Ο Περικλής Κονδυλάτος στην «On Time»: Δέχθηκα απίστευτο bullying, έφαγα ακόμα και ξύλο
«Θυμάμαι, μία φορά είχαν μαζευτεί κάποια παιδιά και με χτύπησαν με δύναμη παντού», λέει ο Περικλής Κονδυλάτος στην «On Time» και την Σάσα Σταμάτη.
Ο Περικλής Κονδυλάτος, ο γνωστός σχεδιαστής που έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής από τη φετινή συμμετοχή του στο Survivor, μιλάει πρώτη φορά στην «ON time» και την Σάσα Σταμάτη, για το bullying που δέχτηκε στο σχολείο, αφού κάποιες φορές «έτρωγε» ακόμα και ξύλο από τους συμμαθητές του:
«Λόγω των κακών συνθηκών που υπήρχαν στο σπίτι μας, ήμουν πολύ αποτραβηγμένο παιδί και ήμουν κλεισμένος στον εαυτό μου και πολύ απορροφημένος στη μεγάλη μου αγάπη, τα καλλιτεχνικά.
Δεν είχα καθόλου επικοινωνία με τους συμμαθητές μου. Αυτοί το εκλάμβαναν ότι ήμουν ψώνιο και τους απέρριπτα. Το οποίο σε καμία των περιπτώσεων δεν ίσχυε.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να γίνομαι στόχος κακεντρεχών σχολίων, πειραγμάτων για το στιλ μου και την εκκεντρικότητά μου. Το πιο σημαντικό απ’ όλα ήταν η βία που δέχτηκα από παιδιά της ηλικίας μου.
Συγκεκριμένα, δημιουργούσαν μια κλίκα 5 με 6 άτομα όπου μου έκαναν πολύ χοντρό bullying και δυστυχώς έφταναν στο σημείο να βιαιοπραγήσουν όλοι μαζί πάνω μου.
Θυμάμαι, μία φορά είχαν μαζευτεί κάποια παιδιά και με χτύπησαν με δύναμη παντού. Αμύνθηκα και επιτέθηκα όπως μπορούσα, αλλά ήμουν ένας εναντίον πολλών.
Αυτό με έκανε να κλειστώ ακόμα περισσότερο στον εαυτό μου. Ήμουν πιο αποτραβηγμένος πλέον, στα διαλείμματα ήμουν μέσα στην τάξη και ζωγράφιζα, έγινα σχεδόν ερημίτης.
Καθώς μεγάλωνα όμως, χρονιά με τη χρονιά και την ενασχόλησή μου με τη ζωγραφική, γνώρισα και άλλα παιδιά που είχαν την ίδια καλλιτεχνική ευαισθησία με μένα και άρχισα να κοινωνικοποιούμαι με ανθρώπους που είχαν την ίδια καλλιτεχνική αντίληψη και ιδιοσυγκρασία και τελικά αυτό είναι η λύτρωση του ανθρώπου.
Αυτό που είχε πει ο Ιωακείμ Φίνιξ στα Όσκαρ. Όταν κέρδισε το Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου για ερμηνεία του στην ταινία “Τζόκερ”: “Τρέχα προς τη σωτηρία με αγάπη και η εσωτερική ειρήνη θα ακολουθήσει”».
«Λόγω των κακών συνθηκών που υπήρχαν στο σπίτι μας, ήμουν πολύ αποτραβηγμένο παιδί και ήμουν κλεισμένος στον εαυτό μου και πολύ απορροφημένος στη μεγάλη μου αγάπη, τα καλλιτεχνικά.
Δεν είχα καθόλου επικοινωνία με τους συμμαθητές μου. Αυτοί το εκλάμβαναν ότι ήμουν ψώνιο και τους απέρριπτα. Το οποίο σε καμία των περιπτώσεων δεν ίσχυε.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να γίνομαι στόχος κακεντρεχών σχολίων, πειραγμάτων για το στιλ μου και την εκκεντρικότητά μου. Το πιο σημαντικό απ’ όλα ήταν η βία που δέχτηκα από παιδιά της ηλικίας μου.
Συγκεκριμένα, δημιουργούσαν μια κλίκα 5 με 6 άτομα όπου μου έκαναν πολύ χοντρό bullying και δυστυχώς έφταναν στο σημείο να βιαιοπραγήσουν όλοι μαζί πάνω μου.
Θυμάμαι, μία φορά είχαν μαζευτεί κάποια παιδιά και με χτύπησαν με δύναμη παντού. Αμύνθηκα και επιτέθηκα όπως μπορούσα, αλλά ήμουν ένας εναντίον πολλών.
Αυτό με έκανε να κλειστώ ακόμα περισσότερο στον εαυτό μου. Ήμουν πιο αποτραβηγμένος πλέον, στα διαλείμματα ήμουν μέσα στην τάξη και ζωγράφιζα, έγινα σχεδόν ερημίτης.
Καθώς μεγάλωνα όμως, χρονιά με τη χρονιά και την ενασχόλησή μου με τη ζωγραφική, γνώρισα και άλλα παιδιά που είχαν την ίδια καλλιτεχνική ευαισθησία με μένα και άρχισα να κοινωνικοποιούμαι με ανθρώπους που είχαν την ίδια καλλιτεχνική αντίληψη και ιδιοσυγκρασία και τελικά αυτό είναι η λύτρωση του ανθρώπου.
Αυτό που είχε πει ο Ιωακείμ Φίνιξ στα Όσκαρ. Όταν κέρδισε το Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου για ερμηνεία του στην ταινία “Τζόκερ”: “Τρέχα προς τη σωτηρία με αγάπη και η εσωτερική ειρήνη θα ακολουθήσει”».