Την 1η Οκτωβρίου 1987 η Ασφάλεια Αθηνών συλλαμβάνει τον Μάκη Μπουκουβάλα στην πλατεία Εξαρχείων μέσα στην καφετέρια TSAF –στέκι των αναρχικών της εποχής εκείνης. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο είχαν βρεθεί δακτυλικά αποτυπώματα στη «γιάφκα» της οδού Καλαμά στα Σεπόλια. Τα δημοσίευματα κάνουν λόγο για τον εξοπλισμό της «Αντικρατικής Πάλης» αλλά και άλλων οργανώσεων. Η Κατερίνα Γώγου από τις πρώτες μέρες και πριν δυναμώσει το κύμα της συμπαράστασης στέλνει τους συντροφικούς της χαιρετισμούς στον κρατούμενο των φυλακών Κορυδαλλού Μάκη Μπουκουβάλα. «Επειδή οι καιροί παραγίναν σκοτεινοί και δεν μπορείς να ‘χεις πουθενά εμπιστοσύνη και για τίποτα , γράφω για να σου πω πως είμαστε εδώ και πως ότι είναι δυνατόν κι αδύνατον θα γίνει» σημειώνει μεταξύ άλλων στη φορτισμένη επιστολή της που δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία στις 9 Οκτωβρίου 1987. «Να συλληφθούν οι συνήθεις ύποπτοι» ήταν η φράση από την πασίγνωση ταίνια «Καζαμπλάνκα» που χρησιμοποίησε ο Μπουκουβάλας όταν συνελήφθη με τον Γ. Μπουκετσίδη για τη «γιάφκα Καλαμά» και τελικώς αμφότεροι κατηγορήθηκαν για πλημμελήματα. Οι «συνήθεις ύποπτοι» με τη Γώγου και τα άλλα παιδιά της πλατείας άφησαν ξεχωριστό χνάρι στην κουλτούρα της εποχής τους.

H επιστολή της Γώγου που δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία το 1987 και περιήλθε πρόσφατα στα χέρια του «Π» είναι η εξής: 

«Αθήνα, 8 Οκτωβρίου 1987
Πέρα από οποιεσδήποτε ενέργεις συμπαράστασης γίνουν, από «κάθε σκεπτόμενο Άνθρωπο» , το : Άνθρωπο κεφαλαίο, όπως το ζήτησες, πέρα από διανοούμενους και καλλιτέχνες (πόσοι άραγε μείνανε;) θεωρώ υπέρτατο χρέος μου, να υπερασπιστώ τις αξίες για τις οποίες θεωρείσαι ένοχος και τρομοκράτης, γιατί είναι και δικές μου αξίες και αν κατά την «αντιληψή τους» είσαι ένοχος , τότε καλά θα κάνουν να συλλάβουν κι εμένα και όποιον ανήκει σε κάποιον χώρο , που έμβλημα του έχει, την Ελευθερία, την Ισότητα, την Αλληλεγγύη και τον έρωτα για τον Άνθρωπο και τη ζωή. 
Δεν έχω καμία διάθεση να κάνω «πολιτικές» αναλύσεις, να μιλήσω για σκοπιμότητες και για εκπαιδευμένα ντόπερμαν, ξέρω όμως εσένα και αν και δεν πιστεύω πως μια επιστολή στις εφημερίδες κάνει την «κοινή γνώμη» ν’ αλλάξει γνώμη, ούτε πως οι καραμπινιέρι θα πάψουν να χάνουν την ψυχραιμία τους και να τραβάνε κουμπούρια (θυμήσου Καλτεζά, 15 χρονών και τον διάτρητο Πρέκα, που μπορούσαν άνετα να συλλάβουν αντί να τον γαζώσουν) αλλά Μάκη, έχουνε φατρίες μεταξύ τους, άνρθωποι είναι, κουμπούρια τους δώσανε, τι; Να σκουριάσουν; Άλλωστε Μάκη, χωρίς τους Αναρχικούς, τι δουλειά θα ‘χαν να κάνουν; Αφού ξέρουμε…
Παρ΄ όλα αυτά, επειδή οι καιροί παραγίναν σκοτεινοί και δεν μπορείς να ‘χεις πουθενά εμπιστοσύνη και για τίποτα, γράφω για να σου πω, πως είμαστε ΕΔΩ και πως ό,τι είναι δυνατόν κι αδύνατον θα γίνει. 
Γράφω σε σένα, χωρίς να διαχωρίζω τη θέση μου κι απέναντι στους άλλους συντρόφους «τρομοκράτες» Ευαγγ. Βογιατζή, Χρ. Μαρίνο και Κλ. Σμυρναίο, αλλά απλά, γιατί μαζί γνωριζόμαστε 15 χρόνια. 
Με αγάπη, πίστη και σεβασμό 

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ 
Υ.Γ. …φιάσκο είναι θα περάσει»