Βασίλης Παϊτέρης: Ξεπληρώνω πρόστιμο 680.000 ευρώ στην εφορία
Προσπαθώ να δω τι θα γίνει, είναι αδύνατον να τα πληρώσω, είναι γύρω στις 7000 ευρώ το μήνα.
«Δεν έκλεψα, δεν έκανα κακό, έχω 7 παιδιά κι έφτιαξα ένα σπίτι που το έχω αγοράσει από το 2000, αλλά είναι χτισμένο από το 1976 και ακόμα είναι εκτός σχεδίου», λέει ο τραγουδιστής
Για τα ανοιχτά θέματα που έχει με την εφορία αλλά και τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει μίλησε για ακόμα μια φορά ο Βασίλης Παϊτέρης. Σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Λοιπόν» μεταξύ άλλων αποκάλυψε ότι κάνει κοινωφελή εργασία για να μην μπει στη φυλακή λόγω των χρεών που έχει.
- Πώς είναι η ζωή σου αυτόν τον καιρό;
Είμαι καλά στην υγεία μου τώρα, γιατί είχα αντιμετωπίσει προβλήματα πριν από 10 χρόνια. Τώρα δεν έχω πρόβλημα, γιατί μένω πάνω στο βουνό, στην Αγία Βαρβάρα. Με το σπίτι αυτό είχα πολλά προβλήματα.
- Λύθηκαν τα προβλήματα αυτά τώρα;
Κάνω κοινωφελή εργασία για να το ξεπληρώσω και να μην μπω στη φυλακή. Δεν έκλεψα, δεν έκανα κακό, έχω 7 παιδιά κι έφτιαξα ένα σπίτι που το έχω αγοράσει από το 2000, αλλά είναι χτισμένο από το 1976 και ακόμα είναι εκτός σχεδίου, αλλά και του δημάρχου εδώ το σπίτι εκτός σχεδίου είναι. Το σπίτι είχε 4 δωμάτια κι εγώ τότε είχα 5 παιδιά, τώρα έγιναν 7 τα παιδιά. Δεν μπορούμε να ζήσουμε όλοι σε ένα σπίτι, δεν μας έπαιρνε, οι μισοί κοιμόμασταν μέσα και οι άλλοι έξω από το σπίτι. Έτσι, αναγκάστηκα να φτιάξω και άλλα δύο δωμάτια. Αυτά τα δωμάτια έγιναν η αιτία και η αφορμή να μου βάλουν 35 χρόνια φυλακή και πρόστιμο 680.000 ευρώ στην εφορία.
- Τι έχεις κάνει με το ζήτημα αυτό;
Προσπαθώ να δω τι θα γίνει, είναι αδύνατον να τα πληρώσω, είναι γύρω στις 7000 ευρώ το μήνα, οπότε το έχω βάλει στη ρύθμιση. Από εκεί και πέρα θα κάνω κάποιες κινήσεις μήπως καταφέρω να το μειώσω. Μένω εκεί με την οικογένειά μου, είμαστε 11 άτομα και το σπίτι είναι γύρω στα 150τμ. Είναι στην Αγία Βαρβάρα, στον τσαντίρ μαχαλά, δεν το χτίσαμε στο γιαλό, αλλά σ’ ένα βουνό που είχε φίδια, ποντίκια και σκουπίδια. Πήγα κι αναβάθμισα την περιοχή. Δεν έχω μείνει ποτέ σε τσαντίρι. Γεννήθηκα στη Δραπετσώνα, εκεί μέναμε σε μικρά σπιτάκια, που για να μείνεις μέσα όταν έβρεχε, έπρεπε να βγεις έξω από το σπίτι για να μη βρέχεσαι. Τότε μέναμε 10 άτομα, οκτώ αδέρφια, 4 κορίτσια και 4 αγόρια, από τα οποία έχουν πεθάνει τα τρία αγόρια κι έχω μείνει μόνο εγώ. Έχω κουραστεί, έχω βασανιστεί από μικρό παιδί.
Για τα ανοιχτά θέματα που έχει με την εφορία αλλά και τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει μίλησε για ακόμα μια φορά ο Βασίλης Παϊτέρης. Σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Λοιπόν» μεταξύ άλλων αποκάλυψε ότι κάνει κοινωφελή εργασία για να μην μπει στη φυλακή λόγω των χρεών που έχει.
- Πώς είναι η ζωή σου αυτόν τον καιρό;
Είμαι καλά στην υγεία μου τώρα, γιατί είχα αντιμετωπίσει προβλήματα πριν από 10 χρόνια. Τώρα δεν έχω πρόβλημα, γιατί μένω πάνω στο βουνό, στην Αγία Βαρβάρα. Με το σπίτι αυτό είχα πολλά προβλήματα.
- Λύθηκαν τα προβλήματα αυτά τώρα;
Κάνω κοινωφελή εργασία για να το ξεπληρώσω και να μην μπω στη φυλακή. Δεν έκλεψα, δεν έκανα κακό, έχω 7 παιδιά κι έφτιαξα ένα σπίτι που το έχω αγοράσει από το 2000, αλλά είναι χτισμένο από το 1976 και ακόμα είναι εκτός σχεδίου, αλλά και του δημάρχου εδώ το σπίτι εκτός σχεδίου είναι. Το σπίτι είχε 4 δωμάτια κι εγώ τότε είχα 5 παιδιά, τώρα έγιναν 7 τα παιδιά. Δεν μπορούμε να ζήσουμε όλοι σε ένα σπίτι, δεν μας έπαιρνε, οι μισοί κοιμόμασταν μέσα και οι άλλοι έξω από το σπίτι. Έτσι, αναγκάστηκα να φτιάξω και άλλα δύο δωμάτια. Αυτά τα δωμάτια έγιναν η αιτία και η αφορμή να μου βάλουν 35 χρόνια φυλακή και πρόστιμο 680.000 ευρώ στην εφορία.
- Τι έχεις κάνει με το ζήτημα αυτό;
Προσπαθώ να δω τι θα γίνει, είναι αδύνατον να τα πληρώσω, είναι γύρω στις 7000 ευρώ το μήνα, οπότε το έχω βάλει στη ρύθμιση. Από εκεί και πέρα θα κάνω κάποιες κινήσεις μήπως καταφέρω να το μειώσω. Μένω εκεί με την οικογένειά μου, είμαστε 11 άτομα και το σπίτι είναι γύρω στα 150τμ. Είναι στην Αγία Βαρβάρα, στον τσαντίρ μαχαλά, δεν το χτίσαμε στο γιαλό, αλλά σ’ ένα βουνό που είχε φίδια, ποντίκια και σκουπίδια. Πήγα κι αναβάθμισα την περιοχή. Δεν έχω μείνει ποτέ σε τσαντίρι. Γεννήθηκα στη Δραπετσώνα, εκεί μέναμε σε μικρά σπιτάκια, που για να μείνεις μέσα όταν έβρεχε, έπρεπε να βγεις έξω από το σπίτι για να μη βρέχεσαι. Τότε μέναμε 10 άτομα, οκτώ αδέρφια, 4 κορίτσια και 4 αγόρια, από τα οποία έχουν πεθάνει τα τρία αγόρια κι έχω μείνει μόνο εγώ. Έχω κουραστεί, έχω βασανιστεί από μικρό παιδί.
