Ο performer μίλησε για την παράστασή του στο Θέατρο Άλσος «Πάμε για άλλα», για το μυθιστόρημά του «Πάστα Σεράνο», και για τα πρόσωπα που σατιρίζει στις παραστάσεις του ξεχωρίζοντας την αγαπημένη του Ζωζώ Σαμπουτζάκη, την Ματίνα Παγώνη και τη Γιάννα Αγγελοπούλου.
«Βρήκα λοιπόν μια δική μου ταυτότητα για αυτό και λεω «είμαι ο Τάκης Ζαχαράτος», μισώ τις ταμπέλες, μισώ τα περιοριστικά που μπορεί να έχει μια ταμπέλα, είναι ένας καλλιτέχνης που λέγεται Τάκης Ζαχαράτος και θέλω να κάνω τον κόσμο να γελάει και να περνάει ωραία. Αυτό», δηλώνει ο showman.
Oλόκληρη η συνέντευξη του Τάκη Ζαχαράτου στα Παραπολιτικά 90,1
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Έχω έναν πολύ αγαπημένο μου φίλο, έχω έναν άνθρωπο πολυπράγμονα οποίος εδώ και πάρα πολλά χρόνια μας διασκεδάζει, μας ξυπνάει το μυαλό, κάνει απίθανες μιμήσεις. Είναι ένας άνθρωπος με ένα ταλέντο που νομίζω ότι αν ζούμε και το εκμεταλλευόταν και πήγαινε στην Αμερική θα είχε κάνει τεράστια επιτυχία. Όχι ότι δεν έχει κάνει εγώ, τον λατρεύουμε όλοι και θα δούμε πως κανείς δεν τον μισεί για αυτά που κάνει. Έχετε καταλάβει ότι πρόκειται για τον κ. Τ. Ζαχαράτο. Καλημέρα πως τα βγάζεις με την ζέστη.
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Πολύ ζέστη αλλά αντέχουμε. Αυτό που ζούμε στο Άλσος δηλαδή την αγάπη του κόσμου που είναι πάρα πολύ συγκινητική, είναι πάνω από ζέστη, είναι πάνω από ότι συμβαίνει. Την άλλη φορά είχα πάνω από 40 βαθμούς και δεν είχε φύγει το μακιγιάζ από τη χαρά μου και την αγάπη που εισπράτταμε όλοι βέβαια το Άλσος έχει το καταπληκτικό ότι έχει όλα τα δέντρα γύρω-γύρω και παρόλο που έχει καύσωνα εκεί έχει δροσιά. Έχει μια δροσιά μέσα στον καύσωνα, είναι μαγικό οπότε η αγάπη είναι πάνω από όλα. Η αγάπη όλα τα υπομένει, η αγάπη όλα τα ελπίζει ...
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Φαντάζομαι τη χαρά που έχεις να ξανακάνεις θέατρο και ότι άλλο κάνεις μετά από όλη αυτή την κλεισούρα, μετά από όλο αυτό που τραβήξαμε το πόσο χαίρεσαι που ξαναβλέπεις ανθρώπους να σε χειροκροτούν, να γελούν.
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Ακριβώς είναι το γέλιο του κόσμου και η αντίδραση που είχε σε όλο αυτό που έκατσα και έγραψα γιατί εμένα πάντα μου βγαίνει μια αντίδραση όταν υπάρχουν θλιβερά γεγονότα ή είναι λίγο μαυρισμένη η ατμόσφαιρα μου βγαίνει μια αντίδραση να γράψω και να δραπετεύσω πάνω από αυτό το γκρίζο σύννεφο και να δω τον ήλιο και να πάρω μαζί μου άμα μπορώ και τους θεατές, τους φίλους μου, όσους θέλουν να ακολουθήσουν αυτή την εκδρομή. Έτσι λοιπόν από τα capital controls, από τα μνημόνια, από τώρα με τον κορονοϊό πάντα και στο Αλίκη και στο Παλλάς και στην περιοδεία μετά που συνέβησαν όλα αυτά τα απανωτά που έχουμε φάει τα χαστούκια από αντίδραση εμένα μου έβγαινε πάντα το «πάμε να φύγουμε από εδώ». Για αυτό και η παράσταση ονομάζεται «πάμε για άλλα ολοταχώς» και θέλω να σου πω ότι έχω τη μεγάλη τιμή τους στίχους του τραγουδιού της έναρξης και τίτλους της παράστασης να είναι από τον Γ. Ξανθούλη και η μουσική από τον Κ.Μαραβέγια που συνεργαζόμαστε για πρώτη φορά και νοιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη και χαρά. Ο Γ. Ξανθούλης είναι ένας σπουδαίος συνεργάτης μου χρόνια, ο Κωστής καινούργιος αλλά πάρα πολύ γενναιόδωρος και αγαπημένος και ταλαντούχος. Οπότε «πάμε για άλλα ολοταχώς». Δεν είμαστε ούτε παράσταση είμαστε στη βεράντα του σπιτιού μας και έχετε έρθει, έχετε χαλαρώσει και λέμε τα δικά μας και γελάμε. Δεν θέλω να έχω στο μυαλό του ούτε εγώ ούτε ο θεατής ότι έχουμε μια σύμβαση τύπου θεατής –έργο, όχι. Εγώ θέλω την αμεσότητα και ειδικά φέτος είναι και το Άλσος που είναι μια τεράστια βεράντα και το χαίρομαι πάρα πολύ.
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Τάκη τόσα χρόνια που κάνεις αυτή τη δουλειά η οποία είναι θέατρο, είναι μίμηση, είναι τραγούδι, είναι σχόλια πάνω στην επικαιρότητα, είναι επιθεώρηση, είναι πολλά πράγματα πως χαρακτηρίζεσαι δηλαδή είσαι ένας showman; Είσαι ο showman που έχουμε αυτή τη στιγμή, δεν έχουμε άλλον.
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα τιμητικά σου λόγια απλά όλο αυτό όταν με ρωτούσαν παλιά τι είναι ακριβώς αυτό που κάνετε έλεγα απλώς Τάκης Ζαχαράτος. Όχι εγωιστικά απλά εγώ σχεδίασα στο κεφάλι μου διάφορα πράγματα δικά μου, ένα σύνολο πραγμάτων variety το λένε στην Αμερική που να είναι μια ποικιλία γιατί εγώ βαριέμαι πάρα πολύ να τραγουδάω μόνο. Θέλω και να τραγουδάω, και να χορεύω, και να κάνω μιμήσεις, και να κάνω πολιτική σάτιρα, και τηλεοπτικά σχόλια μ’ αρέσει πάρα πολύ η ποικιλία οπότε αυτόματα από μόνος μου δημιούργησα ένα είδος, δεν θα πω κατά λάθος αλλά έτσι βγήκε από μόνο του.
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Και εξελίχθηκε με τα χρόνια προφανώς
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Και εξελίχθηκε με τα χρόνια. Βρήκα λοιπόν μια δική μου ταυτότητα για αυτό και λεω «είμαι ο Τάκης Ζαχαράτος», μισώ τις ταμπέλες, μισώ τα περιοριστικά που μπορεί να έχει μια ταμπέλα, είναι ένας καλλιτέχνης που λέγεται Τάκης Ζαχαράτος και θέλω να κάνω τον κόσμο να γελάει και να περνάει ωραία. Αυτό.
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Επειδή δεν την έχω δει την παράσταση από πού πιάστηκες για να ξεκινήσεις τη σάτιρα
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Είχα χιλιαδες φύκια να πιαστώ για να βγω στεριά γιατί είναι πάρα πολλά τα γεγονότα. Η τρίτη καραντίνα είχε πάρα πολλές σπεσιαλιτέ, τρομερές προσωπικότητες. Η Ματίνα Παγώνη η οποία είναι η σταρ του φετινού καλοκαιριού και show η οποία έχει απίστευτο χιούμορ και ήρθε και στην πρεμιέρα και γελάσαμε πάρα πολύ. Θαυμάζω όταν οι άνθρωποι που τους σατιρίζεις έρχονται και περνάνε ωραία δηλαδή φαίνονται τόσο ακομπλεξάριστοι.
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Και με σένα αυτό συμβαίνει στην πλειονότητα δηλαδή άνθρωποι που κατακράζεις στην ουσία χωρίς να το καταλαβαίνουν γιατί έχεις μια ποιότητα, μια αγάπη και έναν σεβασμό χαίρονται πλην κάποιων περιπτώσεων να υποθέσω.
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Ας πούμε η Γιάννα Αγγελοπούλου, που η έναρξη της παράστασης ξεκινάει με την πρόεδρο Γιάννα Αγγελοπούλου και στην συνέχεια υπάρχει, γιατί παρεμβαίνει η Γιάννα όπως καταλαβαίνεις. Το γέλιο που έκανε με τον εαυτό της δηλαδή χάρηκα τόσο πολύ που είπα κοίταξε πόσο ακομπλεξάριστος άνθρωπος είναι, και για μένα είναι μεγάλη τιμή και χαρά να έρχονται οι ίδιοι και να διασκεδάζουν με αυτό που έχω δημιουργήσει γύρω από αυτούς. Είναι πάρα πού συγκινητικό και ενθαρρυντικό. Όποτε έχουμε τους λοιμωξιολόγους, έχουμε την Λ.Μενδώνη που την λεω Τσιμενδώνη, από το Survivor, από Άγριες Μέλισσες... Βασικά το θέμα είναι ότι λόγω παρενεργειών από τα εμβόλια εγώ παθαίνω διάφορα φέτος δηλαδή είναι μια παρενέργεια όλη η παράσταση. Να σου πω ότι ξεκινάει με τον εορτασμό της Eurovision όπου εγώ εμφανίζομαι ως Καλομοίρα και Ελ. Παπαρίζου. Θα δεις την Σερταμπ, γελάμε πάρα πολύ και βασικά έρχεται η Μαντόνα στην Ελλάδα μέσω της Eurovision. Δηλαδή παθαίνω μια παρενέργεια άλλον κάνω εγώ και άλλος μου βγαίνει λόγω παρενέργειας του εμβολίου και μου βγαινουν φωνές που δεν έχω ξανακάνει ποτέ που μπερδεύονται μεταξύ τους. Δηλαδή οι δύο γίνονται ένας, κάποια στιγμή η Ρ. Σακελλαρίου συναντάει την Τ. Τάρνερ αλλά βγαίνει η Ρίτα Τάρνερ. Γίνεται η μίξη στον εγκέφαλο από την παρενέργεια του εμβολίου οπότε έχουμε διάφορα τέτοια πάρα πολύ αστεία, και φυσικά θα σου πω ότι είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά να είναι γκεστ σταρ στο πρόγραμμά μας η Άντζελα Δημητρίου, ηρωίδα μου που τόσα χρόνια υπάρχει πάντα στα show μου κι έχω σατιρίσει πολύ και έχουμε περάσει από χίλια κύματα αλλά είμαστε τόσο χαρούμενοι οι συμπράττουμε στη σκηνή και είναι πάρα πολύ ωραίο με τον κόσμο. Γελάμε πάρα πολύ.
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Πως το σκέφτηκες αυτό; Νομίζω δεν το έχεις ξανακάνει
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Ήθελα πάρα πολλά χρόνια να το κάνουμε και όλο λέγαμε να το κάνουμε κάποια στιγμή, να γίνει και φέτος το καλοκαίρι λεω τώρα είναι η ώρα. Ο Ηλίας Μαροσούλης πήρε την Άντζελα τηλεφωνο, ήρθε κατευθείαν και νοιώσαμε τόσο ωραία γιατί είναι κάτι που το θέλαμε καιρό, δεν ήταν κάτι που ήρθε απλά είναι πάρα πολύ ωραίο να γίνεται κάτι στην ώρα του.
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Τάκη πόσοι άνθρωποι δουλεύουν για σένα γιατί φαντάζομαι ότι πρέπει να έχει ένα πλήθος αυτό το πράγμα που κάνεις
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Πάνω από 150 άτομα
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Είναι μια μικρή βιομηχανία
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Είναι ακριβώς και θέλω να σταθώ στον Ηλία Μαροσούλη και τον Άγγελο Κοταρίδη που δεν είναι παραγωγοί, είναι υπερ-παραγωγοί γιατί εγώ δεν έπαιρνα χαμπάρι, είμαι τόσο αγχωμένος να γράψω τα κείμενά μου, να κόψω, να ράψω γιατί αυτό είναι ένα πάζλ δεν είναι ένα έτοιμο θεατρικό έργο που το έχει γράψει κάποιος. Εγώ κάθε χρόνο ξαναγράφω, ξαναδημιουργώ ένα έργο βάση της επικαιρότητας το οποίο δεν ξέρεις αν θα σου βγει και πως θα σου βγει. Πας στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα δηλαδή ξεκινάνε όλα από μια λευκή κόλλα χαρτί. Μια μέρα με παίρνει από το χέρι και Μαροσούλης, με είδε αγχωμένο, και με παίρνει από το χέρι και μου λεει ανέβα στη σκηνή που αγχώνεσαι. Κοίτα από κάτω πόσοι άνθρωποι δουλεύουν για αυτό που έκατσες και έγραψες, δες την ευλογία από το Θεό πόση χαρά δίνεις στη δουλειά. Λεω εσείς τη δίνεται τη δουλειά δεν τη δίνω εγώ.
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Αυτό φαντάζομαι σε ξε-άγχωσε
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Με ξε-άγχωσε γιατί μπήκα στο κανάλι ότι αυτό που δημιουργώ κοίτα πόση χαρά δίνει. Δηλαδή κάθομαι εγώ σπίτι μου σε μια λευκή κόλλα χαρτί και μου έρχονται οι τρελές μου ιδέες, αυτές οι ιδέες θα υλοποιηθούν, θα γίνουν από έναν παραγωγό παράσταση και στη συνέχεια θα δουλέψουν τόσοι άνθρωποι για αυτό. Δηλαδή τους παίρνει η μπάλα όλους και αυτή είναι μια ωραία μπάλα, είναι ευλογία από το Θεό και αυτό του το χρωστάω που μπόρεσα να ανέβω σε αυτό το βουναλάκι και να το δω από αυτή την πολύ θετική του πλευρά και αισθάνθηκα ευγνωμοσύνη και πραγματικά μεγάλη χαρά για αυτή τη βιομηχανία χαράς και αισιοδοξίας.
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Αν είχες τώρα αυτό το νούμερο με τους Μητροπολίτες και το βιτριόλι που έπεσε από τον παπά θα το έκανες σάτιρα;
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Όχι γιατί είναι τόσο τραγικό. Εγώ δεν βρίσκω σε αυτό κάτι. Είναι τόσο σκληρό και το βρίσκω τόσο τραβηγμένο από τα μαλλιά που εγώ δεν θα το άγγιζα γιατί με θλίβει σαν άνθρωπο.
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Δηλαδή δεν θα έκανες ούτε την ιστορία του μουσείου με τον Πικάσο και όλο αυτό με τον Αστυνομικό
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Καλέ εδώ έβαλα τη Ζωζώ «είχε προσπαθήσει και αυτός ο Ελαιοχρωματιστής να με κλέψει και μένα αλλά του την έσκασα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου μπήκα σε μια καταπακτή, σε ένα καταφύγιο κάτω από την Ακρόπολη και ξετρούπωσα» (μιλάει με τη φωνή της Σαπουντζάκη).
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Τι της πήρε της Ζωζώς , την ίδια ήθελε να πάρει;
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Την ίδια η οποία έχει διασωθεί, όπως έλεγε πέρυσι, και από την Κιβωτό του Νώε, «Με περιεσυνέλλεξε»
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Και από τον Τουταγχαμών
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Ναι βέβαια. Θέλω να σου πω ότι δεν σταματάει, δηλαδή γράφεις ένα κείμενο, και αυτό που λατρεύω στα show μου είναι ότι κάθε μέρα μπορείς να προσθέτεις και να βγάζεις και να βάζεις οπότε δεν θα δεις ποτέ την ίδια παράσταση.
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Αυτό θέλω να σου πω ότι η επικαιρότητα έχει τέτοια τρέλα που μπορείς κάθε μέρα να βάζεις και μια πινελιά. Εγώ λεω καμιά φορά ότι ο Ιονέσκο αν ζούσε θα ήταν φούρναρης στην Ελλάδα δηλαδή το παράλογο τι να βρει σε αυτή τη χώρα.
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Θυμάμαι το Λαζόπουλο που τον εκτιμώ απεριόριστα και έλεγε «παράλογο» και κάπως μας φαινότανε, πόσο μπροστά ήταν και πόσο παράλογο είναι αυτό που ζούμε. Είναι μια κατάσταση τρελή που δεν ξέρεις και με τον κορονοϊό ειδικά πως θα τη διαχειριστείς, κανείς δεν ξέρει.
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Νομίζω ότι είναι και αποτέλεσμα αυτού που ζήσαμε κάποια πράγματα δηλαδή αυτή η τρέλα που βγαίνει
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Νομίζω ότι χρειαζόταν, εγώ είχα πει πριν πάρα πολλά χρόνια ότι με τους ρυθμούς και τις ταχύτητες που τρέχαμε να προλάβουμε κυνηγώντας ένα καρότο το οποίο δεν φτάναμε ποτέ, ότι ο πλανήτης ήθελε μια παύση, λίγο να ξεκουραστεί. Το είχα πει δέκα χρόνια πριν και νομίζω ότι όλο αυτό που συνέβη ήταν για κάποιους ανθρώπους πάρα πολύ θετικό και για κάποιους πάρα πολύ δυσάρεστο το να αντιμετωπίσουν ουσιαστικά τον ίδιο τους τον εαυτό. Γιατί ξέρω ανθρώπους που δεν μπορούσαν να καθίσουν μόνοι τους ή να σκεφτούν, θέλανε πάντοτε παρέα να δραπετεύουν από τον εαυτό τους. Όσοι ήταν σε αυτή την κατηγορία περάσανε πάρα πολύ δύσκολα, όσοι από την άλλη πήραν αυτό το δώρο του χρόνου και του «τι κάνω εγώ τώρα, είμαι μέσα στο σπίτι μου ok αλλά πως μπορώ να κάνω την ζωή μου καλύτερη, πως μπορώ να βρω τρόπο να λειτουργήσω να μην τρελαθώ, να δημιουργήσω». Νομίζω ότι ήρθαμε πάρα πολύ κοντά πρώτα από όλα με τρομερούς φόβους δηλαδή το φόβο του θανάτου, το φόβο της ανεργίας, το φόβο του μένω στο σπίτι μου, χειρότεροι φόβοι να αντιμετωπίσεις δεν υπάρχουν. Φάγαμε τον ένα φόβο πίσω από τον άλλο οπότε από τη μια είμαστε πολύ «τυχεροί» γιατί τα είδαμε όλα από εκεί και πέρα τι κάναμε που τα είδαμε όλα, πως το κάναμε αυτό καλύτερο για εμάς; Θα μου πεις μπορείς να δεις το καλύτερο μέσα το σκοτάδι; Μπορείς.
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Θα με κεράσεις μια «πάστα σεράνο»;
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Με πάρα πολύ χαρά. Εγώ δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα γράψω ένα μυθιστόρημα, είχα πάντα στο μυαλό μου ότι θα μ’ άρεσε να κάνω σενάρια για ταινίες, να γράψω θεατρικά, να σκηνοθετώ χωρίς να παίζω εγώ για άλλους ηθοποιούς το είχα πάντα στο κεφάλι μου.
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Τι είναι το βιβλίο;
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Το βιβλίο είναι κοινωνικό, αντιμετωπίζει πάρα πολλά θέματα, συμπτωματικά με όλα αυτά που ζήσαμε με τις κακοποιήσεις, με την ενδοοικογενειακή βία για αυτό και είναι αφιερωμένο στον Βαγγέλη Γιακουμάκη και σε όλους τους ανθρώπους που δεν μπόρεσαν να σηκώσουν το ανάστημά τους και να πουν στοπ στη βία και ανέχτηκαν όλα αυτά τα πράγματα. Το χάδι μου και η αγκαλιά μου σε όλους αυτούς. Είναι ένα σενάριο που το είχα στο κεφάλι μου δεκαπέντε χρόνια και για να μην τρελαθώ μέσα στην καραντίνα είπα κάτσε να το γράψουμε. Σαν να το έγραφε άλλος δηλαδή άνοιξε μια καταπακτή από τον ουρανό, αφέθηκα και κατέβαινε η πληροφορία. Έγραφα, έγραφα , μερόνυχτα έγραφα. Πάντα με ενδιέφερε να βρίσκω τη ρίζα του καλού ή του κακού έχω αυτό του ντεντέκτιβ.
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Δεν έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Καμία σχέση, είναι ένα μυθιστόρημα ξεκινάει από το 1959, που εγώ δεν είχα γεννηθεί, πηγαίνει στο ’40 και από το ’40 γυρίζει σε όλες τις φάσεις της Ελλάδας δηλαδή από την κατοχή, τα Δεκεμβριανά, Βασιλεία, χούντα, ΠΑΣΟΚ
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Υπάρχει ένας κεντρικός πυρήνας;
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Υπάρχει ένας πρωταγωνιστής, ουσιαστικά είναι δύο οικογένειες που ενώνονται με έναν τρόπο και οι διαφορές γίνονται σαν ξυράφια που σιγά –σιγά και ύπουλα τους κόβουν χωρίς να φαίνεται από πάνω. Αυτό που μπορώ να σου πω γιατί δεν θέλω να αποκαλύψω την ιστορία, είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που μένει στη φυλακή πάνω από 20 χρόνια και το οξύμωρο είναι ότι εκεί βρίσκει μια πραγματική οικογένεια που δεν μπόρεσε να εχει ποτέ έξω. Γιατί είναι πάρα πολύ δυσάρεστο το ότι θα βγει να ξαναντιμετωπίσει 25 χρόνια μετά τα φαντάσματα του παρελθόντος. Έχει ξεχάσει πως είναι εκεί έξω και έχει βρει και συμπαράσταση μέσα στη φυλακή όπου ανακαλύπτει ότι γράφει πολύ ωραία μυθιστορήματα. Με τη βοήθεια λοιπόν του διευθυντή ο οποίος βλέπει στο πρόσωπο του Άγγελου, του ήρωα, το γιό του τον οποίο έχει χάσει γιατί έχει φύγει η γυναίκα του με το παιδί στο εξωτερικό, και τον παίρνει υπό την προστασία του. Είναι πάρα πολύ ευάλωτος, τρυφερός και αδύναμος και του δίνει όλη την ώθηση για να αρχίσει να γράφει όπου κάποια στιγμή γράφει, τα βιβλία του γίνονται best seller με ψευδώνυμο και κάποια στιγμή στο τελείωμα έρχεται η ώρα να γράψει τη δική του ιστορία και ξανακατεβαίνει στα σκοτεινά υπόγεια της ψυχής του, ξεκλειδώνει σκουριασμένες πόρτες και είναι αυτό που λεω ότι το παρελθόν κοιτάει κατάματα το παρόν και ζητάει εκδίκηση και δικαιοσύνη, και ξαναβλέπει με την ματιά του τώρα το τότε.
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Είναι και λύτρωση καμιά φορά
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Φυσικά είναι λύτρωση αλλά περνάει από αυτό το σκοτεινό τούνελ με τις τόσες πληγές και τους τόσους ανθρώπους που περνάνε δίπλα του δαγκώνοντας του τις σάρκες και νοιώθει τα δόντια τους να φτάνουν μέχρι το κόκκαλο. Είναι μια διαδρομή στα σκοτεινά μονοπάτια του μέσα μας. Εγώ δεν περίμενα ποτέ ότι γράφοντας ένα μυθιστόρημα που δεν έχει να κάνει με σάτιρα αλλά έχει να κάνει με σκληρά πράγματα, δεν ήξερα ότι μπορώ να γράψω κάτι τέτοιο.
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Πως σου ήρθε δηλαδή πως μπόρεσες;
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Αυτό μάζευε. 15 χρόνια είχα ένα τετράδιο, μου είχε έρθει αυτή η ιστορία, λεω εντάξει αυτοί είναι οι ήρωες, να βάλω αυτό και το άλλο. 15 χρόνια συμπλήρωνα και όταν ήρθε η καραντίνα, έχω 100 τετράδια σημειώσεις, και πήγε το χέρι μου ακριβώς στο τετράδιο αυτό και λεω είναι ένα μήνυμα. Δεν σταμάτησα να γραφώ, 8 ώρες τη μέρα, 10 ώρες τη μέρα και το έβλεπα σαν να έβλεπα μια σειρά στο NETFLIX και όταν μου ζήτησε από τον οίκο ΔΙΟΠΤΡΑ που εκτιμώ και αγαπώ, τα πρώτα βιβλία που διάβασα ήταν δικά τους στην Πάτρα όταν ήμουνα, ενθουσιάστηκαν. Δεν το περίμενα γιατί δεν είμαι συγγραφέας, τι ειμαι ο Ντοστογιέφσκι ή ο Ξανθούλης είμαι να γράψω. Μου λέγανε από την αρχή να γίνει σειρά, είναι πολύ ωραίο, λεω παιδιά να το ολοκληρώσω, μετά πήραν όλα με ένα μαγικό τρόπο το δρόμο τους. Δηλαδή το πήραν στη ΔΙΟΠΤΡΑ, το χτένισαν ξανά, το χτένισα και εγώ ξανά έκοψα πράγματα, έγραψα άλλα. Πότε βγήκε, πότε έγινε το εξώφυλλο, πότε κάναμε την παρουσίαση είναι ένα δώρο από το Θεό. Δεν ξέρω αν θα ξαναγράψω, αν θα μπορώ να έχω το χρόνο και την ιδέα αλλά πραγματικά ήταν κάτι που κουβαλούσα. Τώρα μου λένε το επόμενο; Λεω παιδιά μη με αγχώνεται, δεν ξέρω αν θα μου βγει, απλά είμαι πολύ χαρούμενος γιατί όσοι το έχουν διαβάσει το έχουν διαβάσει σε δύο μέρες. Είναι σαν να έχεις μια σειρά που σε παρασέρνει μες στην τσάντα σου το καλοκαίρι στις διακοπές, και πραγματικά με συγκινούν τα λόγια που ακούω γιατί υπάρχουν πάρα πολλά μηνύματα μέσα σε αυτό το γδάρσιμο των ανθρώπινων πληγών και απαντήσεις που παίρνουμε για διάφορα πράγματα που μας απασχολούν ο καθένας με τη δική του ματιά και όπως το νοιώθει.
N. ΓΚΟΛΕΜΑ: Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ που ήσουν κοντά και που μου έκανες τη χαρά και την τιμή να βγεις
Τ.ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ: Εγω σε ευχαριστώ, σε περιμένω στο Άλσος να σε κεράσουμε και πάστα σεράνο και να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Στέλιο Παρλιάρο που δημιούργησε την αυθεντική πάστα σεράνο της εποχής και να σου πω ότι το συγκινητικό ότι με το που γέμισε τη βιτρίνα του με βιβλία και πάστες σεράνο έτρεξε ο κόσμος, είναι η κλασική συνταγή και έχει γίνει ανάρπαστη. Μου έκανε εντύπωση ότι ο κόσμος την έψαχνε.
ΔΗΜ: Τέλειο οπότε μπορούμε να ανοίξουμε και ένα ζαχαροπλαστείο δίνουμε ιδέες, βιβλία από τη μια πάστα από την άλλη. Σε ευχαριστώ, και σου εύχομαι όλα τα καλά.
