Μία σημαντική μέρα ήταν η σημερινή για την ιστορική Β’ Μοίρα Καταδρομών (Β’ ΜΚ) της Νάουσας, την παλαιότερη από τις λεγόμενες «Βόρειες» Μοίρες Καταδρομών των Ειδικών Δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού. 

Αυτό γιατί σήμερα το Διοικητήριο της Μοίρας έλαβε την ονομασία προς τιμήν του διατελέσαντος πρώην Διοικητού της Συνταγματάρχου (ΠΖ-ΚΔ) Σεραφείμ Καλλέα, ο οποίος πέθανε σαν σήμερα στις 11 Μαρτίου 2011, από καρδιακή προσβολή στο γραφείο του στην Ι Μεραρχία Πεζικού – Ειδικών Δυνάμεων, όπου υπηρετούσε ως επιτελής.
Τραγική όσο και συγκλονιστική μορφή στη σημερινή τελετή ήταν ο πατέρας του εκλιπόντος, Αντιστράτηγος ε.α. Καλλέας, και αυτός παλαιός Καταδρομέας, ο οποίος παρά τον ανείπωτο πόνο, μίλησε εκ μέρους της οικογενείας και έκλεισε την εκδήλωση. 

Στη σημερινή τελετή παρέστησαν ο Διοικητής της Ιης ΜΠ Υποστράτηγος Αντώνιος Νομικός, ο Διοικητής της 1ης Ταξιαρχίας Καταδρομών – Αλεξιπτωτιστών Ταξίαρχος Νικόλαος Φλάρης, ο σημερινός Διοικητής της Β’ ΜΚ, τοπικές αρχές της Ναούσης, συγγενείς του Συνταγματάρχου Καλλέα και παλαιοί Καταδρομείς.    

Ο Συνταγματάρχης (ΠΖ) Σεραφείμ Καλλέας ήταν απόφοιτος της Τάξεως 1990 της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, από νεαρός ανθυπολοχαγός εντάχθηκε στις Ειδικές Δυνάμεις, όπως και ο πατέρας του, και πέρασε όλα τα Σχολεία αυτών. Διετέλεσε Διοικητής της Β’ Μοίρας Καταδρομών, ως Αντισυνταγματάρχης, την περίοδο 16/7/2009 – 19/8/2010, ενώ ως προελέχθη αποβίωσε στο γραφείο του στην Ι ΜΠ σε ηλικία μόλις 42 ετών, αφήνοντας πίσω του γυναίκα και ένα ανήλικο κοριτσάκι. 

Μία ιστορία, άγνωστη στους πολλούς, ήταν ότι ο άτυχος αξιωματικός είχε άλλη μία φορά διασταυρωθεί με τον θάνατο, όταν το 1992, νεαρός ανθυπολοχαγός Μοίρας Καταδρομών, είχε τραυματιστεί σοβαρά στη διάρκεια της μεγάλης ασκήσεως «Παρμενίων 1992» όταν η οβίδα από βολή αυτοκινούμενου πυροβόλου που εκινείτο δίπλα σε αυτόν και την διμοιρία του έσκασε προώρως, ευθύς μετά την έξοδό της από την κάνη. Τότε τον είχε σώσει ο αναπτήρας «Ζίππο» που έφερε στην αριστερή τσέπη της φόρμας του, στο ύψος της καρδιάς, όπου είχε σταματήσει το θραύσμα στην πορεία του προς την καρδιά. Από τότε φιλούσε ως πολύτιμο κειμήλιο τον αναπτήρα αυτό. Δεκαεννιά χρόνια αργότερα η καρδιά του Καταδρομέα τον «πρόδωσε». 

Τώρα πέρασε στην αιωνιότητα και όλοι πηγαίνοντας στην Β’ΜΚ θα βλέπουν το όνομά του.

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΚΟΜΑΝΤΟΣ!

Λ.Σ.Μ.