Εκείνη την περίοδο του 1918 οι εκπρόσωποι των συνδικάτων συγκεντρώθηκαν στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά , για το 1ο Συνέδριο της Συνομοσπονδίας και πέντε μέρες αργότερα οι εργασίες συνεχίστηκαν στην Αθήνα.

Στις σελίδες του λευκώματος , τα κείμενα του οποίου έγραψε η Λίλα Δημητριάδου, περνά ολόκληρη η ιστορία της πατρίδας και ταυτόχρονα η ιστορία της Ελλάδας της ξενιτειάς. Αποτυπώνεται η διαδραστικότητα και η αλληλεπίδραση του λαϊκού με το εργατικό κίνημα καθώς και η επιρροή των διεθνών γεγονότων –πολιτικών, οικονομικών, θεσμικών, συνδικαλιστικών– στην ελληνική ιστορία και το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα. Τα συνδικαλιστικά στελέχη φυλακίζονται, εξορίζονται και κυνηγιούνται. Αλλά οι συνδικαλιστικοί αγώνες δυναμώνουν, παρά τις κυβερνητικές επεμβάσεις, παρά τις προσπάθειες ελέγχου.

Αξίζει να σταθεί κανείς στην ευρηματικότητα της παρουσίασης που ακροβατεί ανάμεσα στο κείμενο και τη φωτογραφία ώστε, άλλοτε το κείμενο γίνεται επεξήγηση της φωτογραφίας κι άλλοτε η φωτογραφία απεικονίζει ζωντανά και ρεαλιστικά το κείμενο. Επίσης, στην ένθεση εικαστικών έργων, κυρίως χαρακτικών, που με τη δωρικότητα της χάραξης και την αδρότητα της αποτύπωσης χωρίζουν τις εποχές και συνδέουν τους εργατικούς αγώνες.