Τις εγκαταστάσεις της «Υπηρεσίας Ναυτικών Τεχνικών Εγκαταστάσεων Λέρου» (ΥΝΤΕΛ) και την κανονιοφόρο «ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ», που βρισκόταν εν όρμω στο Λακκί της Λέρου επισκέφτηκε ο αρχηγός ΓΕΝ αντιναύαρχος Νικόλαος Τσούνης ΠΝ, συνοδευόμενος από το διοικητή Διοικήσεως Διοικητικής Μερίμνης Ναυτικού (ΔΔΜΝ) αντιναυάρχου (Μ) Νικόλαου Καφέτση ΠΝ.

Κατά τη διάρκεια της επισκέψεώς του στη Λέρο, ο Αρχηγός ΓΕΝ ενημερώθηκε για θέματα της αρμοδιότητός του από τον διοικητή της ΥΝΤΕΛ και τους επιτελείς του και επικοινώνησε με το προσωπικό του ΠΝ, το οποίο υπηρετεί σε όλη τη Λέρο.

Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι οι εξαιρετικής ποιότητος για την προωθημένη υποστήριξη των μονάδων του Στόλου από την ΥΝΤΕΛ εγκαταστάσεις της Λέρου είναι ….ιταλικής σχεδιάσεως και κατασκευής, καθώς στον κόλπο Λακκί της ιταλοκρατούμενης τότε Δωδεκανήσου, ένα από τα καλύτερα προστατευόμενα φυσικά λιμάνια της Μεσογείου, μαζί με τον κόλπο του Αδάμαντος στη Μήλο και το φυσικό λιμάνι της Μάλτας, οι Ιταλοί είχαν κατασκευάσει έναν υπερσύγχρονο για την εποχή πολεμικό ναύσταθμο για την εξυπηρέτηση του Στόλου τους, καθώς και υπόγειες εγκαταστάσεις στη βόρειο Λέρο για την αποθήκευση καυσίμων και πυρομαχικών για τα πλοία του ναυστάθμου τους. Στα υψώματα γύρο από τον κόλπο στο Λακκί είχαν εγκατασταθεί πλήθος αντιαεροπορικών πυροβολαρχιών για την προστασία του, που όμως αποδείχτηκαν ανεπαρκείς για να προστατεύσουν το νησί και τις στρατιωτικές του εγκαταστάσεις από τη γερμανική αεροπορία (Luftwaffe) το φθινόπωρο του 1943. Δίπλα ακριβώς από τις ναυτικές εγκαταστάσεις στο Λακκί, οι Ιταλοί είχαν κατασκευάσει και σύγχρονες για την εποχή αεροπορικές εγκαταστάσεις για την υποστήριξη υδροπλάνων της αεροπορίας τους, με κατάλληλη ράμπα για να ανεβαίνουν τα υδροπλάνα και να βγαίνουν στην ξηρά για συντήρηση, καθώς και ένα τεράστιο σιδερένιο, λυόμενο υπόστεγο συντηρήσεως. Το τελευταίο μετά την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου με την Μητέρα – Πατρίδα αποσυναρμολογήθηκε και μεταφέρθηκε στην αεροπορική βάση Δεκελείας στο Τατόϊ, όπου επανασυναρμολογήθηκε εκ νέου και έτσι αποτέλεσε το πρώτο «σύγχρονο» υπόστεγο συντηρήσεως της Πολεμικής μας Αεροπορίας (τότε «ΕΒΑ») καθώς μέχρι τότε όλες οι εργασίες συντηρήσεως των αεροσκαφών πραγματοποιούνταν εν υπαίθρω, κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες.