκσυγχρονιστών» και του Κ. Σημίτη, ο Α. Κοτσακάς το πέτυχε με την επιλογή που έκανε πριν από τέσσερα χρόνια να εγκαταλείψει το ΠΑΣΟΚ και να στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλ. Τσίπρα.

Μάλιστα, ο τελευταίος στην πρόσφατη συνεδρίαση της Κ.Ε. του κόμματος τον πρότεινε για τη θέση της Πολιτικής Γραμματείας, του ανώτατου καθοδηγητικού οργάνου της Κουμουνδούρου, δίνοντας εντολή να υποστηριχθεί από όλα τα μέλη του οργάνου. Αποτέλεσμα ήταν να εκλεγεί πανηγυρικά, καθώς κατέλαβε τη δεύτερη θέση.

Τον πρώτο χρόνο, δηλαδή το διάστημα 2011-2012, ο Α. Κοτσακάς αρνιόταν ότι αγωνίζεται για λογαριασμό της Κουμουνδούρου, καθώς δεν ήθελε να επιβεβαιωθεί η κριτική ότι ο Αλ. Τσίπρας «συγκεντρώνει» στον περίγυρό του την ομάδα του Α. Τσοχατζόπουλου. Επειδή, δε, εκείνη την περίοδο το θέμα είχε πάρει διαστάσεις, επιχείρησε να περάσει στην αντεπίθεση, διαψεύδοντας οποιαδήποτε εμπλοκή του στις «σκοτεινές» δραστηριότητες του Α. Τσοχατζόπουλου, καθώς επίσης ότι είχε «προσχωρήσει» στον ΣΥΡΙΖΑ.

«ΑΠΟΛΟΓΙΑ»

 «Αλλο ένα σημείο που σκόπιμα παραλείπουν, με σκοπό τη δημιουργία εντυπώσεων, οι κάθε λογής ερασιτέχνες “δημόσιοι κατήγοροι” είναι ότι δεν είχα ποτέ οποιουδήποτε τύπου συμμετοχή στις κυβερνητικές και σε όποιες άλλες δραστηριότητες του εν λόγω προσώπου, πλην των κομματικών. Ο χαρακτηρισμός μου ως “στενού συνεργάτη” παραπέμπει τεχνηέντως στο σύνολο των δραστηριοτήτων του κ. Τσοχατζόπουλου και αυτό είναι τουλάχιστον ανέντιμο από όσους το επιχειρούν», ανέφερε ο κ. Κοτσακάς.

Βεβαίως, όσοι του άσκησαν κριτική ποτέ δεν ισχυρίστηκαν ότι «συμμετείχε στις παράνομες ενέργειες» του Α. Τσοχατζόπουλου, αναρωτιούνταν όμως γιατί ένας τόσο ευφυής πολιτικός ποτέ δεν αναρωτήθηκε πώς απέκτησε τόσο μεγάλη περιουσία ο πολιτικός του προστάτης στο ΠΑΣΟΚ, καθώς τα όποια αξιώματα απέκτησε, όπως αυτό του υπουργού Αιγαίου, τα όφειλε στη στενή πολιτική σχέση που είχε μαζί του.

Κυρίως, δε, η απορία αυτή των επικριτών του σχετιζόταν με το γεγονός ότι δεν πήρε «χαμπάρι» τον νεοπλουτισμό του Α. Τσοχατζόπουλου, όταν απέκτησε την πολυκατοικία στην Κυψέλη, επί της οδού Κομνά Τράκα, η οποία πεζοδρομήθηκε επί τούτου, για να εξυπηρετεί καλύτερα τις λειτουργικές ανάγκες του γραφείου-στρατηγείου του πρώην υπουργού, από το οποίο οργανώνονταν όλες οι εσωκομματικές κινήσεις του από τον Α. Κοτσακά, που ήταν επικεφαλής της ομάδας του.

Η δυναμική σταμάτησε το «κρυφτό»

Η δυναμική που απέκτησε ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε ότι η ανησυχία του Α. Κοτσακά να μην αναδειχθεί η «ταύτισή» του με τον Α. Τσοχατζόπουλο και χρεωθεί ο Αλ. Τσίπρας το πολιτικό παρελθόν του δεν μεταφραζόταν σε ανυπολόγιστο κόστος και, ως εκ τούτου, δεν είχε λόγο να υφίσταται. Ετσι, λοιπόν, ΣΥΡΙΖΑ και Κοτσακάς έπαψαν να κρύβουν τη «σχέση» που ανέπτυξαν στο πλαίσιο της «αντιμνημονιακής» ταύτισής τους.

Βέβαια, ο Α. Κοτσακάς παρέμεινε στο «μνημονιακό» ΠΑΣΟΚ μέχρι τον Ιούνιο του 2011, καθώς τότε υπέβαλε την παραίτησή του από το κόμμα που υπηρέτησε πιστά από ιδρύσεώς του. Δεν έφυγε, δηλαδή, την επομένη της υπογραφής του πρώτου Μνημονίου, μαζί με εκατοντάδες στελέχη του ΠΑΣΟΚ.

Η ένταξή του στον ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε τον δρόμο σε εκατοντάδες οργανωμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία στο παρελθόν είχαν συμβάλει στον αγώνα που έδινε για να ανακηρυχθεί ο Α. Τσοχατζόπουλος πρόεδρος του κόμματος. Επίσης, με τον Αλ. Τσίπρα φέρεται να μην ήρθε... πρώτη φορά αριστερά μαζί του την τελευταία τετραετία, αλλά από τότε που ο σημερινός πρωθυπουργός υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία και, όπως έχει ομολογήσει και ίδιος, είχε «άκρες» στο Πεντάγωνο, όταν ΥΕΘΑ ήταν ο Α. Τσοχατζόπουλος.

Ακόμα, μαζί με τον Α. Κοτσακά «προσχώρησε» στον ΣΥΡΙΖΑ η κόρη του, Δώρα, η οποία εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Ιδρυμα «Ν. Πουλαντζάς», που ανήκει στην Κουμουνδούρου.