«Πάντα ήθελα να γίνω ηθοποιός. Ένιωσα από πολύ μικρός ότι εκεί μπορώ να βρω υλικό για τη ψυχή μου. Έδωσα στη Νομική, φρόντισα να μην περάσω γιατί θα με ανάγκαζαν να σπουδάσω νομικά. Δε είχα και πολλές προοπτικές, γιατί δεν είχα φίλους, συγγενείς, γονείς δικηγόρους», είπε ο Γρηγόρης Βαλτινός.

«Στο θέατρο μπήκα σαν καμικάζι. Δεν είχα άλλη επιλογή, έπρεπε να βγάζω χρήματα από το θέατρο. Είναι λίγο επικίνδυνο. Είναι κάτι που μπορεί να σε λυγίσει, να σε καταβάλει.

Πάντα έπρεπε να κάνω μία δουλειά για να βιοπορίζομαι. Έχω δουλέψει σε εμπορικό κατάστημα, σε πλεκτήριο, σε οικοδομή παράλληλα με τη σχολή του Εθνικού. Είχα κρύψει από τον πατριό μου ότι θα πήγαινα στην δραματική σχολή, είχα συνωμοτήσει μόνο με τη μαμά, η οποία ήταν ο φύλακας άγγελός μου.

Η πρώτη μου παράσταση ήταν με την Μελίνα Μερκούρη, τον Φέρτη και σκηνοθέτη τον Ντασέν. Το πήρε πολύ μαλακά. Και δεν είχα γκρίνιες, οι γονείς μου είχαν και οι δύο ταλέντο. Θα μπορούσαν να ήταν ηθοποιοί, τραγουδιστές. Ήταν ένα ψώνιο εις διπλούν.».

Ο  Γρηγόρης Βαλτινός συνάντησε τον πατέρα του όταν ο ηθοποιός ήταν 20 ετών, καθώς ήταν στην Αμερική. Όπως αποκάλυψε ο ηθοποιός, ο πατέρας του τον είδε στο θέατρο και έκλαιγε συνέχεια. «Η μητέρα μου έλεγε στον κόσμο στο θέατρο "εγώ είμαι η μητέρα του" και εγώ της φώναζα να μην μιλάει στον κόσμο στην πλατεία. Μάλιστα, σε μία παράσταση μου έλεγαν «αθώος ή ένοχος» και μια φωνή από κάτω έλεγε κάθε μέρα "αθώος", και ήταν η μαμά μου».

Εκείνο που του λείπει από τη μητέρα του είναι η αγάπη, το χάδι, η προστασία.

«Πρέπει να διαχωρίσουμε την ένταση από την κακή συμπεριφορά, από το θράσος την αλαζονεία και τον ψυχολογικό βιασμό και την κακοποίηση», είπε ο Γρηγόρης Βαλτινός.

Δείτε το σχετικό βίντεο που ακολουθεί: