Ο Αλέξανδρος Αντωνόπουλος πρωταγωνιστεί στην ταινία «Κουραµπιέδες από χιόνι», σε σκηνοθεσία και παραγωγή Γιάννη Τσιµιτσέλη, που θα προβληθεί στους κινηµατογράφους τον ερχόµενο ∆εκέµβριο.

Ο δηµοφιλής ηθοποιός µιλάει στο «Secret» για τον ρόλο του ζαχαροπλάστη που υποδύεται, ενώ για πρώτη φορά αποκαλύπτει την περιπέτεια υγείας που τον ταλαιπώρησε.

Πρωταγωνιστείτε στην ταινία «Κουραµπιέδες από χιόνι». Μιλήστε µας για τον ρόλο σας.

Θα δούµε την πρώτη ελληνική χριστουγεννιάτικη ταινία. Αυτό είναι κάτι που µε χαροποιεί ιδιαίτερα, γιατί καιρός είναι να µη βλέπουµε µόνο την αµερικανική ταινία «Μόνος στο σπίτι». Να βλέπουµε ελληνικά προϊόντα, που είναι εξαιρετικά. Είναι µια τρυφερή κωµωδία µε πάρα πολλά συγκινητικά στοιχεία, που πιστεύω ότι απευθύνεται σε όλη την οικογένεια. Εγώ υποδύοµαι έναν ζαχαροπλάστη στα Ζαγοροχώρια που κάθε χρόνο ντύνεται Αϊ-Βασίλης και πηγαίνει δώρα στα παιδάκια. Ένα από αυτά τα παιδάκια είναι η µικρή Φανή, της οποίας η µαµά είναι άρρωστη και δεν έχει κανέναν συγγενή. Μια µέρα η µητέρα της Φανής πεθαίνει και η µικρή µένει ορφανή. Εγώ, από την πλευρά µου, πανικοβάλλοµαι, γιατί η µητέρα της µου είχε πει να αναλάβω εγώ τη Φανή όταν πεθάνει. Κλέβω λοιπόν τη Φανή και τότε ξεκινούν οι περιπέτειες.

Πόσα χρόνια κλείνετε στον χώρο;

Επαγγελµατικά κλείνω 49 χρόνια. Νιώθω όµως σαν να µην έχει περάσει ούτε µέρα. Πότε πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια ούτε που το πήρα είδηση.

Έχετε κάποιο παράπονο;

Κανένα παράπονο δεν έχω. Μπορώ να πω ότι είµαι πολύ ευνοηµένος. ∆υο-τρεις δουλειές απλώς δεν θα ήθελα να τις είχα κάνει, όχι γιατί δεν ήταν καλές, απλώς δεν πέρασα καλά. Ο ηθοποιός όµως δουλεύει. Ο ηθοποιός όλα τα σφάζει, όλα τα µαχαιρώνει.

Ποια είναι η αγαπηµένη σας ταινία που έχετε παίξει στον κινηµατογράφο;


Το «Αυστηρώς κατάλληλο». Μου άρεσε πολύ ο ρόλος και επειδή αφορά τη δουλειά µας. Βέβαια, αυτή τη στιγµή η αγαπηµένη µου ταινία είναι οι «Κουραµπιέδες από χιόνι». Τρελαίνοµαι. Θέλω να πω για τον Γιάννη Τσιµιτσέλη, που είναι και παραγωγός και σκηνοθέτης της ταινίας και που, αν ήθελα ένα παιδί, θα ήθελα να είναι ο Γιάννης. Και τώρα ο Γιάννης, που είναι το παιδί µου, µε σκηνοθετεί. Η χαρά µου είναι πολύ µεγάλη.

Ήταν επιλογή σας να µην κάνετε οικογένεια;

Ναι, βέβαια. ∆εν ήθελα. Θέλω την ελευθερία µου. ∆εν έχω συζήσει ποτέ. ∆εν είµαι καθόλου µοναχικός. Είχα και έχω σχέσεις φυσικά. Αγαπώ πάρα πολύ τα παιδιά, αλλά τόσο όσο... ∆εν νοµίζω ότι θα µπορούσα να αναλάβω την ευθύνη τους. Είναι πολύ εγωιστικό αυτό που λέω, αλλά θα ήταν εις βάρος της προσωπικής µου ζωής, της ελευθερίας µου, γιατί, επειδή είµαι άνθρωπος του καθήκοντος, θα αφιερωνόµουν στο παιδί ή τα παιδιά και αυτό θα µου στερούσε την ελευθερία.

Ψηφίσατε;

Εννοείται ότι ψήφισα. Ήταν δυνατόν να µην ψηφίσω; Είναι το υπέρτατο καθήκον της δηµοκρατίας. Γκρινιάζουµε, αλλά εµείς είµαστε η κυβέρνηση. Εµείς βγάζουµε την κυβέρνηση. Άρα, αν δεν πάω να ψηφίσω, µετά δεν έχω δικαίωµα να µιλήσω.

Είχατε κάποια περιπέτεια µε την υγεία σας. Τι ακριβώς συνέβη;

∆υστυχώς, έχω θάψει πολλούς. Τον αδελφό µου αρκετά νέο από καρκίνο. Είναι µια αρρώστια που θερίζει την οικογένειά µου και κόντεψε να θερίσει και εµένα, αλλά τη γλίτωσα. Πέρασα ένα καρκινάκι και εγώ στον πνεύµονα πριν από τρία χρόνια. Έφυγα για έναν µήνα, πήγα, έκανα την εγχείρηση και γύρισα. Το πρόλαβα στην αρχή του. Είναι όλα καλά.

Φοβηθήκατε για τη ζωή σας;

Πάρα πολύ. Όταν πήρα την αξονική στα χέρια µου και διάβασα ότι ένας όζος χρήζει περαιτέρω διερεύνησης, µου κόπηκαν τα πόδια. Εγώ την αγαπάω τη ζωή µου πάρα πολύ. Έχω περάσει µια πολύ ευτυχισµένη ζωή. Αυτό ήταν ένα χτύπηµα και ένα καµπανάκι για το πόσο µάταια είναι όλα.

*Δημοσιεύθηκε στο Secret της εφημερίδας «Παραπολιτικά»