Λειτουργεί εδώ και 12 χρόνια, αλλά είναι ελάχιστα γνωστό στο ευρύ κοινό, παρά τα σπουδαία εκθέματα που έχει να παρουσιάσει για την ιστορία και τη δράση της Κτηνιατρικής Υπηρεσίας του Ελληνικού Στρατού.

Πρόκειται για το Moυσείο Στρατιωτικής Κτηνιατρικής Υπηρεσίας, το οποίο εγκαινιάστηκε στις 23 Μαρτίου 2005 και είναι μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα, καθώς η μόνιμη έκθεσή του περιέχει αμιγές κτηνιατρικό και ιππωνιακό υλικό, από την ίδρυση της Κτηνιατρικής Υπηρεσίας του Ελληνικού Στρατού, κάτι που έγινε το 1904, μέχρι σήμερα και πιο συγκεκριμένα μέχρι το 19990, οπότε και καταργήθηκε το Ιππωνιακό Τμήμα.

Το Μουσείο περιλαμβάνει εκθέματα τεσσάρων περιόδων της Ελληνικής Στρατιωτικής Κτηνιατρικής Υπηρεσίας, που είναι οι εξής:

-- Πρώτη περίοδος (1904-1922), κατά την οποία ιδρύεται η Κτηνιατρική Υπηρεσία και συγκροτούνται τα πρώτα Κτηνιατρικά Νοσοκομεία σε Αθήνα (1904), Λάρισα (1912) και Θεσσαλονίκη (1914).

-- Δεύτερη περίοδος (1922-1944), κατά την οποία το Κτηνιατρικό Σώμα ανεξαρτητοποιείται από τη Διεύθυνση Ιππωνιών και ξεκινά η λειτουργία των μικροβιολογικών εργαστηρίων τροφίμων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

-- Τρίτη περίοδος (1945-1962), κατά την οποία συστήνεται το Σώμα Κτηνιατρικού και Ιππωνιών με τη συγκρότηση της Σχολής Εφαρμογής Κτηνιατρικού, Αποσπασμάτων Κτηνιατρικού και Ιππωνιών, νοσοκομείων κτηνών και αποθηκών κτηνιατρικού υλικού. Συμφώνως με το σχετικό ενημερωτικό του ΓΕΣ «Σημαντικό πρεσβευτή της περιόδου, αποτελεί το κτήριο του Πεταλωτηρίου, καθώς το 1961 η Σχολή Πεταλωτών-Πεταλουργών μετασταθμεύει από τη Θεσσαλονίκη στη Λάρισα, ενώ αποτελεί το μοναδικό στην Ελλάδα, Στρατιωτικό Πεταλουργείο».

-- Τέταρτη περίοδος (1963-1990), κατά την οποία εφαρμόζεται η σταδιακή απομάκρυνση των κτηνών από τις μονάδες του Στρατού, έως την πλήρη απομάκρυνσή τους και την κατάργηση του Ιππωνιακού Τμήματος. Κατά την ίδια περίοδο το Κτηνιατρικό Σώμα μεταπίπτει σε Τμήμα και υπάγεται στο Υγειονομικό (1969).

Από τότε που δημιουργήθηκε το Moυσείο Στρατιωτικής Κτηνιατρικής Υπηρεσίας, σκοπός λειτουργίας του είναι να διαφυλαχθεί μέρος της ιστορικής παραδόσεως του Στρατού, με τη μουσειακή έκθεση μοναδικών κειμηλίων όπως εξοπλισμού και κτηνιατρικού-ιππωνιακού υλικού, που χρησιμοποιήθηκαν από τη Στρατιωτική Κτηνιατρική Υπηρεσία σε όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνος, ως παρακαταθήκη για τον επισκέπτη αλλά κυρίως για τις επερχόμενες γενιές.

Από την άλλη πλευρά η παρουσία του προαναφερθέντος Μουσείου στη Λάρισα, που καταλαμβάνει τμήμα του στρατοπέδου «Πλαστήρα» που εδρεύει και η 1η Στρατιά, ξαναφέρνει στη μνήμη μας ειδικότητες οπλιτών, οι οποίες έχουν εκλείψει σήμερα, όπως εκείνες του

ημιονηγού, του πολυτραγουδισμένου «μουλαρά», του ανεφοδιαστή, του νοσοκόμου κτηνών, του πεταλωτή, του πεταλουργού και του σαγματοποιού.