Γιώργος Μαζωνάκης: Η συγκινητική εξομολόγηση για τα παιδικά του χρόνια
«Τον τελευταίο χρόνο, έπαιρνα τον πατέρα μου και τη μάνα μου... να δω αν υπάρχει ακόμα το σπίτι της γιαγιάς μου και αν οι αδερφές του πατέρα μου είναι ακόμα εκεί» εξομολογήθηκε ο Γιώργος Μαζωνάκης
Με αφορμή την ταινία μικρού μήκους «Ανήκω σε μένα» που είναι βασισμένη στη ζωή του, ο Γιώργος Μαζωνάκης αναφέρθηκε μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του στις αναμνήσεις των παιδικών του χρόνων από το Πέραμα αλλά και στην έντονη επιθυμία του τελευταίου χρόνου να ξαναβρεθεί στο σπίτι της γιαγιάς του.
Πως ένιωσες στα γυρίσματα της ταινίας; Σε εκείνο το πλάνο στο Πέραμα;
«Ελευθερία. Δε θα ξεχάσω ένα βράδυ που τελείωσε το γύρισμα και ήταν τόσο γαλήνια όλα στο καρνάγιο και θυμόμουν την παιδική μου ηλικία με τη γιαγιά μου στο Πέραμα, η συγκίνηση είναι λίγη σαν λέξη για να περιγράψει τι ένιωθα.
Τον τελευταίο χρόνο, έπαιρνα τον πατέρα μου και τη μητέρα μου, τη μάνα μου – δεν την έχω πει ποτέ μητέρα – και τους έλεγα ότι θέλω να πάω στο Πέραμα να δω αν υπάρχει ακόμα το σπίτι της γιαγιάς μου και αν οι αδερφές του πατέρα μου είναι ακόμα εκεί.
Πριν από πέντε μήνες πήγαμε με τον πατέρα μου και υπήρχαν όλα, πήγα στο σπίτι της γιαγιάς και πέτυχα κάτι ξαδέρφες μου.
Πολλές φορές πριν κοιμηθώ, όταν θέλω να ηρεμήσω, σκέφτομαι ότι είμαι εκεί και παίζω. Ήθελα να με αφήνουν οι γονείς μου εκεί, γιατί μου έκαναν τα χατίρια οι θειάδες μου, ήμουν και ο τελευταίος Μαζωνάκης, δεν υπάρχει άλλος Γιώργος Μαζωνάκης, οπότε μου ήρθε όλο αυτό με την ταινία» είπε ο Γιώργος Μαζωνάκης μιλώντας στην “Κ” της Καθημερινής.
Πως ένιωσες στα γυρίσματα της ταινίας; Σε εκείνο το πλάνο στο Πέραμα;
«Ελευθερία. Δε θα ξεχάσω ένα βράδυ που τελείωσε το γύρισμα και ήταν τόσο γαλήνια όλα στο καρνάγιο και θυμόμουν την παιδική μου ηλικία με τη γιαγιά μου στο Πέραμα, η συγκίνηση είναι λίγη σαν λέξη για να περιγράψει τι ένιωθα.
Τον τελευταίο χρόνο, έπαιρνα τον πατέρα μου και τη μητέρα μου, τη μάνα μου – δεν την έχω πει ποτέ μητέρα – και τους έλεγα ότι θέλω να πάω στο Πέραμα να δω αν υπάρχει ακόμα το σπίτι της γιαγιάς μου και αν οι αδερφές του πατέρα μου είναι ακόμα εκεί.
Πριν από πέντε μήνες πήγαμε με τον πατέρα μου και υπήρχαν όλα, πήγα στο σπίτι της γιαγιάς και πέτυχα κάτι ξαδέρφες μου.
Πολλές φορές πριν κοιμηθώ, όταν θέλω να ηρεμήσω, σκέφτομαι ότι είμαι εκεί και παίζω. Ήθελα να με αφήνουν οι γονείς μου εκεί, γιατί μου έκαναν τα χατίρια οι θειάδες μου, ήμουν και ο τελευταίος Μαζωνάκης, δεν υπάρχει άλλος Γιώργος Μαζωνάκης, οπότε μου ήρθε όλο αυτό με την ταινία» είπε ο Γιώργος Μαζωνάκης μιλώντας στην “Κ” της Καθημερινής.