Η Αλίκη Κατσαβού ετοιµάζεται για νέα επαγγελµατικά σχέδια.

Η χήρα του αείµνηστου Κώστα Βουτσά µιλάει αποκλειστικά στο «Secret» για την απώλεια του σπουδαίου ηθοποιού, τις αγαπηµένες για αυτήν ταινίες του, αλλά και για το γιατί ο γιος τους, Φοίβος, αρνείται να δει τις ταινίες του πατέρα του.

Τι ετοιµάζεις επαγγελµατικά;

Ξεκίνησα µια συνεργασία µε το θέατρο «Αλκµήνη», στο Γκάζι, για τον ερχόµενο χειµώνα, µε την παραγωγή δύο παραστάσεων, µίας για παιδιά και µίας για µεγάλους. Η παιδική παράσταση λέγεται «Με της µουσικής τις νότες, της ζωής ανοίγω πόρτες». Είναι του Τάκη Χρυσούλη το έργο, σε µουσικές Μπαχ, Σούµπερτ και Μπετόβεν και σε προσαρµογή-ενορχήστρωση του σπουδαίου Τάσου Καρακατσάνη. Το σκηνοθετώ και παίζω µαζί µε τον Ιάσονα Λαγουτάρη. Στο έργο για µεγάλους υπογράφω τα δικαιώµατα αυτή την εποχή σε έργο Αµερικανού συγγραφέα, άπαιχτο στην Ελλάδα, που συναρπάζει µε την πλοκή και το συναίσθηµά του. Πιστεύω ότι θα έχει µεγάλη επιτυχία, γιατί ακουµπάει το δύσκολο θέµα του εγκλεισµού, της αποµόνωσης και των ψυχικών επιπτώσεων που έχουν αυτά στην ψυχή. Τώρα, µάλιστα, αναζητώ έναν χορηγό, για να µπορέσω να έχω µια πλούσια παραγωγή, αντάξια του έργου. 

Ο Φοίβος βλέπει τις ταινίες του πατέρα του;

Δεν βλέπει τις ταινίες του πατέρα του, γιατί στενοχωριέται. Μου έχει πει: «Αλίκη, δεν θέλω να βλέπω τον µπαµπά στις ταινίες, γιατί στενοχωριέµαι πολύ».

Τι θέλει να γίνει;

Θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής, γιατί του αρέσει πάρα πολύ να τρέχει µε την µπάλα.

Εχουν περάσει περισσότερα από τρία χρόνια από τον θάνατο του Κώστα Βουτσά. Τι σου λείπει περισσότερο από εκείνον;

Μου λείπει το χιούµορ του και η θετική του σκέψη. Ηταν πάντοτε πολύ υποστηρικτικός και µε φρέσκες ιδέες, τόσο για τη δουλειά στο θέατρο όσο και για την ίδια τη ζωή µας, το πού θα διασκεδάζαµε, πού θα πηγαίναµε, πού θα τρώγαµε και πώς θα περνούσαµε πιο ωραία την ηµέρα µας.

Σου λείπει ένας σύντροφος;

Οχι, δεν µου λείπει ένας σύντροφος αυτήν τη στιγµή. Είµαι πολύ συγκεντρωµένη στο µεγάλωµα του παιδιού και πολύ δύσκολα κάποιος θα µου τραβούσε την προσοχή. ∆εν θα θυσίαζα εύκολα τον χρόνο µου, τον οποίο µοιράζω µεταξύ παιδιού και δουλειάς. Και ποιος, εξάλλου, θα µπορούσε να συναγωνιστεί έναν Κώστα Βουτσά και όσα αυτός έγραψε στην ψυχή µου;

Ποια ήταν η µεγαλύτερη δυσκολία µέχρι τώρα στη ζωή σου;

Ηταν όταν πέθανε ο Κώστας και ξεκίνησε η πανδηµία. Με κατέκλυσε φόβος και αβεβαιότητα για µια σειρά σηµαντικών θεµάτων. Και για τον αντίκτυπο που θα είχαν αυτά τα γεγονότα στο παιδί και ταυτόχρονα για το µεγάλο ζήτηµα της επιβίωσης, καθώς τα θέατρα έκλεισαν και δεν είχα να λαµβάνω εισόδηµα από πουθενά για αρκετούς µήνες. Αφού επέζησα όλων αυτών των καταστάσεων, δεν φοβάµαι πια τίποτα.

Μετά τον θάνατο του Κώστα Βουτσά, σε στήριξαν άνθρωποι;

Με στήριξαν πολύ η αείµνηστη Μάρθα Καραγιάννη, η Ντόρα ∆ούµα και φίλοι του Κώστα, όπως ο Βασίλης Ζωνόρος και ο θεατρικός παραγωγός Μάρκος Τάγαρης. Ολοι αυτοί µε στήριξαν κυρίως συναισθηµατικά και λειτούργησαν σαν ένα δίχτυ προστατευτικό µέσα στο πένθος. Εργασιακά, οφείλω πολλά στον Νίκο Κοκλώνη και στον Θέµη Μάλλη, που σύντοµα µου έδωσαν δουλειά και µπόρεσα να προχωρήσω

Δημοσιεύτηκε στο Secret των ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΩΝ στις 15/7