Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους: Κάθε γυναίκα οφείλει να βρει τη θέση που της αξίζει στον κόσμο
Η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους έδωσε ένα δυνατό μήνυμα σε όλες τις γυναίκες.
Η Άννα – Μαρία Παπαχαραλάμπους αναφέρθηκε στην επαγγελματική της πορεία, αλλά και το μεγάλο μάθημα που έχει πάρει με το πέρασμα των χρόνων.
Η ηθοποιός σε συνέντευξη που έδωσε στο Tlife.gr έδωσε ένα δυνατό μήνυμα σε όλες τις γυναίκες.
Διαβάστε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα
Πείτε μου δυο λόγια για την ταινία “Ταξίδι στα αστέρια” και τον ρόλο σας σε αυτή.
«Η ταινία έχει να κάνει με την ιστορία της οικογένειας Γιαννακόπουλου και την απόφαση που πήρε να αναλάβει τα ηνία της του μπασκετικού τμήματος ανδρών του Παναθηναϊκού. Ο δικός μου ρόλος στην ταινία είναι ένας μικρός σχετικά ρόλος. Υποδύομαι την γραμματέα του Παύλου Γιαννακόπουλου, το δεξί του χέρι ουσιαστικά στην εταιρεία».
Η ταινία αναφέρεται σε ένα τεράστιο κεφάλαιο της μπασκετικής ιστορίας της χώρας. Η δική σας σχέση με το άθλημα ποια είναι;
«H αλήθεια είναι πως δεν έχω κάποια σχέση με το μπάσκετ. Μέσα από την ταινία έμαθα όμως κάποια πράγματα. Αυτό είναι και το καλό στην ταινία, ότι μπορεί να την παρακολουθήσει και ένας άνθρωπος που δεν έχει σχέση με το άθλημα. Έχει ενδιαφέρον γιατί παρακολουθείς την ιστορία μιας οικογένειας αλλά και ένα κομμάτι ιστορίας της χώρας, είναι μια ιστορία 35 χρόνων σχεδόν, δεν πρόκειται για μια στιγμή».
Ο κινηματογράφος είναι κάτι που σας αρέσει; Θα θέλατε ενδεχομένως να έχετε συμμετάσχει σε περισσότερες κινηματογραφικές παραγωγές;
«Έχω συμμετάσχει σε ταινίες αλλά είναι λίγο δύσκολο. Δεν γίνονται και τόσες πολλές ταινίες στην Ελλάδα. Ο κινηματογράφος είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Σαφώς θα ήθελα να έχω κάνει και περισσότερες αλλά ελπίζω ότι στο μέλλον θα έχω κι άλλες ευκαιρίες. Είναι πολύ ωραία η διαδικασία».
Aν εξαιρέσω το θέατρο που είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Ανάμεσα στον κινηματογράφο και την τηλεόραση τι θα επιλέγατε;
«Kαι ο κινηματογράφος με την τηλεόραση είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Το καθένα έχει διαφορετικό τρόπο προσέγγισης, δεν είναι κάτι που μπορείς να συγκρίνεις».
Αυτή την περίοδο σας βλέπουμε και στην σειρά της ΕΡΤ “Ο Όρκος” πείτε μου δυο λόγια για τον ρόλο σας σε αυτή.
«Ο ρόλος μου και εκεί είναι λίγο περίεργος. Υποδύομαι μια δικηγόρο που όμως τη στιγμή που μιλάμε έχει πεθάνει. Γίνονται βέβαια αναδρομές στο παρελθόν γιατί πρέπει να αποκαλυφθεί η αιτία του θανάτου μου. Ενώ μοιάζει με ατύχημα, σιγά-σιγά αποκαλύπτεται ότι μάλλον δεν είναι. Αποτελεί ένα μυστήριο ο τρόπος με τον οποίο η Ηρώ, η ηρωίδα που υποδύομαι, έχασε τη ζωή της, το οποίο ξετυλίγεται σιγά σιγά».
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε πως η ΕΡΤ έχει κάνει μια στροφή στη μυθοπλασία. Πως βλέπετε αυτή την προσπάθεια;
«Είναι μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια που μακάρι να συνεχιστεί. Είναι πολύ καλό όλο αυτό που γίνεται. Θα έλεγα όμως πως το πρόγραμμα της ΕΡΤ είναι ανεβασμένο στο σύνολό του, όχι μόνο στο κομμάτι της μυθοπλασίας».
Πριν κάποιους μήνες είχατε πει πως δεν νιώθετε δικαιωμένη από την εξέλιξη του #metoo.
«Για να είμαστε ακριβείς, αυτό που είχε πει, είναι. πως είναι πολύ μεγάλη κουβέντα στο να φτάσεις στο σημείο να πεις την λέξη “δικαίωση”. Τα πράγματα βρίσκονται σε εξέλιξη και καλό θα είναι όλοι να περιμένουμε να δούμε την απόφαση που θα πάρει η ελληνική Δικαιοσύνη, εκείνη έχει τον πρώτο λόγο. Δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω αυτή τη στιγμή».
Πριν αποφασίσετε να μιλήσετε δημόσια για την παρενόχληση που είχατε βιώσει, το συζητήσατε με τα δικά σας άτομα; Ζητήσατε τη γνώμη τους;
«Σίγουρα δεν ήταν μια απόφαση που την πήρα εντελώς μόνη μου. To συζήτησα με τους δικούς μου ανθρώπους και συμφώνησαν μαζί μου. Δεν το συναποφασίσαμε αλλά ήταν πολύ υποστηρικτικοί στο να το κάνω».
Ο τρόπος που τα Μέσα χειρίστηκαν το #metoo θεωρείται πως ήταν ο σωστός ή κάποια στιγμή χάθηκε η ουσία;
«Όπως όλα τα πράγματα έτσι και αυτό, κάποιοι το χειρίστηκαν σωστά, κάποιοι όχι. Είναι λογικό όμως γιατί δεν είχε υπάρξει κάτι ανάλογο στο παρελθόν ώστε να έχουμε έναν μπούσουλα. Σε γενικές όμως γραμμές θεωρώ πως έγινε σωστή διαχείριση του θέματος».
Με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας, υπάρχει κάποιο μήνυμα που θα θέλατε να περάσετε;
«Είναι μια εποχή που η γυναίκα οφείλει στον εαυτό της και στις επόμενες γενιές να βρει τη θέση που της αξίζει στον κόσμο. Ζούμε σε μια χώρα που μπορούμε να το κάνουμε αυτό, είμαστε ελεύθερες. Επομένως πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας, να βρούμε τη δύναμή μας, να μην εξαρτόμαστε από τους άλλους. Δεν είμαστε ίδιες με τους άντρες, είμαστε όμως ίσες».
Είστε και μητέρα δυο αγοριών. Υπάρχει κάποια συμβουλή που τους δίνετε;
«Είμαι ένας άνθρωπος που δεν του αρέσουν οι συμβουλές. Δεν τις βρίσκω καθόλου πρακτικές. Νομίζω ότι η καλύτερη συμβουλή που μπορείς να δώσεις σε ένα παιδί είναι το παράδειγμά σου. Ο τρόπος ζωής και η στάση που επιλέγεις να ακολουθείς είναι για μένα η καλύτερη “συμβουλή”. Μπορεί στα λόγια κάποιος να λέει τα καλύτερα πράγματα αλλά στην πράξη να κάνει τα αντίθετα. Επιλέγω επομένως να μην τους λέω τίποτα. Ελπίζω όμως πως ο τρόπος ζωής μου να τους δίνει ένα καλό παράδειγμα».
Μετράτε στον χώρο της υποκριτικής πάνω από δυο δεκαετίες. Ποιο είναι το μεγαλύτερο “μάθημα” που έχετε πάρει μέσα από την πορεία σας;
«Aυτό που έχω μάθει, όχι μόνο μέσα από τη δουλειά αλλά από τη ζωή γενικότερα είναι, ότι τίποτα δεν ισχύει τώρα μόνο. Όλα τα πράγματα έρχονται συν τω χρόνω και μεστώνουν και φανερώνονται. Το τώρα είναι ένα μικρό κομμάτι ενός μεγάλου παζλ. Η δουλειά μας χρειάζεται αρκετή υπομονή για να βρεις την τελική γεύση που μπορείς να έχεις, σαν ένα κρασί που στο πέρασμα του χρόνου αποκτά μια διαφορετική γεύση».
Αδικημένη έχετε νιώσει ποτέ;
«Όχι, μέχρι στιγμής δε θα έλεγα πως ένιωσα ποτέ αδικία».
Η ηθοποιός σε συνέντευξη που έδωσε στο Tlife.gr έδωσε ένα δυνατό μήνυμα σε όλες τις γυναίκες.
Διαβάστε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα
Πείτε μου δυο λόγια για την ταινία “Ταξίδι στα αστέρια” και τον ρόλο σας σε αυτή.
«Η ταινία έχει να κάνει με την ιστορία της οικογένειας Γιαννακόπουλου και την απόφαση που πήρε να αναλάβει τα ηνία της του μπασκετικού τμήματος ανδρών του Παναθηναϊκού. Ο δικός μου ρόλος στην ταινία είναι ένας μικρός σχετικά ρόλος. Υποδύομαι την γραμματέα του Παύλου Γιαννακόπουλου, το δεξί του χέρι ουσιαστικά στην εταιρεία».
Η ταινία αναφέρεται σε ένα τεράστιο κεφάλαιο της μπασκετικής ιστορίας της χώρας. Η δική σας σχέση με το άθλημα ποια είναι;
«H αλήθεια είναι πως δεν έχω κάποια σχέση με το μπάσκετ. Μέσα από την ταινία έμαθα όμως κάποια πράγματα. Αυτό είναι και το καλό στην ταινία, ότι μπορεί να την παρακολουθήσει και ένας άνθρωπος που δεν έχει σχέση με το άθλημα. Έχει ενδιαφέρον γιατί παρακολουθείς την ιστορία μιας οικογένειας αλλά και ένα κομμάτι ιστορίας της χώρας, είναι μια ιστορία 35 χρόνων σχεδόν, δεν πρόκειται για μια στιγμή».
Ο κινηματογράφος είναι κάτι που σας αρέσει; Θα θέλατε ενδεχομένως να έχετε συμμετάσχει σε περισσότερες κινηματογραφικές παραγωγές;
«Έχω συμμετάσχει σε ταινίες αλλά είναι λίγο δύσκολο. Δεν γίνονται και τόσες πολλές ταινίες στην Ελλάδα. Ο κινηματογράφος είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Σαφώς θα ήθελα να έχω κάνει και περισσότερες αλλά ελπίζω ότι στο μέλλον θα έχω κι άλλες ευκαιρίες. Είναι πολύ ωραία η διαδικασία».
Aν εξαιρέσω το θέατρο που είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Ανάμεσα στον κινηματογράφο και την τηλεόραση τι θα επιλέγατε;
«Kαι ο κινηματογράφος με την τηλεόραση είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Το καθένα έχει διαφορετικό τρόπο προσέγγισης, δεν είναι κάτι που μπορείς να συγκρίνεις».
Αυτή την περίοδο σας βλέπουμε και στην σειρά της ΕΡΤ “Ο Όρκος” πείτε μου δυο λόγια για τον ρόλο σας σε αυτή.
«Ο ρόλος μου και εκεί είναι λίγο περίεργος. Υποδύομαι μια δικηγόρο που όμως τη στιγμή που μιλάμε έχει πεθάνει. Γίνονται βέβαια αναδρομές στο παρελθόν γιατί πρέπει να αποκαλυφθεί η αιτία του θανάτου μου. Ενώ μοιάζει με ατύχημα, σιγά-σιγά αποκαλύπτεται ότι μάλλον δεν είναι. Αποτελεί ένα μυστήριο ο τρόπος με τον οποίο η Ηρώ, η ηρωίδα που υποδύομαι, έχασε τη ζωή της, το οποίο ξετυλίγεται σιγά σιγά».
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε πως η ΕΡΤ έχει κάνει μια στροφή στη μυθοπλασία. Πως βλέπετε αυτή την προσπάθεια;
«Είναι μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια που μακάρι να συνεχιστεί. Είναι πολύ καλό όλο αυτό που γίνεται. Θα έλεγα όμως πως το πρόγραμμα της ΕΡΤ είναι ανεβασμένο στο σύνολό του, όχι μόνο στο κομμάτι της μυθοπλασίας».
Πριν κάποιους μήνες είχατε πει πως δεν νιώθετε δικαιωμένη από την εξέλιξη του #metoo.
«Για να είμαστε ακριβείς, αυτό που είχε πει, είναι. πως είναι πολύ μεγάλη κουβέντα στο να φτάσεις στο σημείο να πεις την λέξη “δικαίωση”. Τα πράγματα βρίσκονται σε εξέλιξη και καλό θα είναι όλοι να περιμένουμε να δούμε την απόφαση που θα πάρει η ελληνική Δικαιοσύνη, εκείνη έχει τον πρώτο λόγο. Δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω αυτή τη στιγμή».
Πριν αποφασίσετε να μιλήσετε δημόσια για την παρενόχληση που είχατε βιώσει, το συζητήσατε με τα δικά σας άτομα; Ζητήσατε τη γνώμη τους;
«Σίγουρα δεν ήταν μια απόφαση που την πήρα εντελώς μόνη μου. To συζήτησα με τους δικούς μου ανθρώπους και συμφώνησαν μαζί μου. Δεν το συναποφασίσαμε αλλά ήταν πολύ υποστηρικτικοί στο να το κάνω».
Ο τρόπος που τα Μέσα χειρίστηκαν το #metoo θεωρείται πως ήταν ο σωστός ή κάποια στιγμή χάθηκε η ουσία;
«Όπως όλα τα πράγματα έτσι και αυτό, κάποιοι το χειρίστηκαν σωστά, κάποιοι όχι. Είναι λογικό όμως γιατί δεν είχε υπάρξει κάτι ανάλογο στο παρελθόν ώστε να έχουμε έναν μπούσουλα. Σε γενικές όμως γραμμές θεωρώ πως έγινε σωστή διαχείριση του θέματος».
Με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας, υπάρχει κάποιο μήνυμα που θα θέλατε να περάσετε;
«Είναι μια εποχή που η γυναίκα οφείλει στον εαυτό της και στις επόμενες γενιές να βρει τη θέση που της αξίζει στον κόσμο. Ζούμε σε μια χώρα που μπορούμε να το κάνουμε αυτό, είμαστε ελεύθερες. Επομένως πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας, να βρούμε τη δύναμή μας, να μην εξαρτόμαστε από τους άλλους. Δεν είμαστε ίδιες με τους άντρες, είμαστε όμως ίσες».
Είστε και μητέρα δυο αγοριών. Υπάρχει κάποια συμβουλή που τους δίνετε;
«Είμαι ένας άνθρωπος που δεν του αρέσουν οι συμβουλές. Δεν τις βρίσκω καθόλου πρακτικές. Νομίζω ότι η καλύτερη συμβουλή που μπορείς να δώσεις σε ένα παιδί είναι το παράδειγμά σου. Ο τρόπος ζωής και η στάση που επιλέγεις να ακολουθείς είναι για μένα η καλύτερη “συμβουλή”. Μπορεί στα λόγια κάποιος να λέει τα καλύτερα πράγματα αλλά στην πράξη να κάνει τα αντίθετα. Επιλέγω επομένως να μην τους λέω τίποτα. Ελπίζω όμως πως ο τρόπος ζωής μου να τους δίνει ένα καλό παράδειγμα».
Μετράτε στον χώρο της υποκριτικής πάνω από δυο δεκαετίες. Ποιο είναι το μεγαλύτερο “μάθημα” που έχετε πάρει μέσα από την πορεία σας;
«Aυτό που έχω μάθει, όχι μόνο μέσα από τη δουλειά αλλά από τη ζωή γενικότερα είναι, ότι τίποτα δεν ισχύει τώρα μόνο. Όλα τα πράγματα έρχονται συν τω χρόνω και μεστώνουν και φανερώνονται. Το τώρα είναι ένα μικρό κομμάτι ενός μεγάλου παζλ. Η δουλειά μας χρειάζεται αρκετή υπομονή για να βρεις την τελική γεύση που μπορείς να έχεις, σαν ένα κρασί που στο πέρασμα του χρόνου αποκτά μια διαφορετική γεύση».
Αδικημένη έχετε νιώσει ποτέ;
«Όχι, μέχρι στιγμής δε θα έλεγα πως ένιωσα ποτέ αδικία».
