Μια εικόνα για γέλια και για κλάματα  που θυμίζει παράλληλα χύτρα που ετοιμάζεται να εκραγεί εμφανίζει τα τελευταία χρόνια η δικαιοσύνη. Η ανεξέλεγκτη εισαγόμενη μετανάστευση τα προηγούμενα χρόνια άφησε το ανεξίτηλο αποτύπωμα της και έτσι τα πινάκια γεμίζουν  καθημερινά με δίκες για παραβατικές πράξεις μεταναστών σε ποσοστό πάνω από 70% με καταστάσεις που προκαλούν άφθονο γέλιο στους διάδικους αλλά βάζουν σε σημαντικό κίνδυνο την ποιότητα απονομής της δικαιοσύνης.

Μια ημέρα στα δικαστήρια είναι αρκετή για να αντιληφθεί κανείς το θέατρο του παραλόγου που παίζεται καθημερινά. Οι δικαστές  αναζητούν μεταφραστές από τους μάρτυρες της επόμενης  δίκης, ξένοι υπήκοοι που  παίζουν με την νοημοσύνη  παριστάνοντας ότι συνελήφθησαν λόγω παράφρασης του ονόματος τους από τους αστυνομικούς και το αδίκημα το έχει διαπράξει ο αδελφός  με το ίδιο όνομα. Χαμένες ώρες για να εξετάζεται ποιο είναι το όνομα και ποιο το επίθετο.

 Κάποιοι να προφασίζονται ότι δεν γνωρίζουν λέξη Ελληνικά μετά από  δέκα χρόνια παραμονής στην Ελλάδα ή ότι έχουν δικηγόρο που μυστηριωδώς εξαφανίζεται δευτερόλεπτα πριν τη δίκη μήπως και κερδίσουν λίγες ημέρες παράτασης της δίκης.  Διακοπές, αναβολές, επαναλήψεις. Η μια δίκη μέσα στην άλλη με τους δικαστές να πρέπει να ακούν και να κρίνουν μέσα σε ένα κυκεώνα υποθέσεων, να τσακώνονται με το ακροατήριο για τα κινητά και να περιμένουν με τις ώρες τους κρατούμενους από τις φυλακές. Να ακούν  για ναρκομανείς εγκύους  είκοσι ημερών που κάνουν χρήση μεθαδόνης και ηρωίνης ή βαποράκια που κατά τις συμβουλές των δικηγόρων τους είναι χρήστες με ποσότητες ναρκωτικών που θα σκότωναν και  ελέφαντα. Και όταν όλα αυτά δεν είναι αρκετά τηλεφωνούν για βόμβα και  οι υποθέσεις του 2007 που δικάζονται μεταφέρονται 1-2 μήνες αργότερα. Αποτέλεσμα ο πολίτης να βλέπει αυτή την κατάσταση με την στρεψοδικία να σπάει όλα τα ρεκόρ και χωρίς η πολιτεία να μπορεί να προστατέψει  το αγαθό της απονομής δικαιοσύνης.

Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά οι πληγές της οικονομικής κρίσης είναι εμφανείς στα κτίρια,  σπασμένες πόρτες στις τουαλέτες, βρώμικοι διάδρομοι και παρά τις τρεις διαφορετικές ταμπέλες «απαγορεύεται το κάπνισμα»  να καπνίζουν όλοι αρειμανίως περιμένοντας πότε θα βρεθεί «διερμηνέας» για τα αυτονόητα σε όλες τις χώρες του κόσμου.