«Έβλεπα παντού αίμα. Παρά πολυ αίμα. Το δεξί της μάτι ήταν κλειστό πρησμένο και μελανιασμένο. Το αριστερό της μάτι ήταν ανοιχτό και ασάλευτο. Σκέφτηκα πως αν δεν πέθανε ακόμα, σε λίγα λεπτά θα είναι σίγουρα νεκρή!»

Σπαραχτική είναι η κατάθεση της μητέρας της Μυρτούς στο δικαστήριο της Σύρου, όπου ξεκίνησε η δίκη του Πακιστανού που με ασύλληπτα βίαιο τρόπο κακοποίησε το κορίτσι στην Πάρο το καλοκαίρι του 2012.

Επειδή κάθε περιγραφή είναι περιττή μπροστά σε όσα ακούστηκαν, ακολουθούν τα λόγια της Μαίρης Κοτρώτσου, σύμφωνα με το protothema.gr

«Πήγαμε στην Πάρο επειδή η μεγάλη μου κόρη είχε ψυχικά κουραστεί από τις Πανελλαδικές εξετάσεις! Ήθελε να πάει με τις φίλες της διακοπές αλλά εγώ φοβόμουν! Έτσι αποφασίσαμε να πάμε όλοι μαζί για να προσέχω τη μεγάλη μου κόρη! Είχα και το αυτοκίνητο μαζί μου οπότε ο,τι και αν χρειάζονταν και τα άλλα παιδιά, θα ήμουν δίπλα τους! Εκείνη την ήμερα καθόμασταν στην παραλία, η Μυρτώ ως υστερικά συντηρητικό και μη κοινωνικό άτομο δεν ήθελε να βγάλει τα ρούχα της και να κολυμπήσει! Μου ζήτησε να πάει μια βόλτα! Οχι της είπα!

-Γιατί μαμά; είπε η Μυρτώ.

- Γιατί παιδί μου είναι ένας μαυριδερός και συνέχεια κοιτάζει προς τα εδώ και με φοβίζει. Και θα φύγουμε σε λίγο.

- Πού είναι τώρα, δεν τον βλέπω, είπε η Μυρτώ

- Εφυγε προς τα επάνω παιδί μου, της είπα

- Εντάξει, θα είμαι εδώ στα βράχια και θα ακούω μουσική. Μόλις μαζέψεις τα πράγματα φώναξε με ή τηλεφώνησε μου και θα έρθω...

Λίγο αργότερα όμως όταν η μητέρα της της τηλεφώνησε, διαπίστωσε ότι το κινητό της τηλέφωνο ήταν απενεργοποιημένο.

Αμέσως ξεκίνησα να την ψάχνω μαζί με τη μεγάλη μου κόρη. Φτάσαμε στα βράχια και μου λέει η κόρη μου:

- Μαμά, ειναι ένας περίεργος άνθρωπος εδώ κάτω.

- Μήπως ειναι η Μυρτω; ρώτησα

- Οχι δεν νομίζω, είπε το κορίτσι μη μπορώντας να αναγνωρίσει την ίδια της την αδερφή!

Όταν πλησίασα το σημείο είδα ένα αλλοιωμένο σώμα και πρόσωπο. Εβλεπα παντού αίμα. Παρά πολυ αίμα. Το δεξί της μάτι ήταν κλειστό, πρησμένο και μελανιασμένο. Το αριστερό της μάτι ήταν ανοιχτό και ασάλευτο. Πρησμένο και αυτό και ματωμένο. Σκέφτηκα πως αν δεν πέθανε ακόμα, σε λίγα λεπτά θα είναι σίγουρα νεκρή! Στο νοσοκομείο μου είπαν ότι το παιδί μου ειναι κλινικά νεκρό. Όπως διαπιστώθηκε αργότερα στο νοσοκομείο, όλο της το πρόσωπο ήταν σπασμένο. Τέσσερις μήνες μετά το συμβάν πήγα πάλι στο ίδιο σημείο! Ήθελα να το δω. Ήθελα να δω το μέρος που κακοποιήθηκε το παιδί μου. Παρόλο που έβρεξε και η θάλασσα ξεβράζε τα νερά της, τα βράχια είχαν ακόμα το αίμα του παιδιού μου! Εννέα φιάλες αιμα της χορηγήσαν στο νοσοκομείο. 

Πριν από τη συγκλονιστική αυτή περιγραφή που έκανε τους πάντες στο δικαστήριο να ανατριχιάσουν, ο Πακιστανός είχε το θράσος να ζητήσει συγγνώμη. Διαβάστε αναλυτικά όσα έγιναν σήμερα στο δικαστήριο